ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 566

น่าจาอี๋นั่วยิ้มแห้ง “วิชากู่เป็นเพียงวิชาการป้องกันตนเอง หม่อมฉันรู้แค่ว่าจิ่นอวี๋กับพระชายาฉีอ๋องมีเรื่องบาดหมางกันเท่านั้น หม่อมฉันจะรู้ได้อย่างไรว่านางจะจิตใจโหดเหี้ยมโจมตีพระสนมฮุ่ยเฟยเช่นนี้ อี๋นั่วได้เตือนพระชายาฉีอ๋องแล้วว่านางอันตรายจำเป็นต้องระวังเอาไว้ ตอนนี้หม่อมฉันอาศัยอยู่ใต้รั้วของพระราชวัง แล้วจะกล้าก่ออาชญากรรมอย่างโจ่งแจ้งเช่นนั้นได้อย่างไร”

ฮ่องเต้กล่าวด้วยความโกรธ “วิชาคาถาอาคมถูกห้ามไม่ให้ใช้ในวังของข้า แต่เจ้ายังคงทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งที่แล้วเป็นตัวข้า ครั้งนี้เป็นพระสนมของข้า เจ้ายังกล้าปัดความรับผิดชอบอีกหรือ ข้าชักจะสงสัยแล้วสิว่าอะไรคือแรงจูงใจของกษัตริย์หนานจ้าวที่ให้เจ้าอยู่ในฉางอัน”

น่าจาอี๋นั่วคุกเข่าลงอย่างไม่เร่งรีบและสารภาพอย่างตรงไปตรงมา “หากอี๋นั่วรู้ว่าจิ่นอวี๋ไม่ใช่คนดี ไม่ว่าอย่างไรข้าคงจะไม่ส่งนางกลับมาหาท่านและคงจะจัดการนางที่แคว้นหนานจ้าว ฮ่องเต้ได้โปรดสอบสวนเรื่องนี้ให้กระจ่างและให้ความเป็นธรรมกับหม่อมฉันด้วยเพคะ”

เป็นเรื่องปกติที่ฮ่องเต้กล่าวโทษน่าจาอี๋นั่วและใช้โอกาสนี้ปฏิเสธนาง แต่หากนางไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในฉางอันจริงๆ มันจะทำให้นางสมความปรารถนา

ในขณะที่กำลังพูดคุยกันอยู่ พระสนมฮุ่ยเฟยค่อยๆ ตื่นขึ้นและมองไปรอบข้างอย่างกังวล “อวิ๋นเช่อล่ะ อวิ๋นเช่ออยู่ไหน”

ชิงฮวนรู้สึกสะเทือนใจจึงรีบเข้าไปปลอบโยนนาง “อวิ๋นเช่อปลอดภัยดี โชคดีที่ท่านปกป้องเขาไว้ได้ทัน”

พระสนมฮุ่ยเฟยถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ดีแล้วๆ จิ่นอวี๋ร้ายกาจมาก ข้ามองนางผิดไป!”

ฮ่องเต้ตะคอกเบาๆ “หากเจ้าไม่บังเอิญไปช่วยอวิ๋นเช่อในวันนี้ ข้าคงขังเจ้าไว้ในตำหนักเย็นเช่นกัน นี่ถือเป็นความผิดของเจ้า จิ่นอวี๋จะทำทุกอย่างไม่เลือกวิถีทางเพื่อให้ได้ฉีเอ๋อร์ไปครอบครอง ทำให้ชิงฮวนกับฉีเอ๋อร์เป็นทุกข์ เจ้ายังรู้สึกสงสารนางอยู่อีกหรือ”

พระสนมฮุ่ยเฟยมองดูพระพักตร์ของฮ่องเต้อย่างรู้สึกผิด “หม่อมฉันผิดไปแล้ว หม่อมฉันไม่ควรสับสน หม่อมฉันแค่...แค่ฟังคำพูดคนในวังที่บอกว่าจิ่นอวี๋ป่วยหนัก เกรงว่าอาจถึงแก่ชีวิตจึงอยากจะแอบไปมองดูจากที่ไกลๆ แต่ใครจะรู้ว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างหม่อมฉันกับนางถือว่าสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้แล้ว”

ดวงตาของฮ่องเต้เป็นประกาย “จิ่นอวี่สบายดี นางจะป่วยหนักได้อย่างไร”

“สาวรับใช้ถวายพระกระยาหารของฮองเฮาเป็นคนพูดเพคะ” พระสนมฮุ่ยเฟยตอบ

ฮ่องเต้เม้มริมฝีปากด้วยความโกรธ “ใครก็ได้ ไปเรียกตัวเจ้าทาสปากพล่อยคนนี้มา”

ขันทีรับคำสั่งและรีบวิ่งออกไปทันที

เหลิ่งชิงฮวนและมู่หรงฉี มองหน้ากัน ก่อนจะเข้าใจว่านี่อาจเป็นกับดักเพียงเพื่อล่อพระสนมฮุ่ยเฟยไปที่ตำหนักเย็นหรือไม่

หากพระสนมฮุ่ยเฟยไม่ไปที่นั่น แผนการสมรู้ร่วมคิดครั้งนี้จะไม่สำเร็จ?

หลังจากนั้นไม่นาน ขันทีก็กลับมาพร้อมกับรายงานฮ่องเต้ “กราบทูลฮ่องเต้ สาวรับใช้ที่พระสนมฮุ่ยเฟยเอ่ยถึงนางแขวนคอตายไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“แขวนคอตายหรือ” ฮ่องเต้หันกลับมาถามอย่างเหลือเชื่อ

ขันทีพูดอย่างระมัดระวังอีกครั้ง “ตัวนางแขวนอยู่บนขื่อ เพิ่งจะสิ้นลมให้ใจ ตัวยังร้อนอยู่ แต่ว่า...”

“แต่อะไร”

“แต่ว่ารอยเชือกที่คอของนางค่อนข้างแปลก ส่วนเรื่องที่ว่านางแขวนคอตัวเองหรือถูกฆาตกรรม หรือแกล้งจัดฉากฉากฆ่าตัวตาย กระหม่อมต้องรอการตรวจสอบอย่างรอบคอบก่อนจึงจะสรุปได้พ่ะย่ะค่ะ”

“ดี ดีมาก!” ฮ่องเต้พูดอย่างโกรธ “แล้วฮองเฮาล่ะ”

“ฮองเฮากำลังจัดการกับเรื่องนี้อยู่พ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้อยากจะโวยวายแต่พยายามอดกลั้นไว้อย่างถึงขีดสุด ก่อนจะหันไปบอกลู่กงกง “เจ้าไปตรวจดูเรื่องนี้และเรียกฮองเฮามาพบข้าด้วย”

ลู่กงกงรับคำสั่งทันที

ไม่ว่าอย่างไรฮ่องเต้จำเป็นต้องรักษาหน้าของฮองเฮาจึงสั่งให้น่าจาอี๋นั่วและคนที่ไม่เกี่ยวข้องล่าถอยออกไป