ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 594

“หม่อมฉันจะดูซิว่าผู้ใดกล้า!” ประโยคนั้นยั่วโมโหพระชายาเซวียน นางหันไปเผชิญหน้ากับน่าเยี่ยไป๋ที่นั่งอยู่บนเบาะเกี้ยวนุ่มและพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “แม้ว่าขนบธรรมเนียมจะต่างกัน แต่เมียน้อยกับเมียหลวงนั้นต่างกันมาตั้งแต่สมัยโบราณ กล้าถามองค์รัชทายาทหนานจ้าวเลยว่าที่หนานจ้าวของพวกท่าน มเหสีและนางสนมเข้ามาแล้ว มีพิธีรีตองเหมือนกันด้วยหรือไม่?”

น่าเยี่ยไป๋เอามือที่ปิดหูลงและส่ายหน้า มิมีความลังเลยแม้แต่น้อย “มิเหมือนกันดั่งเช่นที่พระชายาเซวียนพูด มเหสีคือมเหสี สนมก็คือสนม อี๋นั่วทำเช่นนี้ ก็เกินไปจริงๆ ”

คำพูดของน่าเยี่ยไป๋ทำให้บรรดาแขกเหรื่อซุบซิบนินทาขึ้นมาครู่หนึ่ง

ตามฐานะแล้ว องค์รัชทายาทหนานจ้าว มิว่าจะเป็นเช่นไรก็ล้วนจะต้องพูดเข้าข้างน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง แล้วเหตุใดเขาถึงเข้าข้างคนอื่นเล่า?

พระชายาเซวียนยิ้มน้อยๆ “ต้องขอบคุณท่านองค์รัชทายาที่พูดตรงๆ ถ้าเช่นนั้น องค์หญิงอี๋นั่ว รบกวนเจ้าช่วยเปลี่ยนชุดมงกุฏหงส์ด้วย ข้าจะรีบหลีกทางและเชิญเจ้าเข้าไปในจวนทันที!”

คำสั่งนั้นทำให้นางบำเรอสวยๆ งามๆ หลายคนก็ออกมาจากจวน ดูจากการแต่งกายแล้ว คงจะเป็นนางสนมในจวนอ๋องเซวียน คนเป็นผู้นำถือชุดเข้าพิธีสมรสสีชมพูไว้ในมือ คนที่เหลือก็เลิกม่านรถขึ้น ดูๆ แล้วคงต้องลงมือ “ช่วย” โดยตรง

“พระชายารองโปรดเปลี่ยนชุดเพคะ”

ถ้าน่าจาอี๋นั่วถูกถอดชุดมงกุฏหงส์ออกในที่สาธารณะ คงจะอับอายไปถึงโคตรเหง้า

น่าเยี่ยไป๋ที่อยู่ข้างๆ กอดอกเฝ้าดูราวกับกำลังเห็นเรื่องน่าตื่นเต้น

อย่างกับว่า ความสัมพันธ์พี่น้องของทั้งคู่เหมือนจะมิค่อยปรองดองกันสักเท่าไหร่หรือเปล่านะ? ถ้าหากน่าจาอี๋นั่วมิได้การสนับสนุนจากน่าเยี่ยไป๋ผู้เป็นพี่ เกรงว่าฉางอันในอนาคตจะก้าวไปได้ยาก มิแปลกใจที่พระชายาเซวียนกับนางสนมเหล่านี้จะกล้าทำตามอำเภอใจเช่นนี้

อ๋องเซวียนลากพระชายาเซวียนออกมาและจ้องเขม็งด้วยความโมโห “เจ้าทำเช่นนี้ มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”

วันนี้พระชายาเซวียนเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องยุ่งยากเหล่านี้ไว้แล้ว ด้านหลังล้อมไปด้วยเหล่านางสนม เมื่อเห็นว่าอ๋องเซวียนลำเอียงเช่นนี้ ก็หยุดทำไปชั่วขณะ เต็มไปด้วยใบหน้าที่มีเหตุผลถูกต้องชอบธรรม

“มารยาทมิอาจละเลยได้ ท่านอ๋องเซวียน หากวันนี้ให้พระชายารองนั่งเท่าเทียมกับพระชายา วันหน้าจะให้พระชายายืนหยัดได้เยี่ยงไร จะควบคุมจวนท่านอ๋องได้เยี่ยงไร?”

