ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 586

เรื่องที่ฉู่รั่วซือตั้งครรภ์ ส่งมาที่จวนมหาเสนาบดี มหาเสนาบดีตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างยิ่ง

ไม่ว่าหลานชายดีแค่ไหน ก็เป็นของคนอื่น ตัวเองได้แต่อิจฉาตาร้อน ตั้งตารอหลานแท้ๆของตัวเองมาหลายปี จะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง?

ทางฝั่งด้านจวนแม่ทัพ ก็วิ่งมาที่จวนมหาเสนาบดีเหมือนโคมไฟม้าวิ่ง ความไม่สบายใจต่างๆ จนอีกนิดจะเหยียบประตูจวนมหาเสนาบดีพังแล้ว

ฉู่รั่วซือได้รับการดูแลจากทุกคน ทั้งยังไม่อนุญาตให้นางถือมีดจับปืนอีก ใครก็ไม่กล้าที่จะยั่วโมโหนาง จนเกือบจะวางนางไว้บนหิ้งบูชาแล้ว

ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ยังคงเกิดเรื่องขึ้น

เหลิ่งชิงฮวนกำลังตรวจอาการเป็นครั้งสุดท้ายให้น่าเยี่ยไป๋ก่อนออกเดินทาง จวนมหาเสนาบดีก็ส่งวิ่งวุ่นเข้ามาเชิญให้นางรีบไปที่จวนมหาเสนาบดี บอกว่ฉู่รั่วซือหกล้ม ตกเลือดแล้ว

ตอนนี้อัครเสนาบดีและเหลิ่งชิงเฮ่อไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น เชื่อแค่ฝีมือหมอเหลิ่งชิงฮวน

เหลิ่งชิงฮวนตกใจ ไม่ทันได้เก็บข้าวของ ก็รีบขึ้นรถม้าไปที่จวนมหาเสนาบดี

ในจวนมหาเสนาบดี มีพวกพี่ชายทั้งหลายและฮูหยินของจวนแม่ทัพ และยังมีนายหญิงน้อยสองสามคนเมื่อได้ยินข่าวต่างก็มาที่นี่กันหมด ประตูห้องของเหลิ่งชิงเฮ่อสองสามีภรรยาก็เบียดล้อมกันแน่นขนัด เมื่อเห็นเหลิ่งชิงฮวน ดีใจยิ่งกว่าเห็นคนรักตัวเอง เข้ามารุมล้อมพูดเป็นเสียงเดียวกัน

“พระชายา ท่านต้องช่วยรักษาลูกในท้องฉู่รั่วซือเอาไว้ให้ได้นะเพคะ”

หลังจากเหลิ่งชิงฮวนเกิดใหม่ ก็เห็นต่างฝ่ายต่างพยายามหลอกลวงซึ่งกันและกันระหว่างพวกพี่น้อง มีเพียงพี่น้องไม่กี่คนในจวนแม่ทัพ รวมไปถึงน้องสะใภ้ต่างก็เข้ากันได้ดี

ปฏิบัติต่อฉู่รั่วซือน้องสามีคนนี้ พี่สะใภ้หลายคนก็เจ็บปวดจริงๆ

ช่วงเวลาสำคัญนี้ทั้งอัครเสนาบดีและแม่ทัพฉู่ก็ยังส่งเสียงโวยวายอยู่ด้านข้าง

แม่ทัพใหญ่ฉู่ตำหนิอัครเสนาบดี อัครเสนาบดีไม่พอใจ ทั้งสองโกรธมาก น้ำลายปลิวว่อน เหมือนไก่ชนสองตัวที่ไม่ยอมกัน แต่ตอนนี้ไม่มีใครสนใจ และก็ไม่มีคนห้ามทัพ ทุกคนต่างชินกันหมดแล้ว

เหลิ่งชิงฮวนเดินตรงเข้าไปในห้องฉู่รั่วซือ ฉู่รั่วซือกำลังนั่งพิงอยู่ที่เตียง ไม่กล้าขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย เหลิ่งชิงเฮ่อเฝ้าอยู่ข้างๆ ร้อนใจจนเหงื่อตก ขอบตาแดงแล้ว

ไม่พูดเรื่องไร้สาระแล้ว รีบเดินขึ้นไปตรวจ จ่ายยา โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก ภาวะแท้งคุกคามน่ะ ไม่ร้ายแรงมาก

“อย่างน้อยก็เป็นผู้ฝึกสอนการต่อสู้ เดินยังไงถึงล้มได้?”

เหลิ่งชิงฮวนให้ทุกคนกินยาสงบจิต จากนั้นก็พูดแซว

เมื่อคำนี้พูดออกไป ในห้องก็เงียบไปชั่วขณะ

ฮูหยินฉู่ไล่ให้พวกนายหญิงน้อยออกไป “โชคดีมาก ในเมื่อรั่วซือไม่เป็นอะไรแล้ว รีบไปที่ห้องครัว ตุ๋นซุปให้รั่วซือหน่อย”

เหล่านายหญิงน้อยไม่เกรงใจเลยสักนิด หัวเราะคิกคักไปห้องครัวกันเป็นกลุ่ม เห็นจวนมหาเสนาบดีเป็นอาณาเขตบ้านของตัวเอง

เหลิ่งชิงเฮ่อถอนหายใจเบาๆ จึงเอ่ยปาก “ช่วงนี้ที่จวนไม่สงบสุขมาโดยตลอด”

เหลิ่งชิงฮวนประหลาดใจ “ทำไมเหรอ?ขโมยขึ้นเหรอ?”