ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 361

“คือฮองเฮาเยี่ยงไรล่ะ!” เยี่ยนผินพูดอย่างเฉียบขาด

“คงมิใช่กระมัง? ฮ่องเต้ได้ตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้วว่ามีคนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว และจงใจโบ้ยความผิดให้ฮองเฮาน่ะ”

เยี่ยนผินทำเสียง “ฮึ” เบาๆ “เจ้าคงจะคิดว่าข้าได้รับการโปรดปรานแล้วจะทำท่าทีหยิ่งยโสโอหัง แม้แต่ฮองเฮาก็ยังมิได้ชายตามอง เพราะข้ากล้าน้อมคาราวะนางสายงั้นรึ?”

เหลิ่งชิงฮวนมิได้เอ่ยวาจาใด เพราะนางก็คิดเช่นนั้นจริงๆ ในคราแรกนางเอาแต่ทำเป็นไม่พอใจตนต่อหน้าสาธารณะชน นางยังกำเริบเสิบสานมิพอรึอย่างไร?

“ช่วงที่ผ่านมา เจ้าถูกกักบริเวณที่ตำหนักเจียนเจีย ฮองเฮาก็มิได้อยู่เฉย เห็นวันๆ ก็เอาแต่ทำซุปปลาอยู่ในครัวเล็กของนาง!”

เหลิ่งชิงฮวนยังมิทันได้เข้าใจความหมายของเยี่ยนผินครู่หนึ่ง

เยี่ยนผินพูดกับตัวนางเอง “สองวันนั้นข้าแพ้ท้องอยากหนัก ได้กลิ่นคาวปลามิได้เลย อยู่ที่อื่นก็ยังดีดีๆ อยู่ แต่ตราบใดที่ไปวังคุนอวี้ของนาง กลิ่นก็ตีขึ้นจมูก จนอยากจะอาเจียนอยู่ตลอดเวลา ในเวลานั้นก็ยังมิรู้เลยว่าตัวข้ามีครรภ์ ต้องกลั้นเอาไว้อย่างสุดกำลัง กลัวว่าจะมิเหมาะมิควร แต่ข้าก็อาเจียนออกมาที่ตำหนักของนางจริงๆ ”

เหลิ่งชิงฮวนสูดดมแยกกลิ่นรำไร “เจ้าหมายความว่า ฮองเฮาใช้กลิ่นปลาเพื่อล่อแมวงั้นรึ?”

“มิเช่นนั้นคืออันใดล่ะ? รอบๆ ตำหนักเจียนเจียจะมีแมวจรได้เยี่ยงไรกัน? ซุปปลานั่นถูกสาดไปบนกำแพง ผู้ใดเห็นบ้าง? ฮองเฮามิชอบเสวยปลา คนในวังแทบทั้งหมดก็รู้เรื่องนี้ดี”

“แต่ถันกงกงผู้นั้นปลอมตัวสวมรอยมา อีกทั้งเรื่องนี้ฮ่องเต้ก็ยังส่งคนไปสืบสวนต่อ เพราะเชื่อว่าความจริงมันจะปรากฏ”

“ถูกคนสวมรอยมาแล้วอย่างไร? มิมีผู้ใดแน่ใจเรื่องนี้เช่นกัน ผู้ที่สวมรอยเป็นถันกงกง มิใช่ฮองเฮาที่เป็นคนส่งมาแน่ ก็แค่พูดให้ตัวเองพ้นผิดเท่านั้น เจ้าคิดว่า การกวาดสายตามองนางสนมทั้งหมด จะมีองค์ชายที่มีวิธีการเหนื่อคนทั่วไปกี่คน? ทำร้ายหัวใจเจ้ากี่คน?”

