ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 565

หรูอี้โกรธจัด ความโกรธนั้นกระตุ้นให้นางลงมือกระทำโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา นางเดินตรงเข้าไปและอยากจะสังหารเขาเดี๋ยวนั้นเลย

ขณะนั้นผู้คนโดยรอบเดินเข้ามามุงดูพร้อมกับวิพากษ์วิจารณ์กันยกใหญ่

จินอู่รีบสวมเสื้อผ้าแล้วหนีไปทันที

หรูอี้ทรุดลงกับพื้นพลางร้องไห้เสียงดังด้วยความโกรธ

หลังจากร้องไห้เสร็จ นางจึงลุกขึ้นยืนเช็ดน้ำตาและเดินออกไป

น่าจาอี๋นั่วยิ้มพร้อมกับเดินมาขวางหรู้อีกด้วยดวงตาสีแดงก่ำและพูดตรงอย่างตรงประเด็น “ข้าสามารถรักษาจิตใจลุ่มหลงของราชบุตรเขยได้”

หรูอี้ไม่รู้จักน่าจาอี๋นั่วมาก่อน

“ท่านเป็นใคร” นางมองอย่างระแวดระวัง

เครื่องแต่งกายอันน่าแปลกตาของน่าจาอี๋นั่วดูสะดุดตาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเครื่องประดับเงินบนศีรษะของนาง “น่าจาอี๋นั่วองค์หญิงแห่งแคว้นหนานจ้าว”

หรูอี้เคยได้ยินชื่อนี้มาบ้างในตอนที่กำลังแข่งขันกับเหลิ่งชิงฮวน

นางกวาดตามองน่าจาอี๋นั่ว “แม้ว่าท่านจะพ่ายแพ้ต่อเหลิ่งชิงฮวน แต่ข้าได้ยินมาว่าท่านเก่งกาจวิชากู่เป็นอย่างมาก แต่ทำไมท่านถึงอยากจะช่วยข้าล่ะ”

“ในอนาคตขำจำเป็นต้องอยู่ในฉางอันต่อไป มีมิตรเพิ่มดีกว่ามีศัตรู”

หรูอี้ไม่ตอบ นางไม่สนใจการมาเยือนขององค์หญิงแคว้นอื่นและคิดว่าอีกฝ่ายอาจมีเจตาไม่ดีจึงเดินผ่านไปอย่างเย่อหยิ่ง

น่าจาอี๋นั่วไม่ได้หยุดนางแต่พูดขึ้นเบาๆ “ข้ารักษาอาการป่วยของราชบุตรเขยได้ และข้ายังสามารถทำให้เขาตกหลุมรักท่าน มีเพียงแค่ท่านคนเดียว หากท่านต้องการสามารถมาหาข้าได้ที่ศาลาพักม้าทุกเมื่อ”

หรูอี้หยุดชะงัก คำพูดของน่าจาอี๋นั่วทำให้นางเกิดความโลภครั้งใหญ่ ในเมื่อนางไม่สามารถหย่ากับจินอู่ได้ เช่นนั้นนางจึงจำเป็นต้องพึ่งพาเขาไปตลอดชีวิต คำพูดของน่าจาอี๋นั่วเปรียบเสมือนขอนไม้ในยามจมน้ำ

“บนโลกนี้มีวิชาอาคมอันเก่งกาจเช่นนั้นด้วยหรือ”

น่าจาอี๋นั่วตอบอย่างจริงจัง “มันไม่ใช่วิชาอาคมแต่อย่างใด แต่เป็นการรักษาอาการป่วย การชอบเพศเดียวกันของราชบุตรเขยถือเป็นอาการป่วยของหัวใจซึ่งข้าสามารถรักษาให้หายได้ ขอแค่ข้าคลายปมในหัวใจของเขาได้ เขาก็จะหายเองตามธรรมชาติโดยไม่ต้องใช้ยา ข้ามักจะเรียนรู้เกี่ยวกับเทคนิคทางการแพทย์อันน่าอัศจรรย์ทุกชนิดตั้งแต่เด็ก ที่พี่ชายของข้ารอดชีวิตมาได้อย่างปลอดภัยจนถึงทุกวันนี้ก็เป็นฝีมือของข้าเช่นกัน”

หรูอี้หันกลับไปหานางอย่างช้าๆ “ท่านต้องการให้ข้าทำอะไร”

“ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น”

นั่นทำให้นางเริ่มรู้สึกสนใจ ทำไมไม่ลองดูล่ะ ถึงจะเป็นการเจรจากับเสือก็ตาม

“แล้วเงื่อนไขล่ะ”

น่าจาอี๋นั่วส่ายหน้า “ข้าบอกไปแล้วว่าแค่อยากได้เจ้าเป็นเพื่อน”

หรูอี้ส่ายหัว “ข้าไม่เชื่อ ข้าเป็นแค่องค์หญิงไร้ซึ่งอำนาจและถูกดูหมิ่นอยู่เสมอ บอกความจริงกับข้ามาเสีย ข้าไม่คิดว่าจะมีมิตรภาพระหว่างข้ากับท่าน แต่เรามีข้อตกลงกันได้”

“ด้วยความสัตย์จริง ข้าชอบองค์ชายเซวียน ดังนั้นข้าจึงอยากทำให้ท่านพอใจ”

“แต่ข้าได้ยินมาว่าคนที่ท่านอยากแต่งงานด้วยคือท่านฉีอ๋อง”

น่าจาอี๋นั่วยิ้มอย่างขี้เล่น “ท่านฉีอ๋องยึดแคว้นหนานจ้าวของเราไปซึ่งเป็นความอัปยศของชาวหนานจ้าว ข้าจะไปชอบเขาได้อย่างไร ผู้ร้ายของทั้งหมดของเรื่องนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเหลิ่งชิงฮวน องค์หญิงหรูอี้เป็นคนฉลาด น่าจะเดาได้ว่าทำไมข้าถึงต้องการแต่งงานกับมู่หรงฉีก่อนหน้านี้”

“เอาเรื่องสำคัญในชีวิตตนไปพนันเช่นนั้นคงจะไม่อยากให้พวกเขาอยู่กันอย่างสงบสุขสินะ”

“ในฐานะองค์หญิง ข้าไม่เคยมีภาพวาดฝันเกี่ยวกับอนาคตของตัวเองเลย”

ในเมื่อข้ามีประโยชน์กับนาง ทำไมข้าจะไม่ใช่ประโยชน์จากนางบ้างล่ะ