ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 566

น่าจาอี๋นั่วยิ้มแห้ง “วิชากู่เป็นเพียงวิชาการป้องกันตนเอง หม่อมฉันรู้แค่ว่าจิ่นอวี๋กับพระชายาฉีอ๋องมีเรื่องบาดหมางกันเท่านั้น หม่อมฉันจะรู้ได้อย่างไรว่านางจะจิตใจโหดเหี้ยมโจมตีพระสนมฮุ่ยเฟยเช่นนี้ อี๋นั่วได้เตือนพระชายาฉีอ๋องแล้วว่านางอันตรายจำเป็นต้องระวังเอาไว้ ตอนนี้หม่อมฉันอาศัยอยู่ใต้รั้วของพระราชวัง แล้วจะกล้าก่ออาชญากรรมอย่างโจ่งแจ้งเช่นนั้นได้อย่างไร”

ฮ่องเต้กล่าวด้วยความโกรธ “วิชาคาถาอาคมถูกห้ามไม่ให้ใช้ในวังของข้า แต่เจ้ายังคงทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งที่แล้วเป็นตัวข้า ครั้งนี้เป็นพระสนมของข้า เจ้ายังกล้าปัดความรับผิดชอบอีกหรือ ข้าชักจะสงสัยแล้วสิว่าอะไรคือแรงจูงใจของกษัตริย์หนานจ้าวที่ให้เจ้าอยู่ในฉางอัน”

น่าจาอี๋นั่วคุกเข่าลงอย่างไม่เร่งรีบและสารภาพอย่างตรงไปตรงมา “หากอี๋นั่วรู้ว่าจิ่นอวี๋ไม่ใช่คนดี ไม่ว่าอย่างไรข้าคงจะไม่ส่งนางกลับมาหาท่านและคงจะจัดการนางที่แคว้นหนานจ้าว ฮ่องเต้ได้โปรดสอบสวนเรื่องนี้ให้กระจ่างและให้ความเป็นธรรมกับหม่อมฉันด้วยเพคะ”

เป็นเรื่องปกติที่ฮ่องเต้กล่าวโทษน่าจาอี๋นั่วและใช้โอกาสนี้ปฏิเสธนาง แต่หากนางไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในฉางอันจริงๆ มันจะทำให้นางสมความปรารถนา

ในขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่ พระสนมฮุ่ยเฟยค่อยๆ ตื่นขึ้นและมองไปรอบข้างอย่างกังวล “อวิ๋นเช่อล่ะ อวิ๋นเช่ออยู่ไหน”

ชิงฮวนรู้สึกสะเทือนใจจึงรีบเข้าไปปลอบโยนนาง “อวิ๋นเช่อปลอดภัยดี โชคดีที่ท่านปกป้องเขาไว้ได้ทัน”

พระสนมฮุ่ยเฟยถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ดีแล้วๆ จิ่นอวี๋ร้ายกาจมาก ข้ามองนางผิดไป!”

ฮ่องเต้ตะคอกเบาๆ “หากเจ้าไม่บังเอิญไปช่วยอวิ๋นเช่อในวันนี้ ข้าคงขังเจ้าไว้ในตำหนักเย็นเช่นกัน นี่ถือเป็นความผิดของเจ้า จิ่นอวี๋จะทำทุกอย่างไม่เลือกวิถีทางเพื่อให้ได้ฉีเอ๋อร์ไปครอบครอง ทำให้ชิงฮวนกับฉีเอ๋อร์เป็นทุกข์ เจ้ายังรู้สึกสงสารนางอยู่อีกหรือ”

พระสนมฮุ่ยเฟยมองดูพระพักตร์ของฮ่องเต้อย่างรู้สึกผิด “หม่อมฉันผิดไปแล้ว หม่อมฉันไม่ควรสับสน หม่อมฉันแค่...แค่ฟังคำพูดคนในวังที่บอกว่าจิ่นอวี๋ป่วยหนัก เกรงว่าอาจถึงแก่ชีวิตจึงอยากจะแอบไปมองดูจากที่ไกลๆ แต่ใครจะรู้ว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างหม่อมฉันกับนางถือว่าสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้แล้ว”

ดวงตาของฮ่องเต้เป็นประกาย “จิ่นอวี่สบายดี นางจะป่วยหนักได้อย่างไร”

“สาวรับใช้ถวายพระกระยาหารของฮองเฮาเป็นคนพูดเพคะ” พระสนมฮุ่ยเฟยตอบ

ฮ่องเต้เม้มริมฝีปากด้วยความโกรธ “ใครก็ได้ ไปเรียกตัวเจ้าทาสปากพล่อยคนนี้มา”

ขันทีรับคำสั่งและรีบวิ่งออกไปทันที

เหลิ่งชิงฮวนและมู่หรงฉี มองหน้ากัน ก่อนจะเข้าใจว่านี่อาจเป็นกับดักเพียงเพื่อล่อพระสนมฮุ่ยเฟยไปที่ตำหนักเย็นหรือไม่

หากพระสนมฮุ่ยเฟยไม่ไปที่นั่น แผนการสมรู้ร่วมคิดครั้งนี้จะไม่สำเร็จ?

