ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 595

เหลิ่งชิงฮวนอดมิได้ที่จะถอนหายใจออกมา

มู่หรงฉีที่เข้ามาหานางพอดีกระซิบถาม “ถอนหายใจทำไมรึ”

“เห็นใจคนหัวอกเดียวกันน่ะ” เหลิ่งชิงฮวนตอบโดยมิต้องคิด

มู่หรงฉีบิดเอวของนางเบาๆ “เจ้าจะเอาเรื่องเก่าๆ ในอดีตมาพูดอีกแล้วรึ?”

เหลิ่งชิงฮวนบ้าจี้รีบกระโดดถอยห่างมาจากมู่หรงฉี “กินปูนร้อนท้อง หม่อมฉันมิได้พูดว่าท่านหลงใหลอนุละเลยภรรยาเสียหน่อย เหตุใดท่านจะต้องร้อนตัวด้วย?”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อได้ยินทั้งสองโต้เถียงกัน ก็อดมิได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมอง และถามมู่หรงฉีอย่างสงสัยใคร่รู้ “ท่านพ่อก็มีเมียน้อยด้วยเหรอ”

มู่หรงฉีกระแอมไอเบาๆ อย่างอยู่ไม่สุข “เคยมีน่ะ”

“ต้องหนีไปกับคนอื่นแน่ๆ ” เสี่ยวอวิ๋นเช่อพูดอย่างมั่นใจ “มีแต่ท่านแม่ที่ตาบอด และยังโง่เขลาด้วย วิ่งหนีไป แต่ก็ถูกจับกลับมา แล้วยังเดือดร้อนข้าอีก”

ราวกับว่า...สวมเขาให้เขาจริงๆ

ใบหน้าของมู่หรงฉีขรึมลงภายในชั่วพริบตา “เป็นลูกข้ามันแย่มากรึ?”

มีการข่มขู่อยู่ในน้ำเสียง เสี่ยวอวิ๋นเช่อจึงไปหลบอยู่หลังชิงฮวน และพูดอย่างตรงไปตรงมา “หากเป็นลูกของท่านแล้วมันดี ก็ต้องมีใครหลายๆ คนแย่งกันเรียกท่านพ่อเป็นแน่ ท่านพ่อจะมีแค่ข้าเป็นลูกชายคนเดียวได้เยี่ยงไร? ข้ายังหมดหนทางจริงๆ ใครทำให้ข้าหนีไปไหนมิได้ล่ะ?”

มู่หรงฉีรู้สึกจนปัญญาจริงๆ ที่รับเด็กนรกนี่มา ไม่ได้ถูกเขาเลี้ยงมาจนโต? ไม่ได้อะไรดีๆจากเขาติดตัวไปสักนิด

“เอาล่ะ เจ้าอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน เดี๋ยวกลับไปพ่อกับแม่จะมีน้องสาวน้องชายใหม่ให้เจ้าสักโขยง เอาแบบที่ทั้งว่าง่ายทั้งน่ารัก รอดูเถิดว่าจะมีใครเอ็นดูเจ้าอีก?”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อโผล่หัวออกมาจากหลังของเหลิ่งชิงฮวน มิได้มีความเกรงกลัวใดๆ “ยังไงแม่ข้าก็ต้องรักข้าอยู่ดี จะให้กำเนิดอีกกี่คน ก็มิเกี่ยวอันใดกับท่าน! ข้าจะเสนอให้ท่านพ่อโฉวเป็นพ่อของพวกเขา ดูซิว่าใครจะรักท่าน?”

ชายทั้งสองคนนี้เถียงกันไปกันมาอยู่ตรงนี้โดยมิได้ดูสถานการณ์เอาเสียเลย

เหลิ่งชิงฮวนมิได้สนใจอันใด เอาแต่ดูการแสดงอย่างเดียว

หรูอี้ที่อยู่ข้างๆ แสร้งทำเป็นเกลี้ยกล่อมพระชายาเซวียน “ท่านพี่ วันนี้วันดี รักษาหน้าพี่ชายหม่อมฉันเสียหน่อยเถิด ถึงอย่างไรก็มีแขกเหรื่อมากันมากมาย อย่างไรเสีย ท่านพี่ก็ได้นั่งในตำแหน่งของพระชายาฉีอย่างมั่นคง ก็แค่พิธีการเล็กๆ น้อยๆ มีอันใดให้ต้องคิดเล็กคิดน้อยกัน”

ใครจะคิดว่าพระชายาเซวียนจะด่าทอหรูอี้อย่างจัง “ชิ! เลิกแสร้งทำตัวเป็นคนดีได้แล้ว อย่าคิดนะว่าข้ามิรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเจ้าจริงๆ น่ะ ข้าอุตส่าห์ไว้ใจเจ้า คิดว่าเจ้าจริงใจจริงๆ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าเจ้าจะแทงข้างหลังข้า นางแมวยั่วสวาทนั่นให้ประโยชน์อันใดกับเจ้ากันแน่ ถึงทำให้เจ้าทำร้ายข้าโดยมิรู้จักผิดชอบชั่วดีเช่นนี้?”

ยิ่งพูดก็ยิ่งแย่ เพราะความโมโห จึงยั้งปากมิได้เล็กน้อย

อ๋องเซวียนพยุงน่าจาอี๋นั่วหันหลังเดินมาตรงหน้านาง สีหน้าเคร่งขรึมและพ่นคำพูดออกมาด้วยความเย็นชา “ไปให้พ้น!”

เสียงดุด่าที่ดังลั่นของพระชายาเซวียนหยุดลงทันที

ผ้าคลุมศีรษะของน่าจาอี๋นั่วกระพือ เหลิ่งชิงฮวนจึงเห็นว่านางยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแฝงไปด้วยความภูมิใจในชัยชนะ

น่าเยี่ยไป๋ลงมาจากเกี้ยวเบาะนุ่ม เดินเข้ามาในจวน และในตอนที่เดินมาถึงตรงหน้าเหลิ่งชิงฮวน เหลิ่งชิงฮวนก็ส่งเสียงถามขึ้นมา “ด้วยเหตุนี้ท่านคิดจะบอกทุกคนว่าน่าจาอี๋นั่วสูญเสียการหนุนหลังจากหนานจ้าว เพื่อที่จะมิให้นางสร้างปัญหาเช่นนี้ แต่ความจริงคือ ตอนนี้นางมีคนหนุนหลังที่ใหญ่กว่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

น่าเยี่ยไป๋ถอนใจเบาๆ “เอาเป็นว่าน้องสาวข้านั้นเก่งกาจ มิมีชายใดสามารถรอดพ้นจากเสน่ห์ของนางได้ แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ดูๆ แล้วท่านอ๋องเซวียนจะโปรดปรานน้องสาวข้ามาก ชายชาตรีดีๆ ผู้หนึ่งก็ถูกทำลายเช่นนี้แหละ

เพชรตัดเพชร เกลือจิ้มเกลือ พระชายาฉี หลังจากนี้ท่านก็มิโดดเดี่ยวอีกต่อไป เพราะมีคนไปงัดข้อกับท่านแล้ว”