ในจังหวะนั้น ในบรรดาแขกเหรื่อก็คล้อยตามไปด้วย

อ๋องเซวียนโมโหขึ้นมาเล็กน้อย “วันนี้เป็นวันสมรสของข้ากับพระชายารองจริง แต่ในขณะเดียวกันก็คือการสมรสกับองค์หญิงแห่งหนานจ้าวเช่นกัน จะโทรมเกินไปได้เยี่ยงไร? เจ้าทำเช่นนี้ ก็เท่ากับทำให้หนานจ้าวเสื่อมเสีย! มิรู้เรื่องเอาเสียเลย!”

พระชายาเซวียนตอกกลับไปอย่างมั่นใจ “องค์รัชทายาทหนานจ้าวมิเคยคัดค้านสักประโยค เหตุใดท่านอ๋องจะต้องเป็นเดือดเป็นร้อนเช่นนี้ด้วยเล่า? งานมงคลวันนี้ หม่อมฉันก็เป็นคนจัด นางมิเข้าใจกฏของฉางอัน หม่อมฉันจะสอนนางในฐานะพระชายามันผิดตรงไหนกัน? เปลี่ยนชุดมุงกุฏหงส์ออก แล้วเหล่าพี่ๆ น้องๆ ก็ยินดีที่จะต้อนรับนางเข้ามา”

ในฝั่งนางสนมของอ๋องเซวียนก็รีบประจบประแจงพระชายาทันที ในจวนนางมิได้เป็นที่โปรดปรานนัก ทุกอย่างจึงขึ้นอยู่กับคำสั่งของพระชายาเซวียน คนแรกมุ่งเข้าไปในเกี้ยวเจ้าสาว จากนั้นก็อุทานออกมาและถอยหลังไปสามก้าวด้วยความตกใจจนก้นจ้ำเบ้ากับพื้น สีหน้าของนางเปลี่ยนไป

“หนอน หนอนเจ้าค่ะ!”

นั่นเป็นสิ่งที่เหลิ่งชิงฮวนคาดเอาไว้แล้ว มิน่าแปลกใจเลย

น่าจาอี๋นั่วค้อมตัวและเดินออกมาจากเกี้ยวเจ้าสาว บนหลังมือมีแมงมุมพิษหลากสีเกาะเด่นหลาอยู่ ขนาดของมันใหญ่เท่าไข่ฟองหนึ่ง

แขกเหรื่อต่างอุทานออกมาและหลีกทางไปพร้อมกัน

“ต้องขออภัยจริงๆ ที่อี๋นั่วเผลอทำให้ทุกคนตกใจ” น่าจาอี๋นั่วกล่าวเสียงดัง “ข้าคิดว่าพี่ๆ น้องๆ คงจะได้ยินข่าวของข้ามาก่อนแล้ว ว่าข้าช่ำชองวิชาหนอนกู่พิษ ชื่นชอบการวางยาพิษ ในสินสอดทองหมั้นก็เต็มไปหนอนพิษกู่ทั้งสามกล่อง วันหน้าก็คงอาศัยอยู่ในลานบ้านรอบกายข้า คงเลี่ยงมิได้ที่จะมีพวกสัตว์เลื้อยคลานมีพิษอยู่รอบๆ ออกมาเพ่นพ่าน พี่ๆ น้องๆ ในจวนก็ต้องระมัดระวังเสียหน่อย หากโดนมันกัดเข้า คงแย่แน่”

นางสนมกำนัลเหล่านั้นก็ต่างถอยออกไปพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย มีความกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้า มิกล้าทำอันใดอีก

น่าจาอี๋นั่วอยู่ภายใต้การสนับสนุนจากสาวใช้ที่แต่งเข้าตามภรรยา รูปร่างสะโอดสะองเดินมาตรงหน้าอ๋องเซวียน โน้มตัวถวายบังคมไปทางพระชายาเซวียน “ถวายบังคมเพคะเสด็จพี่”

พระชายาเซวียนยิ้มเยาะ ในประโยคนั้นมีคำพูดเหน็บแนมมากมาย “เจ้าแน่ใจหรือว่าที่คือการถวายบังคมข้า?”

นางสนมกำนัลที่ตกใจจนเสียขวัญเมื่อครู่นี้ก็กล้าดุด่าขึ้นมา “การถวายบังคมแด่พระชายาโดยมิคุกเข่า โน้มตัวแค่ครึ่งเดียว ซึ่งถือว่าไร้มารยาท”