หลังจากนั้นไม่นาน ขันทีก็กลับมาพร้อมกับรายงานฮ่องเต้ “กราบทูลฮ่องเต้ สาวรับใช้ที่พระสนมฮุ่ยเฟยเอ่ยถึงนางแขวนคอตายไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“แขวนคอตายหรือ” ฮ่องเต้หันกลับมาถามอย่างเหลือเชื่อ

ขันทีพูดอย่างระมัดระวังอีกครั้ง “ตัวนางแขวนอยู่บนขื่อ เพิ่งจะสิ้นลมให้ใจ ตัวยังร้อนอยู่ แต่ว่า...”

“แต่อะไร”

“แต่ว่ารอยเชือกที่คอของนางค่อนข้างแปลก ส่วนเรื่องที่ว่านางแขวนคอตัวเองหรือถูกฆาตกรรม หรือแกล้งจัดฉากฉากฆ่าตัวตาย กระหม่อมต้องรอการตรวจสอบอย่างรอบคอบก่อนจึงจะสรุปได้พ่ะย่ะค่ะ”

“ดี ดีมาก!” ฮ่องเต้พูดอย่างโกรธ “แล้วฮองเฮาล่ะ”

“ฮองเฮากำลังจัดการกับเรื่องนี้อยู่พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้อยากจะโวยวายแต่พยายามอดกลั้นไว้อย่างถึงขีดสุด ก่อนจะหันไปบอกลู่กงกง “เจ้าไปตรวจดูเรื่องนี้และเรียกฮองเฮามาพบข้าด้วย”

ลู่กงกงรับคำสั่งทันที

ไม่ว่าอย่างไรฮ่องเต้จำเป็นต้องรักษาหน้าของฮองเฮาจึงสั่งให้น่าจาอี๋นั่วและคนที่ไม่เกี่ยวข้องล่าถอยออกไป

สักพักฮองเฮาก็เข้ามาถึง

“หม่อมฉันเพิ่งได้ยินรายงานจากคนในวังว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับพระสนมฮุ่ยเฟย ตอนที่กำลังจะไปเยี่ยมนางกลับสะดุดเสียก่อน หม่อมฉันช่างไม่ระวังตัวเอาเสียเลย”

ฮ่องเต้เงยหน้าขึ้นมองฮองเฮาด้วยสีหน้าซีดเซียว “แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมสาวใช้คนนั้นถึงฆ่าตัวตาย”

ฮองเฮาส่ายหน้า “หม่อมฉันไม่เข้าใจเช่นกันเพคะ หม่อมฉันใจดีต่อบรรดาบ่าวรับใช้เสมอ ไม่เคยปฏิบัติต่อนางอย่างรุนแรง หม่อมฉันเกรงว่าอาจจะมีเรื่องน่าอายเกิดขึ้นเจ้าค่ะ”

ฮ่องเต้ตะคอกอย่างเย็นชา “นั่นเป็นเพราะพระสนมฮุ่ยเฟยไปยังตำหนักเย็น เพราะนางจงใจพูดเรื่องไร้สาระเพื่อล่อพระสนมฮุ่ยเฟยให้ไปที่นั่น!”

ฮองเฮาตกตะลึง “เป็นไปได้อย่างไรเจ้าคะ!นางมีจุดประสงค์อันใด”

“แน่นอนว่านางไม่ได้มีจุดประสงค์ใดๆ แต่ข้าจำได้ว่าข้าเคยบอกเจ้า หากพระสนมฮุ่ยเฟยไปเยี่ยมจิ่นอวี๋ที่ตำหนักย็น ข้าจะส่งนางไปอยู่กับจิ่นอวี๋ที่นั่นเสียเลย ฮองเฮาคงไม่คิดเป็นจริงเป็นจังหรอกใช่หรือไม่”

คำพูดของฮ่องเต้มีความหมายสองนัยอย่างชัดเจน

ฮองเฮาตกใจมากจนคุกเข่าลงเสียงดัง “ฮ่องเต้คงไม่คิดว่าหม่อมฉันเป็นคนสั่งในนางทำร้ายพระสนมฮุ่ยเฟยใช่หรือไม่เพคะ”

ฮ่องเต้หรี่ตามอง “ไม่ใช่หรอกหรือ”

“หม่อมฉันถูกใส่ความ!” สีหน้าของฮองเฮาเปลี่ยนไปอย่างมาก “ช่างเป็นวิธีที่โหดร้ายมาก สตรีผู้นี้ไม่ได้มีเงินทองมากมาย ต่อให้หม่อมฉันจะกระโดดลงไปในแม่น้ำเหลืองก็มิอาจชำระล้างให้ตนบริสุทธิ์ได้ ฮ่องเต้โปรดสอบสวนเรื่องนี้ให้กระจ่าง เรื่องนี้ไม่ใช่ฝีมือของหม่อมฉันแน่นอนเพคะ”

“เพล้ง!”

