ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 636

“ดูดเลือดหรือ” มู่หรงฉีตกใจ “เช่นนั้นการตายของเยี่ยนผินเป็นเพราะมันก่อความวุ่นวายหรือเปล่า”

“มีความเป็นไปได้สูง ทะเลสาบภายในวังส่วนใหญ่เชื่อมต่อกัน ใต้น้ำมีทางทะลุถึงระหว่างกัน ลิงน้ำสามารถไปมาได้อย่างอิสระ”

มู่หรงฉีรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้น โชคดีที่เหลิ่งชิงฮวนพกแหวนนาโนติดตัวไปด้วย ถืออาวุธเอาไว้ในยามคับขัน มิฉะนั้นเกรงว่าวันนี้คงจะโชคร้าย

ร่างกายของทั้งสองคนอบอุ่น สวมใส่เสื้อผ้า ดื่มซุปขิงร้อนๆ หรือเหล้าขาวลงท้อง ไฟจากถ่านเผาจนตัวเหงื่อออกเล็กน้อย ถึงจะออกไปเผชิญหน้ากับทุกคน

หรูอี้ก็บำรุงร่างกายอย่างเหมาะสมแล้ว เผชิญหน้ากับการไต่ถามของฮ่องเต้ และกำลังเล่าประสบการณ์อันตรายที่ประสบพบเจอมาของตนเองอย่างหวาดกลัว แสดงรอยฟกช้ำรอบข้อมือให้ทุกคนดู เพื่อยืนยันว่าตนเองไม่ได้จงใจตกน้ำ

ชัดเจนว่ามีคนดึงข้อมือของนางเอาไว้แน่น และพละกำลังยังมากเช่นนี้ด้วย

ทุกคนฟังจนใบหน้าเผยความหวาดกลัวออกมา ฟันสั่นระริกอย่างควบคุมไม่ได้

นางเจอผีน้ำอย่างไม่ต้องสงสัย!

เป็นไปได้ไหมว่าเยี่ยนผินตายอย่างไม่เต็มใจ จึงกลับมาหาตัวแทน

ฮ่องเต้เห็นว่ายิ่งอธิบายยิ่งไม่เป็นมงคล จึงเม้มริมฝีปากด้วยใบหน้าโกรธเคือง

เดิมทีผู้คนภายในวังก็หวาดกลัวกันอยู่แล้ว คำพูดของหรูอี้ ยิ่งทำให้คนหวาดกลัวสุดขีด และเกือบจะตรวจสอบเรื่องผีหลอกที่พูดกันได้เสียแล้ว เขาเป็นโอรสสวรรค์ ความชั่วร้ายพวกนั้นจะกล้าเข้าใกล้และยั่วยุตำแหน่งกษัตริย์ของเขาได้อย่างไร

เหลิ่งชิงฮวนกับมู่หรงฉีเข้ามา เขารีบสอบถามเหตุการณ์ที่ผ่านมาอย่างเป็นห่วง

มู่หรงฉีบอกการคาดเดาของเหลิ่งชิงฮวนไปตามความจริง

คำอธิบายนี้สอดคล้องกับความคิดของฮ่องเต้อย่างมาก

“ภายในวังหลวงอันใหญ่โอฬาร ทำไมถึงมีตัวประหลาดชนิดนี้”

“แหล่งน้ำภายในวังกับคูเมืองด้านนอกเชื่อมถึงกัน รูปร่างของมันไม่ใหญ่ จึงไม่แปลกที่เข้ามาได้ “

“เช่นนั้นเรื่องผีหลอกที่พูดกันในวังระยะนี้ก็พังทลาย ทั้งหมดเป็นคำพูดไร้สาระ แต่ว่าตัวที่เป็นภัยต่อมนุษย์นี้จะกำจัดอย่างไรดี ไม่อย่างนั้นจะผู้คนจะไม่ตื่นตระหนกเหมือนกันหรือ”

ในฝูงคนก็มีคนมากความรู้ พอทราบความจริง และรู้ว่าไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนก ก็พากันออกความคิดเห็น “ในตำราโบราณมีบันทึกเกี่ยวกับผีน้ำอยู่เช่นกัน ได้ยินว่าตอนมันอยู่ในน้ำจะมีกำลังมากอย่างยิ่ง เทียบได้กับวัวหนึ่งตัว แต่พอขึ้นจากน้ำ แค่เวลาหนึ่งถ้วยชา ก็จะอ่อนแออย่างยิ่ง และขาดน้ำตาย ตอนนี้แค่หาวิธีล่อมันขึ้นฝั่งก็เพียงพอแล้ว”

พูดเหมือนกับไม่ได้พูด พอขึ้นฝั่งก็ไม่กลัวแล้ว

ฮ่องเต้หันไปถามเหลิ่งชิงฮวน “เจ้ากับผีน้ำประมือกัน มีวิธีอะไรไหม”

เหลิ่งชิงฮวนไตร่ตรองเล็กน้อย “เดิมทีผีน้ำนั้นกลัวคน แต่พออยู่ในทะเลสาบภายในวังมาเป็นเวลานาน จึงกลายเป็นกล้าหาญมาก เยี่ยนผินกับหรูอี้ตกน้ำสองครั้ง ล้วนมีสิ่งหนึ่งเหมือนกัน นั่นก็คือเลือด”

เพราะว่าทั้งสองคนบาดเจ็บ เลยไปทำความสะอาดในทะเลสาบ กลิ่นคาวเลือดเลยดึงดูดให้ลิงน้ำขึ้นมา และยังจับคนลงไปใต้น้ำ”

“หม่อมฉันคิดว่า สามารถส่งคนไปฆ่าไก่สองตัว แล้วเอาใส่ในกรงเหล็ก ใช้เชือกผูกและหย่อนลงไปใต้น้ำ เพื่อทำเป็นเหยื่อล่อ แค่รอให้ลิงน้ำปรากฏตัว และเข้าไปในกรงเหล็ก กลไกของกรงเริ่มทำงาน ปิดสนิทโดยอัตโนมัติ จากนั้นช่วยกันดึงมันขึ้นมาบนทะเลสาบ”

ทุกคนคิดว่าแผนการนี้พอจะทำได้ จึงสั่งให้ทหารองครักษ์ไปจัดการ ร่วมแรงกันจับเจ้าสิ่งนี้

นี่อาจจะเป็นสิ่งหายาก คนจำนวนมากติดตามไป และมองดูฉากคึกคักอยู่ไกลๆ

เรื่องกราบไหว้ไทเฮาไม่อาจล่าช้า ฮ่องเต้นำทุกคนไปยังศาลบูรพกษัตริย์

ส่วนเหลิ่งชิงฮวนกับหรูอี้ตกน้ำมา เกรงว่าร่างกายของพวกนางจะอ่อนแอ หากโดนลมหนาวอีก จึงอยู่ภายในวังกันตามลำพัง