ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 547

เพราะว่าเรื่องที่บุตรคนโตของจวนรับราชการอยู่ในวังนั้นเป็นเรื่องจริง แต่เขาไม่ใช่สายเลือดของหลี่ซ่างซู

นางท้องก่อนแต่ง นางใช้กลอุบายอันชาญฉลาดเพื่อหลอกลวงหลี่ซ่างซู ครั้นใกล้จะคลอด นางก็ไปคลอดบุตรชายคนโต รวมหัวกับสนมคนอื่นและคนรับใช้โกหกเรื่องการคลอดก่อนกำหนดและเก็บเป็นความลับ

การหยอกล้อของเหลิ่งชิงฮวนไม่ได้มีความหมายแฝงอะไร แต่เพราะคนฟังมีอะไรในใจหรือมีอะไรในคำพูด?

ฮูหยินหลี่รู้สึกหวาดกลัว นางลอบมองเหลิ่งชิงฮวน เหลิ่งชิงฮวนยิ้มให้นางซึ่งเป็นรอยยิ้มและดวงตาที่เต็มไปด้วยความหมาย

“พวกเรามีอะไรให้พิสูจน์? บุตรของหม่อมฉันย่อมเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของใต้เท้าแน่นอน”

“ถ้าอย่างนั้นจะไปกลัวอะไร”

เหลิ่งชิงฮวนมีความมั่นใจและดูเหมือนจะเตรียมพร้อม “ทำไมฮูหยินหลี่ถึงไม่ไปตามบุตรคนโตมาล่ะ ใช่หรือไม่ใช่อีกเดี๋ยวก็จะได้รู้กัน หากพิสูจน์แล้วเลือดของคุณชายใหญ่หลอมรวมกับเลือดของหลี่ซ่างซูได้ อวิ๋นเช่อของข้าก็ยินยอมที่จะพิสูจน์อย่างเต็มใจ”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ฮองเฮาและคนอื่นๆ ก็ตะลึง

ตอนที่เหลิ่งชิงฮวนตั้งครรภ์ ฮองเฮาเริ่มสงสัยคำโกหกของมู่หรงฉี และสงสัยว่าเด็กในท้องของนางเป็นเพียงลูกนอกสมรสที่ไม่ทราบที่มา

เมื่อได้ยินว่าเหลิ่งชิงฮวนเต็มใจพิสูจน์ ไม่ต้องรอให้ฮูหยินหลี่ออกความเห็นอะไรก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน

“หากฮูหยินหลี่ยืนกรานเช่นนี้ ก็ลองพิูจน์ดูหน่อยจะเป็นไร จะได้คลายข้อสงสัยให้พวกเราว่าการหยดเลือดพิสูจน์นี้น่าเชื่อถือหรือไม่”

คนส่วนใหญ่ก็เห็นด้วย

เหลิ่งชิงฮวนเหลือบตามอง ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา พลังที่อยู่เบื้องหลังฮองเฮาแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ ดูท่าเธอจะต้องรีบสืบหาข้อมูลขององครักษ์อินทรีและคนพวกนี้แล้ว

พอถึงเวลาก็ทำให้พวกเขาสยบแทบเท้าและพร่ำเรียกเธอว่าเจ้านาย ดูสิว่าใครหน้าไหนจะกล้ามายั่วโมโหเธออีก?

วันนี้ฮูหยินหลี่เป็นคนเริ่มวิ่งเข้ามาชนกระบอกปืนของเธอก่อน และบังเอิญว่าเธอกุมความลับของนางไว้ จึงเริ่มก่อนเพื่อให้คนเหล่านี้รู้ถึงผลที่ตามมาของการยั่วยุเธอ

เธอนิ่งเงียบ ก่อนจะค่อยๆ เหลือบตามองไปรอบๆ และจดจำสถานะของคนเหล่านั้นไว้ในใจ

อย่าหาว่าเธอร้ายกาจและน่ารังเกียจ หากไม่มีใครมายุ่งกับเธอ เธอก็จะไม่ไปยุ่งกับใคร

ฮูหยินหลี่ถูกต้อนจนมุม นางไม่อาจปฏิเสธได้อีกต่อไป ใบหน้าของนางขาวซีด ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร

นางกัดฟันและสั่งหญิงรับใช้ข้างๆ “เจ้าไปเชิญคุณชายใหญ่มาทำการหยดเลือดพิสูจน์ที”

หญิงรับใช้ก้มหัวและรีบออกไปทันที

ฮองเฮาขยิบตาให้แม่นมของนาง แม่นมเข้าใจได้ทันทีก่อนจะอาศัยโอกาสที่ไม่มีใครสนใจเดินตามหญิงรับใช้ออกไป

หลี่ซ่างซูที่เพิ่งออกจากตำหนักหมิงเต๋อก็ถูกเรียกตัวกลับมา เขาไม่เข้าใจอะไร แต่หลังจากที่ถามหญิงรับใช้ก็พบว่าฮูหยินของเขาไปยั่วโมโหพระชายาอ๋องฉีเข้าก็รู้สึกรำคาญ แต่อยู่ต่อหน้าฮองเฮาก็แสดงอาการออกมาไม่ได้มากนัก

ฮองเฮาสั่งให้คนนำถ้วยชามาแล้วเทน้ำลงไป

สองพ่อลูกกรีดปลายนิ้วแล้วหยดเลือดลงไป มือของคุณชายใหญ่สั่นเล็กน้อยอย่างประหม่า เลือดไหลตามนิ้วเข้าไปในเล็บแล้วหยดลงในถ้วยชา

ทุกคนจ้องมองที่ถ้วยชาอย่างตั้งใจ เลือดสองหยดกระจายตัวก่อนจะค่อยๆ หลอมรวมกัน

ฮูหยินหลี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ชี้ไปที่ถ้วยชาและถามเหลิ่งชิงฮวนอย่างร้อนรน “ดูสิ เลือดของทั้งสองหยดหลอมรวมกันหมายความว่าพวกเขาเป็นบิดาและบุตรกัน พระชายาอ๋องฉียังมีอะไรจะพูดอีกไหมเพคะ”