ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 578

สงครามระหว่างทั้งสองแคว้นครั้งนี้ ฮ่องเต้นั้นได้ประโยชน์มากมาย เหลิ่งชิงฮวนที่อยู่ตรงนั้นได้ทำให้เรื่องเงินชดเชยจำนวนมากกลายเป็นเรื่องเล็กๆ

ฮ่องเต้พึงพอใจกับเรื่องนี้มาก อีกทั้งเขายังภูมิในใจการเลือกใช้คนของตัวเอง สินสอดของลี่ว์อู๋ฮ่องเต้เองก็ควักออกมาอย่างใจกว้างไม่เหมือนกับที่เมื่อก่อนที่กระเหม็ดกระแหม่

หลังจากที่เจรจาสงบศึกแล้วน่าจาอี๋นั่วก็อยู่ที่ฉางอัน ส่วนน่าเยี่ยไป๋นั้นรอให้ร่างกายฟื้นตัวแข็งแรงเต็มที่ก็จะกลับไปที่แคว้นหนานจ้าว เงินชดเชยของแคว้นหนานจ้าวนั้นมาครบแล้ว แคว้นฉางอันรีบนำมันไปแจกจ่ายให้กับทหาร

ทุกอย่างสงบลงแล้ว งานแต่งงานของเสิ่นหลินเฟิงก็ใกล้เข้ามา เหลิ่งชิงฮวนจะเข้าไปในวังเพื่อส่งลี่ว์อู๋ก่อนแต่งงานและมอบขอขวัญแต่งงานให้กับเธอ

เข้าวังเธอต้องพาอวิ๋นเช่อไปด้วย นี่เป็นกฎ

ปกติแล้วที่ที่มีเหลิ่งชิงฮวน มู่หรงฉีเองก็ชอบที่จะตามเธอเป็นเงา สิ่งนี้คือเป็นสิ่งที่ดำเนินมาอย่างรุ่งโรจน์ของจวนอ๋องฉี

วันนี้มีญาติผู้หญิงมาจำนวนมาก มู่หรงฉีไม่สะดวกที่จะไปด้วย จึงพาอวิ๋นเช่อไปถวายพระพรฮ่องแต้ชราก่อน ตัวเหลิ่งชิงฮวนเองก็ไปที่ตำหนักของพระสนมเสียนเฟย

ตำหนักของพระสนมเสียนเฟยอยู่ติดกับน้ำจึงถูกเรียกว่าตำหนักหยุนซี ที่หน้าประตูมีสระบัวอยู่ถูกจัดเป็นสวนแบบในสมัยโบราณซึ่งมีประโยชน์ในฤดูร้อน ตอนนี้สระบัวได้เหี่ยวเฉาไปหมดแล้ว ลมก็หนาวเหน็บ ผ่านไปอีกสักเดือนเกรงว่าน้ำจะจับตัวเป็นน้ำแข็งหนา

เธอยังไม่ทันได้เดินเข้าไปใกล้ เหลิ่งชองฮวนก็เห็นว่าที่ข้างสระบัวมีคนคนหนึ่งกำลังคุกเข่าอยู่และใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดหน้าเอาไว้พร้อมทั้งหยดน้ำตาอันน่าสงสาร เมื่อได้ยินเสียงการมาถึงของเหลิ่งชิงฮวนก็เงยหน้าขึ้นมองและก้มหน้าลงทันที

เหลิ่งชิงฮวนเห็นจากหางตาว่าที่หน้าผากของเธอเป็นรอยแดงราวกับถูกทุบมา อีกทั้งช่วงตาของผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นมากราวกับว่าเธอรู้จัก

พอดีกับที่พระชายารุ่ยที่อยู่นอกตำหนักกำลังรอการเรียกตัวเข้าไปอยู่นั้นก็เห็นเหลิ่งชิงฮวนเข้าพอดีจึงเดินเข้ามาทักทาย

