ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 423

มู่หรงฉีกำแส้ในมือแน่น “เจ้ารู้ได้อย่างไร?”

“หลังจากชิงฮวนกลับจวนแล้วไม่ได้บอกเจ้าหรือ?”

“บอกอะไร?”

โฉวซือเส่าตวัดปลายดาบชี้ไปที่มู่หรงฉีก่อนจะเอ่ยอย่างร้อนรน “องครักษ์อินทรีต้องการฆ่าปิดปาก! วันนี้ชิงฮวนกับข้าไปสืบหาร่องรอยขององครักษ์อินทรีที่สำนักแม่ชีเขาหนานซาน ระหว่างทางที่กลับมาก็เจอกับสหายของเจ้า”

“ชิงฮวนสงสัยว่าผู้นำที่แท้จริงขององครักษ์อินทรี ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉีจิ่งอวิ๋น ในเวลานั้นชิงฮวนกลัวว่าฉีจิ่งอวิ๋นจะลอบโจมตีนาง นงจึงขอให้ข้าไปส่งนางที่จวน บอกว่าต้องรีบกลับไปปรึกษากับเจ้า”

มูหรงฉีตะลึงงัน

ชิงฮวนเคยพูดกับเขาสองสามครั้งว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยแต่กลับถูกเขาขัดจังหวะ เขาหมกมุ่นอยู่กับเรื่องที่นางไปเจอกับโฉวซือเส่าในวันนี้ จึงไม่เปิดโอกาสให้นางได้พูดอะไรเลย

มิน่านางถึงต้องการหนีออกจากจวนเพื่อไปหาเสิ่นหลินเฟิง นี่มันเรื่องใหญ่มากจะยืดเยื้อไม่ได้

มู่หรงฉีสำนึกผิดจนกัดฟันกรอดเขามันสารเลว!

โฉวซือเส่าเห็นปฏิกิริยาของมู่หรงฉีก็รู้ทันที ดาบในมือสั่นเล็กน้อย

“มู่หรงฉี หากไม่ใช่ว่าการตามหาตัวชิงฮวนสำคัญกว่า วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้รู้สำนึก!”

เขาพลิกตัวและกระโดดลงมาจากหลังคา ก่อนจะเอ่ยสั่งเฒ่าแก่ “รีบแจ้งทุกคนในเมืองหวง และใช้ทุกช่องทางเพื่อหาเบาะแสทันที”

ในตอนนี้เฒ่าแก่ไม่ได้เหล่ตาหรือก้มเอวอีกต่อไป ใบหน้าของเขาเร่งขรึมและเอ่ยตอบรับด้วยน้ำเสีงยินดี

มู่หรงฉีก็ขึ้นม้าอย่างมั่นคและสั่งรองผู้บัญชาการทหารสูงสุด “ถ่ายทอดคำสั่งของข้าปิดทางแยกทั้งหมด ตรวจสอบยานพาหนะและคนเดินเท้าที่ผ่านไปมาอย่างเคร่งครัด ปราบองครักษ์อินทีย์ให้ราบคาบ”

รองผู้บัญชาการทหารสูงสุดน้อมรับคำสั่ง

ผู้คนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันน่าหวาดกลัว ราวกับเมฆฝนที่กำลังก่อตัวจนพวกเขาต้องกดเสียงกระซิบกัน

มู่หรงฉีสะบัดบังเหียนม้าและทะยานออกไปราวกับลูกธนู มุ่งตรงไปยังจวนท่านเคาท์ทันที

คนในจวนท่านเคาท์ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับร่องรอยของฉีจิ่งอวิ๋น ล้วนแต่ถามแล้วไม่รู้อะไรทั้งนั้น

ราวกับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของมู่หรงฉีหนักอึ้ง หัวใจเขาพะว้าพะวงราวกับปลาที่ติดแห

เหลิ่งชิงฮวนพยายามอย่างมากกว่าจะออกจากจวนได้

มู่หรงฉีไม่ได้อยู่ที่จวน องครักษ์บอกว่าพวกเขาไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาเมื่อไหร่ และไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหน

สิ่งนี้ทำให้เธอตื่นตระหนกเล็กน้อย เธอรู้วิธีการทำงานขององครักษ์อินทรีแล้ว มันโหดเหี้ยม ตรงไปตรงมาและไม่เหลือร่องรอยเลยแม้แต่น้อย

หากไม่ฉวยโอกาสลงมือก่อนก็อาจจะพลาดโอกาส และไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

เธอเปลี่ยนเครื่องแต่งกายของเธอตอนที่ออกมาจากจวน แต่ท้องเก้าเดือนของเธอไม่สามารถซ่อนมันได้ หลังจากที่ออกมาจากจวนเธอก็ไปที่ศาลาว่าการก่อน แต่สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว

หลังจากลังเลเล็กน้อย เธอตัดสินใจกลับไปที่จวนมหาเสนาบดี ตอนนี้คนเดียวที่จะช่วยเธอได้ก็คือครอบครัวของเธอ

เมื่อใกล้จะถึงจวนวมหาเสนาบดี รถม้าคันหนึ่งก็หยุดตรงหน้าเธอ ชายแปลกหน้าคนหนึ่งลงจากรถม้ามาขวางทาง

“พระชายา นายของข้าน้อยให้มาเชิญขอรับ”

เหลิ่งชิงฮวนระวังตัวขึ้นมา หยิบยาออกมาจากแหวนนาโนโดยไม่ลังเลและกำมันไว้ในฝ่ามือแน่น ตราบใดที่สถานการณ์ไม่เป็นใจ เธอจะยกมือขึ้นและปล่อยมันไปโดยไม่ลังเล

“นายของเจ้าคือใคร”

“ไปถึงแล้วท่านจะรู้เอง”

“หากข้าไม่ไปล่ะ”