ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 637

คนที่ไปยังศาลบูรพกษัตริย์แห่กันกลับวังตอนใกล้เที่ยง

มีองครักษ์เข้ามาอย่างรีบร้อน และกราบทูลฮ่องเต้อย่างตื่นเต้น “ทูลฝ่าบาท จับได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ! ลิงน้ำตัวนั้นโดนลากขึ้นฝั่งแล้ว พละกำลังมากจริงๆ พวกเราห้าคนถึงจะช่วยกันลากมันขึ้นมาได้”

นี่อาจจะเป็นสิ่งที่หายาก!

ทุกคนรีบหันไปมองฮ่องเต้ รอเขาเอ่ยปาก ทุกคนจะรวมตัวกันออกไปดูฉากคึกคักทันที

อย่าว่าแต่พวกนาง ขนาดเหลิ่งชิงฮวนยังรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ถึงอย่างไรลิงน้ำนี้ก็เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตในคำบอกเล่า คาดว่ายุคปัจจุบันคงสูญพันธุ์ไปหมดแล้ว ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย แท้จริงแล้วจะเป็นนาก หรือว่าเป็นสัตว์ประหลาด ต้องเห็นกับตาตนเองถึงจะหาข้อพิสูจน์ได้

ฮ่องเต้โบกมือ “ไปดูกัน!”

ทุกคนล้อมรอบเขาเหมือนกับดวงดาว เพื่อเดินไปยังริมทะเลสาบ

กลุ่มขันทีกับราชองครักษ์กำลังชี้นิ้วและพูดคุยกันอยู่รอบกรงเหล็ก และอุทานอย่างตกตะลึง พอเห็นทุกคนมา จึงรีบก้มหัวและแยกย้าย

ทุกคนรวบรวมความกล้าเข้าไปใกล้ๆ เห็นในกรงขังตัวสุดแสนจะอัปลักษณ์เอาไว้จริงๆ ตัวใหญ่กว่าลิงเล็กน้อย ขนยาวทั่วตัวเปียกชุ่ม สกปรกอย่างยิ่ง ปกคลุมด้วยสาหร่าย และสิ่งมีชีวิตประหลาด สิ่งที่มากเกินจริง คงจะเป็นเล็บมือของมัน ซึ่งยาวกว่าสามชุ่น แข็งแกร่งอย่างยิ่ง ขีดข่วนกรงเหล็กจนดังครืดคราด ปากส่งเสียงร้องจิ๊ดๆ

ขันทีน้อยกราบทูลอยู่ด้านข้าง “ตามคำคำอธิบายของพระชายาฉี กรงเหล็กนี้ติดตั้งกลไกไว้ ลิงน้ำทนต่อสิ่งล่อใจไม่ไหว หลังจากทะลวงเข้าไปในกรงเหล็ก เพื่อดึงไก่ที่ผูกเอาไว้ ประตูกรงเหล็กก็ปิดลงและขังมันเอาไว้ข้างในทันที พวกเราไม่ได้จับตาดูมัน จึงเกือบจะโดนมันลากลงไปในน้ำแล้ว”

ฮ่องเต้แสดงอาการประหลาดใจติดต่อกันหลายครั้ง “ข้าคิดว่า มันเพิ่งจะตื่นตกใจ คงจะไม่กล้าก่อความเลวร้ายชั่วคราว ใครจะนึกว่าความกระหายเลือด ยังเอาชีวิตน้อยๆ ของตนเองไปทิ้งเหมือนเดิม”

เหลิ่งชิงฮวนวนรอบกรงเหล็กสองรอบ ลิงน้ำเหมือนในคำบอกเล่าจริงๆ ห่างจากน้ำเพียงครู่เดียว ก็สูญเสียพละกำลังจนหมด นอนฟุบอยู่ในกรงเหล็กอย่างอ่อนแอ เหมือนกับโดนดึงกระดูกออกไปแล้ว

นางทำหน้าสงสัย “ดูเหมือนเจ้าตัวนี้จะไม่ใช่ตัวที่เพิ่งลากหรูอี้ลงน้ำตัวนั้น”

“ดูจากตรงไหนหรือ”

“หางของเจ้าตัวนั้นโดนหม่อมฉันเอามีดฟัน บนร่างกายควรจะมีบาดแผลสองที่ แต่ว่าร่างกายของเจ้าตัวนี้สมบูรณ์ดี นอกจากมันจะมีความสามารถในการรักษาบาดแผลที่มหัศจรรย์”

“หรือว่าใต้น้ำยังมีอีก”

มู่หรงฉีคาดเดาอย่างกล้าหาญ

“มีสองตัว ข้าเคยเห็น!”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อกอดขามู่หรงฉีอยู่ข้างๆ ทั้งหวาดกลัว ทั้งอยากรู้อยากเห็น แอบชำเลืองมอง และเอ่ยคำพูดน่าตกใจออกมาอย่างฉับพลัน

“เจ้าเคยเห็นงั้นหรือ”

เหลิ่งชิงฮวนตกใจจนตัวสั่น ถึงแม้จะรู้ว่าตอนนี้เสี่ยวอวิ๋นเช่อปลอดภัยดีก็ตาม

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเงยหน้าขึ้น เขาจริงจังมาก “นี่ก็คือปลาตัวใหญ่ที่ข้าพูดถึง ข้าเคยเห็นพวกมันเล่นอยู่ในน้ำ แถมยังเคยป้อนซาลาเปาเนื้อให้มันด้วย แต่ว่าพวกมันขี้ขลาดมาก แค่โยกไหวก็หายไปแล้ว พวกพี่เทียนซื่อไม่เห็นมัน และไม่เชื่อคำพูดของข้า”

คำพูดนี้ ทำให้มู่หรงฉีกับเหลิ่งชิงฮวนตกใจจริงๆ

เสี่ยวอวิ๋นเช่อไม่รู้เลยว่า ความเป็นกับความตายของตนเองห่างกันเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น อีกทั้งยังคิดว่าลิงน้ำที่เหมือนกับพญายมสองตัวนี้เป็นของเล่น สมมติว่าถูกลากลงน้ำ ถึงแม้ว่านางกำนัลจะกระโดดลงไปทันที ก็อาจจะช่วยเขาขึ้นมาไม่ได้

ฮ่องเต้รู้สึกหมวดกลัวมากเช่นกัน

เดิมทีคิดว่าพระราชวังของตนเองป้องกันอย่างแน่นหนา ตอนนี้ดูเหมือนว่า จะมีอันตรายซุกซ่อนอยู่มากมาย พญายมเคยเฉียดไหล่เด็กคนนี้มาหลายครั้ง แต่ตนเองกลับไม่รู้เลย!

โชคดีที่ต่อมาอากาศหนาวเย็น ผิวน้ำทะเลสาบกลายเป็นน้ำแข็ง มิฉะนั้น เสี่ยวอวิ๋นเช่อที่ชอบเล่นน้ำ และวิ่งไปยังริมทะเลสาบบ่อยๆ คงจะอันตรายมาก