ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 640

“ไม่เหลือแม้แต่ชีวิตเดียวเลยหรือ”

โฉวซือเส่า “ไม่ใช่ว่าข้าไม่เหลือไว้ ข้าเค้นถามพวกเขาว่าใครส่งมากันแน่ สุดท้ายเขายอมตายดีกว่ายอมแพ้ และพุ่งเข้ามาหาปลายมีดดาบของข้าเอง ข้าเป็นห่วงลูกชายข้า เลยไม่ได้ดังผ้าคลุมหน้าตรวจสอบดู คนยังอยู่ข้างนอกโน้น”

มู่หรงฉีไม่มีเวลาคุยเรื่องในอดีตกับโฉวซือเส่า รีบหันหลังออกไปจากห้อง สั่งให้คนจุดโคมไฟ ส่องภายในลานบ้านให้สว่างเหมือนกลางวัน และตรวจสอบตัวตนของคนชุดดำหลายคนนี้

รองแม่ทัพอวี๋กำลังกอดตี้ลี่และร้องห่มร้องไห้เสียงดัง ราวกับเป็นการจากลาที่ยากจะพบกันอีก ท่าทางเขย่านั้นกำลังจะทำให้ตี้ลี่สมองกระทบกระเทือน

เห็นเมียสำคัญกว่าเพื่อนจริงๆ เหล่าพี่น้องนอนระเกะระกะอยู่บนพื้น พี่ใหญ่อย่างเขาไม่แลเหลียวเลยสักนิด แล้วจะทำเสียงและท่าทางร้องไห้อยู่ตรงนั้นให้ใครดูหรือ

เหลิ่งชิงฮวนก้มตัวลง ตรวจสอบพิษที่องครักษ์โดน และทำหน้าเคร่งขรึมทันที

พิษนี้ร้ายแรงมาก! ส่งผลกระทบต่อระบบประสาทโดยตรง มึนงงและสลบไปทันที หากตนเองกลับมาช้าอีกหน่อย พวกองครักษ์และพวกโตวโตว คงจะไม่มียารักษา ถึงแม้จะฟื้นขึ้นมา ไม่แน่ว่าอาจจะเอ๋อกันหมด

มิน่าล่ะคนมากมายเช่นนี้แอบเข้ามาในตำหนักฉาวเทียน รองแม่ทัพอวี๋และคนอื่นๆ ถึงไม่ทราบกันเลย

ยอดฝีมือย่อมมีผู้เหนือกว่าจริงๆ เมืองหลวงนี้ซ่อนคนมีความสามารถเอาไว้จริงๆ นึกไม่ถึงว่าจะมียอมฝีมือที่สร้างพิษแบบนี้ด้วย โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ ตนเองสู้ไม่ได้จริงๆ

นางรีบแก้พิษให้ทุกคน ไม่กล้าล่าช้าแม้แต่น้อย

มู่หรงฉีสั่งให้คนดึงผ้าคลุมหน้าของนักฆ่าออก ตรวจสอบตัวตนของอีกฝ่าย โฉวซือเส่าก้มมองอย่างละเอียดอยู่ครู่ใหญ่ จนจำสองคนในนั้นได้ ยังคงเป็นคนที่ชอบเสี่ยงทำผิดกฎหมายโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของเจียงหนาน ฉายาคือสองหยินหยางร้าย รับทรัพย์สินเงินทองจากคน รับกำจัดภัยให้คนอื่น เชี่ยวชาญเรื่องการเลียเลือดบนมีด ทำมาหากินด้วยการเอาเงินซื้อชีวิต

คนพเนจรกับขุนนาง ไม่ยุ่งเกี่ยวกันมาแต่ไหนแต่ไร คนพวกนี้วิ่งเข้ามาในจวนฉีอ๋องแทบตาย ต้องกายอะไรจากอวิ๋นเช่อกันนะ หรือว่ามีคนบงการ

อีกอย่าง….

เรื่องนี้ชัดเจนว่ามีการวางแผนไว้ล่วงหน้า อีกฝ่ายจะรู้ได้อย่างไร ว่าพระชายาเซวียนจะส่งคนมาที่จวนฉีอ๋องเพื่อเชิญเหลิ่งชิงฮวนไปตรวจโรคตอนดึกๆ ดื่นๆ

เรื่องนี้ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่

อ๋องเซวียนที่เร่งตามมาหลังจากนั้นรู้สึกมึนงงเล็กน้อย

เขาไม่ได้โง่ ทำไมจะคิดเรื่องประโยชน์และผลเสียที่เกี่ยวข้องกับในนั้นไม่ออก

ไม่ว่าจะให้ใครคิด ก็เป็นเรื่องที่ดูง่ายมาก ตรวจโรคตอนกลางดึกกับไฟไหม้ห้องครัว นั่นล้วนเป็นแผนล่อเสือออกจากป่า เป้าหมายคือกำจัดเสี่ยวอวิ๋นเช่อ!

“เรื่อง เรื่องนี้” อ๋องเซวียนพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย “ข้าไม่นึกว่าจะเป็นอย่างนี้ เรื่องนี้ข้าไม่รู้อะไรเลยสักนิด”

มู่หรงฉีกับเหลิ่งชิงฮวนไม่พูดอะไร

ก่อนเกิดเรื่อง พระชายาเซวียนขอรับการรักษาตอนกลางดึก ในฐานะที่เป็นแม่เหมือนกันชิง ฮวนเข้าใจได้ หลังจากเกิดเรื่อง เหมือนกับเพื่อนบ้านน่าสงสัยขโมยขวาน พอนึกออกอีกที ก็ไม่สามารถคิดทบทวนได้แล้ว

พระชายาเซวียนมีหมอของตนเอง อ๋องเซวียนขอความช่วยเหลือจากหมอหลวงได้ พระชายาเซวียนกับชิงฮวนไม่ได้สนิทสนมมากนัก อีกอย่าง ท่านอ๋องบอกว่านอนหลับแล้ว เลยปัดความรับผิดชอบในฐานะพ่อ นี่ล้วนเป็นจุดที่น่าสงสัย

เกี่ยวเนื่องกับความปลอดภัยของอวิ๋นเช่อ ใครก็ไม่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ วันนี้หากไม่ได้โฉวซือเส่า ใครจะรู้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น

อ๋องเซียนเห็นทั้งสองคนไม่พูดไม่จา จึงกัดฟันกล่าวว่า “ข้าจะกลับไปคิดบัญชีกับนังสตรีอำมหิตนั่น และให้มารับผิดกับพวกเจ้า!”

ไม่รอทั้งสองคนตอบสนอง เขาก็หันหลังกลับจวนอ๋องเซวียนอย่างโกรธเคือง

เหลิ่งชิงฮวนเงียบกริบ จากนั้นเอ่ยปากว่า “ตอนนี้พระชายาเซวียนตัดใจจากอ๋องเซวียนแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาทำเรื่องพวกนี้อย่างแข็งขันอีกแล้วกระมัง

มู่หรงฉีไม่พูดอะไร เขาก็คิดว่าพระชายาเซวียนไม่มีทางเคียดแค้น และทำเรื่องชั่วร้ายที่ดูง่ายเช่นนี้

แต่ทว่า เรื่องในคืนนี้ หากไม่ใช่นาง หรือว่าจะเป็นอ๋องเซวียน