ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 570

ถึงแม่เหลิ่งชิงฮวนจะอยู่บ้าน แต่จวนฉีอ๋องคึกคักมาก ประตูบ้านและลานบ้านคึกคักเหมือนกับตลาดนัดไม่มีผิด

ความสามารถเพิ่งจะปรากฏออกมาในงานเลี่ยงต้อนรับแขกจากแดนไกล ทำให้คนจำนวนมากเกิดความคิดประจบสอพลอ เลยตระเตรียมของขวัญมาเยี่ยมเยียน แน่นอนว่าก็มีคนป่วยที่ไม่ได้รับการรักษามาหลายปี มาขอร้องผู้เป็นแพทย์อย่างจริงใจ เหลิ่งชิงฮวนรับมือจนอ่อนเพลีย

นางส่งคนไปตรวจสอบร้านค้าทั้งหมดของมู่หรงฉี กางสมุดบัญชีของปีนี้ออก และผึ่งลมข้างหน้านาง นางใช้เวลาสามวัน ถึงจะตรวจสอบเสร็จเรียบร้อย

เป็นอย่างที่นางคาดไว้จริงๆ ทั้งได้กำไรทั้งขาดทุน ร้านค้าบางส่วนขาดทุนตั้งแต่ต้นปีถึงปลายปี รายรับไม่พอกับรายจ่ายเลย

แน่นอนว่าส่วนใหญ่ยังคงบริหารถูกต้อง ในนั้นมีการฉวยโอกาสเอารัดเอาเปรียบ ใช้กลอุบายหลอกลวงผู้คน เหลิ่งชิงฮวนตรวจสอบได้ทันที

หลายปีมานี้ มู่หรงฉีทิ้งงานเจ้าของร้านอย่างสมบูรณ์ หากรู้ไม่ว่าทำการค้า ถึงแม้ว่าจะไม่ทำด้วยตัวเอง แต่ผู้ควบคุมดูแลจำเป็นต้องเข้าถึงตำแหน่ง ยกเว้นจะใช้คนที่เหมาะสม

เหลิ่งชิงฮวนใคร่ครวญอย่างละเอียด ว่าจะปรับปรุงร้านค้าเหล่านี้อย่างไร สมมติว่าเปลี่ยนแปลงแผนการบริหารจะลงทุนกับโครงการอะไร และจะเปิดช่องว่างในเมืองหลวงซึ่งมีพ่อค้าอยู่มากมายได้อย่างไร

นางอยากโยกย้ายการค้าส่วนหนึ่งของเจียงหนานมายังเมืองหลวง ด้านหนึ่ง เป็นประโยชน์ต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของร้านค้าทางนี้ อีกด้านหนึ่ง จะได้ไม่ต้องเหลือบ่ากว่าแรง หากตนเองบริหารไม่ดี

ตอนนี้ข้างกายนางไม่ขาดแคลนคนปรนนิบัติ แต่ข้างนอกขาดแคลนแขนซ้ายแขนขวาในการทำการค้า เห็นว่าหลิงกวนเอ๋อร์เด็กคนนี้ฉลาดเฉลียว จึงส่งตัวไปเรียนรู้วิธีทำการค้า ไม่เสียแรงเปล่าที่ตอนตนเองยากลำบากตอนนั้น ติดตามตนเองไม่ไปไหน

ยังมีโตวโตวนังหนูคนนี้ด้วย นางไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว ตนเองต้องเป็นห่วงเรื่องแต่งงานของนาง และหาคนที่มั่นคงและเชื่อถือได้ให้กับนาง

ยุ่งอยู่กับงานทุกวัน ไม่มีเวลาว่างเลย

วันนั้นเหลิ่งชิงเหยาได้รับอนุญาตจากเหลิ่งชิงฮวนภายในวัง มามอบบัตรอวยพรพร้อมกับเซวียอี๋เหนียง

นางเป็นคนขี้อาย มีบางคำพูดที่ยากจะเอ่ยออกมา แต่เซวียอี๋เหนียงไม่หลีกเลี่ยงที่จะพูดเลยสักนิด

เหลิ่งชิงฮวนตรวจร่างกายให้นางอย่างละเอียด แน่นอนว่าร่างกายเหลิ่งชิงเหยาไม่มีอะไรร้ายแรง สามารถตั้งครรภ์ได้

เช่นนั้นคงจะเป็นปัญหาของอ๋องเฮ่า หรือโอกาสอาจจะยังมาไม่ถึงเท่านั้น

ถึงอย่างไรบุคคลที่อยู่ที่นี่ ไม่ใช่เหลิ่งชิงเฮ่อกับฉู่รั่วซี เหลิ่งชิงฮวนเลยเกรงใจที่จะสอบถามเกี่ยวกับชีวิตแต่งงานระหว่างทั้งสองคน จึงไม่พูดอะไรมาก

เหลิ่งชิงเหยาค่อนข้างกลุ้มใจมาตลอด ผลลัพธ์แบบนี้ อาจกล่าวได้ว่าเป็นความรู้สึกกึ่งสุขกึ่งเศร้า ต่อไปสามารถโยนซุปยาขมเหล่านั้นทิ้งไปได้แล้ว อีกทั้งยังไม่ต้องบีบจมูกและพยายามกรอกมันเข้าไป แต่ทว่า ไม่มีความหวังเสียแล้ว

พวกบุรุษชอบปิดบังอาการป่วยและไม่ยอมรักษาโรคนี้ ไม่ยอมรับว่าเป็นความรับผิดชอบของตนเอง อ๋องเฮ่าก็เช่นกัน ไม่มีทายาทมาหลายปี ไม่เคยเห็นเขาไปหาหมอเพราะเรื่องนี้เลย รวมถึงหมอหลวงด้วย

มิฉะนั้น พระชายาเฮ่าคงไม่มีทางทุกข์ใจมาหลายปีแบบนี้ คิดว่าตนเองร่างกายอ่อนแอ เป็นภาระต่ออ๋องเฮ่า

เซวียอี๋เหนียงถอนหายใจยาว อยู่ต่อหน้าเหลิ่งชิงฮวน ก็ไม่กล้าพูดมาก

สองแม่ลูกกลับไปอย่างท้อใจ

คนที่ตามมาเยี่ยมถึงบ้านติดๆ กัน ก็คือเสิ่นหลินเฟิง

เขามาจวนฉีอ๋องคราวนี้ กลับมีเรื่องมงคล

เรื่องแต่งงานของเขากับองค์หญิงลี่ว์อู๋ ในที่สุดฮ่องเต้ก็เอ่ยพระโอษฐ์ทองแล้ว พระราชทานพิธีเสกสมรสแก่ทั้งสองคน และประทับพระราชลัญจกรบนพระราชกฤษฎีกา

ผู้เฒ่ากั๋วกงกับเหล่าไท่จวินและคนอื่นๆ รอคอยมานานแล้ว ที่จวนเริ่มเตรียมงานแต่งงานของทั้งสองคนอย่างตื่นเต้น

เสิ่นหลินเฟิงมาเยี่ยมถึงบ้าน เพราะอยากเชิญเหลิ่งชิงฮวนไปเป็นแม่สื่อให้ทั้งสองคน อาศัยความโชคดีของนางกับมู่หรงฉีสักหน่อย หวังว่าหลังจากแต่งงานกับลี่ว์อู๋ จะฉินเช่อสอดประสาน สามีภรรยารักใคร่กันเหมือนกับพวกเขาสองคน