จู่ๆ ฮ่องเต้ก็ทิ้งถ้วยชาในมือลงกับพื้น น้ำชาสาดกระเซ็นไปทั่ว ฮองเฮาคุกเข่าไม่กล้าขยับตัว ไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นปัดใบชาที่ตกลงบนหน้า เปลือกตาของนางสั่นระริกด้วยความตกใจ

“คนของเจ้า จะมีใครได้อีกนอกจากเจ้า ในมุมหนึ่งส่งคนไปแจ้งข่าวการป่วยหนักของจิ่นอวี๋ ส่วนอีกมุมใช้ลิงดำเพื่อหลอกล่ออวิ๋นเช่อ หากไม่ใช่เพราะมู่หรงฉีกับชิงฮวนตามไปได้ทันเวลา พระสนมฮุ่ยเฟยกับเสี่ยวอวิ๋นเช่อคงไม่โชคดีอย่างนี้”

“ฮ่องเต้มองหม่อมฉันเป็นคนเช่นนั้นหรือเพคะ” ฮองเฮาสั่นสะท้านอย่างเป็นกังวล ก่อนจะพูดเสียงเบา “หม่อมฉันยอมรับว่าตนเองมีจิตใจเห็นแก่ตัว แต่ไม่ได้โหดร้ายและไร้ความปรานีถึงเพียงนั้น ”

“นั่นเป็นเพราะอวิ๋นเช่อกับพระสนมฮุ่ยเฟยปลอดภัยดี ไม่เช่นนั้นแผนการของเจ้าจะถูกเปิดเผยได้อย่างไร ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไปตำหนักเย็นเพื่ออะไร”

ฮองเฮาดึงปิ่นสีทองออกจากศีรษะแล้วจ่อไว้ที่คอ “หม่อมฉันยอมตายเพื่อแสดงเจตจำนง!หม่อมฉันจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ต่อท่าน!”

มู่หรงฉีและเหลิ่งชิงฮวนที่กำลังยืนมองอยู่ด้านข้างคุกเข่าลงด้วยความตกใจ

“เสด็จแม่ได้โปรดอย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่น ฮ่องเต้ทรงถามเรื่องนี้ตามกฎเท่านั้นและยังไม่ได้ตรวจสอบ ลูกเชื่อว่าเสด็จแม่ไม่มีวันทำร้ายลูกอย่างแน่นอน”

เหลิ่งชิงฮวนวิเคราะห์อย่างใจเย็น “หากเสด็จแม่ตั้งใจทำเช่นนั้นจริง แค่เกลี้ยกล่อมให้อวิ๋นเช่อไปที่ตำหนักเย็นก็เพียงพอ ทำไมจึงต้องหลอกล่อพระสนมฮุ่ยเฟยไปที่นั่นด้วย เมื่อครู่ชิงฮวนกับท่านอ๋องปรึกษากันแล้ว เราลงความเห็นว่านี่คือแผนการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เป้าหมายดั้งเดิมของบุคคลนี้อาจเป็นอวิ๋นเช่อโดยการยืมมือฆ่า ทำร้ายอวิ๋นเช่อด้วยมือของจิ่นอวี๋ ทว่านางใช้ลิงดำล่ออวิ๋นเช่อไปยังตำหนักเย็น เมื่อพิจารณาว่าอวิ๋นเช่ออาจได้รับการปกป้องจากทหารในวังจึงไม่สามารถประสบความสำเร็จได้ 100%

ดังนั้นนางจึงใช้วิธีสองอย่าง ออกแบบมาเพื่อหลอกล่อพระสนมฮุ่ยเฟยติดกับดักของคนรับใช้ฮองเฮา พระมารดาของฮองเฮา ไม่ว่าผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไรจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับอวิ๋นเช่อหรือทำให้เสด็จแม่เข้ามาเกี่ยวข้องหรือไม่ หรืออาจจะเป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ ถือว่าได้ประโยชน์ทั้งสองทาง คนที่อยู่เบื้องหลังคือผู้ชนะ ดังนั้นชิงฮวนขอให้เสด็จพ่อโปรดไตร่ตรองให้ดีด้วยเพคะ”

ฮ่องเต้ทอดพระเนตรไปยังคนทั้งสามที่คุกเข่าอยู่บนพื้น มุมพระโอษฐ์โค้งขึ้นเล็กน้อย ความโล่งใจและความชื่นชมฉายขึ้นแวบหนึ่งในดวงตาของเขา

เหลิ่งชิงฮวนและมู่หรงฉีต่างก็คิดออก แต่ทำไมเขาจึงคิดไม่ถึง

เด็กสองคนนี้จิตใจดีและรู้จักตอบแทนความคับข้องใจด้วยความเมตตา นอกจากจะไม่ซ้ำเติมแล้วยังยกโทษให้ฮองเฮาอีกด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชิงฮวนเป็นเด็กที่ฉลาดหลักแหลม มีความสามารถในการวิเคราะห์สิ่งต่างๆ ทีละขั้นตอนซึ่งหาได้ยากยิ่งนัก