เหลิ่งชิงฮวนจึงถามเสียงเบาว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน”

พระชายารุ่ยเหลือบมองไปคนที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นแวบหนึ่ง “คนคนนี้เจ้าน่าจะรู้จักนะ? นางคือผู้หญิงที่เสด็จลุงรองส่งเข้ามาในวังแล้วต่อมาก็ตั้งครรภ์จนเสด็จพ่อแต่งตั้งให้เป็นเยี่ยนผิน”

เหลิ่งชิงฮวนย่อมจำได้ เธอจึงพยักหน้าลง “ตอนนี้เกรงว่านางจะไม่ได้รับความโปรดปรานแล้วล่ะ?”

พระชายารุ่ยเบ้ปาก “ตอนนี้เสด็จลุงรองถูกส่งไปไกลถึงเหอซี ทำไมเสด็จพ่อถึงยังได้เห็นแก่หน้านางอยู่กันนะ ต่อให้นางไม่รู้จักประเมินตัวเองและทำตัวไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงต่อหน้าเสด็จแม่ พอตราประทับหงส์ของเสด็จแม่ถูกขโมยไปนางถึงได้ดีใจอยู่กับความทุกข์ของเสด็จแม่จนทำให้เสด็จแม่โมโหแล้วทำถ้วยชาหกลงบนหัวของนางเพื่อเป็นการลงโทษจึงให้นางมาคุกเข่าอยู่ที่นี่ให้สำนึก”

เหลิ่งชิงฮวนอดไม่ได้ที่มองไปที่เยี่ยนผิน เธอเข้าใจทุกอย่าง เธอนึกว่าตอนแรกที่ตัวเธอแท้งนั้นฮองเฮาเป็นคนทำจึงได้เฝ้าแต่สงสัย กลัวว่าเธอจะพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกมา

ภายในวังหลังนี้การมีชีวิตอยู่นั้นมันเลี่ยงไม่ได้เลยที่จะได้รับบาดเจ็บ

เธออดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ “จะต่อสู้จะวางแผนแข่งกันไปทำไม”

พระชายารุ่ยเบ้ปาก “คนบางจำพวกก็ไม่ควรเชิดชูขึ้นมาพวกนั้นอย่างกับปีศาจ เมื่อครู่นี้พระสนมหลินเฟยเห็นก็ใจดีเอาผ้าเช็ดหน้าให้นางเช็ดเลือด แต่นางคงไม่รู้จักรับน้ำใจคนอื่น อย่าไปสนใจนางเลยมันน่าเบื่อ”

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า ทั้งสองคนเดินเข้าไปด้านใน พระชายารุ่ยพูดเสียงเบาว่า “มีเรื่องประหลาดไม่รู้ว่าเจ้าได้ยินมาหรือยัง”

“เรื่องอะไรกันหรือ”

“จู่ๆเจ้าหนุ่มตระกูลจินนั่นเปลี่ยนเพศแล้ว เขาเอาใจใส่หรูอี้มากและตามหลังนางต้อยๆอย่างกับว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงมาก่อนอย่างนั้น หาได้ยากจริงๆ กลัวว่าพอได้กินผู้ชายแล้วเขาจะได้สติอย่างกะทันหันขึ้นมาล่ะ”

เรื่องนี้เหลิ่งชิงฮวนเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอรู้แค่ว่าพวกรักร่วมเพศนี้ต่อให้เป็นในยุคปัจจุบันเองก็เป็นปัญหาที่ยากของหมอ ถ้าหากว่าเป็นคนที่มีสองเพศนั้นยังคุยกันได้ง่าย อย่างคุณชายรองตระกูลจินนี้ชอบแต่เพียงผู้ชายและกล้าที่ไม่สนใจองค์หญิงคนสำคัญ การที่เขาจะเปลี่ยนความชอบทางเพศนั้นเป็นไปได้ยาก