เหลิ่งชิงฮวนตะลึงงัน

คำพูดของเยี่ยนผินมิถูกต้อง และก็เป็นเพียงแค่ข้อสงสัยเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างพวกนางทั้งสองคนก็มีความขัดแย้งอยู่ด้วย

ทว่าสิ่งที่นางพูดก็มีเหตุผลเป็นอย่างมากเช่นกัน

ตนมิได้ยั่วยุใคร หากอยากจะกำจัดตนออกไป มิมีอันใดมากไปกว่าเพราะการตั้งครรภ์นี้ สามารถนับมันได้ด้วยมือเดียว

และเป็นที่ทราบโดยทั่วกันว่าตนมีความสัมพันธ์อันดีกับจวนท่านอ๋องรุ่ย ฐานะเดิมของอ๋องเชียนนั้นต่ำต้อย สิ่งที่กระตุ้นความสนใจของผู้คน มิมีอันใดมากไปกว่าฮองเฮาและชูเฟย พระมารดาของอ๋องเฮ่า

หลังจากคิดไตร่ตรองดูแล้ว หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ความคิดของฮองเฮาช่างรอบคอบพอควร เตรียมรับมือกับการถูกค้นพบอย่างละเอียดถี่ถ้วนก่อนหน้าที่กำลังจะลงมือ ยามที่ฮ่องเต้ถามนาง คำตอบของนางนั้นมิมีน้ำรั่วแม้แต่หยดเดียว ใครๆ ก็ต่างคิดว่ามีคนใส่ร้ายนางอยู่เบื้องหลัง ผลักใส่จนหมดเปลือก

ส่วนผู้ที่ใส่ร้ายนาง คงมิพ้นที่จะนึกถึงซูเฟย ในกรณีนี้หากมิมีเงื่อนงำและความคืบหน้า ซูเฟยคงจะถูกผู้คนนินทาว่าร้ายลับหลังอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ และมิอาจจะแก้ตัวได้อีกด้วย

รวมถึงแมวลายสลิดตัวนั้นที่ถูกโยนไว้ในกระถางต้นไม้ที่ตำหนักคุนอวี้ ได้ยินมาว่าหรูอี้ตกใจกลัวมากจนแทบชัก ใครจะเชื่อว่าฮองเฮาจะใช้ลูกสาวที่เป็นดั่งหัวแก้วหัวแหวนล่ะ?

ยิ้มระรื่นต่อหน้าผู้คน แต่ลับหลังกลับมิใช่คนดี ทักษะการแสดงนี้ล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างยอดเยี่ยม

เยี่ยนผินสังเกตสีหน้าและคำพูดของนาง ก็กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย “เหลือเชื่อไปหน่อยใช่หรือไม่ ข้ารู้ว่าข้ามิมีหลักฐานที่แน่ชัดอันใดหรอก และก็มิมีผู้ใดเชื่อคำพูดของข้าเช่นกัน ฮ่องเต้ก็คิดว่าข้ากำลังสงสัยอยู่ ข้าบอกเจ้าก็เพื่ออยากจะเตือนเจ้า ให้เจ้าระวังฮองเฮาไว้ มิเช่นนั้น มิแน่ว่าวันหนึ่งเจ้าจะถูกนางทำร้ายเข้า”

เหลิ่งชิงฮวนมองดูใบหน้าที่กระตือรือร้นของเยี่ยนผิน ก็รู้อยู่แก่ใจว่าแท้จริงแล้วนี่ก็คือกลอุบายยืมมีดมาฆ่าคนของนาง

ประจวบเหมาะกับเวลานี้ที่ฮองเฮากำลังคิดว่านางเกี่ยวข้องกับการแท้งบุตรอยู่พอดี นางคิดจะเพิ่มโทษให้ฮองเฮาอีกสักเล็กน้อย เพื่อทำให้นางมิสามารถกลับมาลืมตาอ้าปากได้อีก เยี่ยนผินรู้ดีว่าตนมักจะอยู่รอบๆ ตัวของฮ่องเต้บ่อยๆ ฉะนั้นจึงใช้ความคิดมาโจมตีตน

ทว่า ท้ายที่สุดนางก็ยังเด็กเกินไป คำพูดก็เป็นเพียงแค่การคาดเดา แม้ว่าจะมีหลักฐานที่กระทำผิดกฎ แล้วเยี่ยงไรล่ะ มันก็ยังมิแน่ชัดว่าจะสามารถโค่นล้มฮองเฮาได้ และยังสร้างศัตรูให้ตนเองถึงสองคนเช่นกัน

นางลุกขึ้นยืน และทำเพียงพูดเบาๆ ว่า “ขอบคุณเจ้ามาก”