ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 644

ลู่กงกงลุกยืนขึ้นแล้วพูดเสียงดังขึ้นว่า “ท่านอ๋องชอบก็ดีแล้ว อย่าได้เกรงใจเลย พระชายา กระหม่อมต้องขอตัวก่อน”

เขาหันกลับไป ถือว่าเขาจากไปเร็วมาก ก่อนจากไปก็ได้ทิ้งของที่เป็นปัญหาเอาไว้

เหลิ่งชองฮวนกัดฟันพูดว่า “เก็บเอาไว้?”

มู่หรงฉีถูกใส่ความแล้วจริงๆ “ข้าไม่ได้รับปากจริงๆ”

เหลิ่งชิงฮวนหัวเราะคิก “เก็บไว้ก็เก็บไว้ นี่ก็เป็นความหวังดีของตาเฒ่า ท่านตั้งใจเลือกคนมาให้ต้องเชื่อใจได้แน่”

“เจ้าไม่โกรธ?”

ตำหนักเฉาเทียนองครักษ์เข้าออกไม่ค่อยสะดวก มีคนมาปกป้องอวิ๋นเช่อเพิ่มอีกคนตาเฒ่าคงวางใจ ตอนกลางวันพวกนางยังต้องช่วยเราดูกิจการ โดยเฉพาะที่...”

เหลิ่งชิงฮวนกระพริบตาปริบๆ “หญิงงามพวกนี้หม่อมฉันใช้พวกนางได้”

โฉวซือเส่าจะมาช่วยอวิ๋นเช่อเปล่าๆไม่ได้ อย่างไรเสียเธอก็ต้องแสดงน้ำใจกลับไปบ้าง โฉวซือเส่าไม่ขาดอะไร ขาดก็แต่หญิงสาวที่เอาไว้ให้เขาปรนเปรอ

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเรียกได้ว่ามีความสุข เขาวิ่งออกไปแล้วคิดกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดของหญิงงาม เหล่าหญิงงามตกใจจนคุกเข่าลง

“บ่าวคารวะท่านผู้สืบทอด”

ความสูงกำลังดี เสี่ยวอวิ๋นเช่อคล้องมือไว้ที่ลำคอของหญิงงาม ดวงตาของเขาเป็นประกายแล้วเข้าไปใกล้ความหอม

“หลังจากนี้ทั้งเหล่ยอวี้รวมถึงพี่สาวคนสวยทั้งหกคน ข้าก็จะมีภรรยาทั้งหมดเจ็ดคนแล้ว พวกเจ้าชื่ออะไรกันบ้าง”

“เรียนท่านผู้สืบทอด นามเดิมของพวกเราคือเฉิงเสวี่ย หวงเย่ ลวี่เฟิง ชิงเหมย หลานเยว่ และจื่ออีเพคะ ถ้าหากท่านผู้สืบทอดไม่พอใจสามารถตั้งนามใหม่ให้พวกเราได้เพคะ”

แน่นอนว่าไม่ชอบ เขาค่อนข้างไม่ค่อยพอใจ ชื่อของหญิงงามทั้งหกนั้นเขาจำไม่ได้ ยากเสียกว่าจำชื่อสามพยางค์เสียอีก เขาต้องเปลี่ยนชื่อของพวกนางเสีย

แต่ตัวเขานั้นความรู้น้อย เขาเกาหัว ในที่สุดก็มีไอเดียออกมา

“ข้าชอบเรื่องน้ำเต้าน้อยที่ท่านแม่เล่าให้ฟังที่สุด งั้นหลังจากนี้พวกเจ้าชื่อว่าเฉิงวา หวงวา ลวี่วา ชิงวา แล้วก็จื่อวาก็แล้วกัน ส่วนชื่อเล่นก็เป็นน้ำเต้าน้อยสอง น้ำเต้าน้อยสาม น้ำเต้าน้อยสี่ น้ำเต้าน้อยห้า น้ำเต้าน้อยหก และน้ำเต้าน้อยเจ็ด ภรรยาหลวงของข้าเป็นน้ำเต้าน้อยใหญ่！”

เหลิ่งชิงฮวนที่กำลังดึงหน้าจนตึงเสียจนแทบฉีก

คนงามทั้งหกก็ตกตะลึง ชื่ออันแสนจะเชยนี้มันยากที่จะพูดออกมาเสียจริง โดยเฉพาะน้ำเต้าน้อยห้า นางได้ยินว่าน้ำเต้าน้อยห้าคือชื่อของนาง ส่วนชื่ออีกชื่อของนางคือชิงวา

เสี่ยวอวิ๋นเช่อพอใจกับเรื่องนี้มาก หลังจากนี้ตัวเขาก็จะพาน้ำเต้าน้อยทั้งเจ็ดไปสู้กับปีศาจได้แล้ว ท่านแม่นั้นเป็นปีศาจงู ส่วนท่านพ่อเป็นปีศาจแมงป่องที่คอยรับคำสั่งนางอย่างเชื่อฟัง หลังจากนี้ที่ไหนมีการบังคับที่นั่นก็จะมีการต่อต้าน

เขาภูมิใจจนแอ่นพุงอย่างได้ใจถามเหลิ่งชิงฮวน “ข้าเป็นปู่ของพวกนาง? หรือว่าให้ทั้งเจ็ดคนรวมกันเป็นน้ำเต้าน้อยเพชรดี?”

เหลิ่งชิงฮวนพยายามไม่หัวเราะออกมา “ข้าคิดว่านี่เหมือนกับสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ดมากกว่า”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อไม่ชอบที่เหลิ่งชิงฮวนบอกว่าเขาเตี้ยหรือว่าบอกว่าเขาขาสั้น โดยเฉพาะองค์หญิงซิงอวิ๋นที่โตกว่าเขาไม่กี่เดือนก็สูงกว่าเขาอยู่ครึ่งช่วงศีรษะ เรื่องนี้ทำร้ายลูกผู้ชายอกสามศอกอย่างเขามาก

เขามองไปยังเหลิ่งชิงฮวนอย่างกระฟัดกระเฟียด “งั้นท่านก็เป็นราชินีที่ให้สโนว์ไวท์กินแอปเปิ้ลอาบยาพิษ！ ส่วนท่านพ่อเป็นองค์ชายที่ปลุกสโนว์ไวท์ให้ตื่นด้วยจุมพิต”

เหลิ่งชิงฮวนหน้าบึ้ง

ถึงแม้ว่ามู่หรงฉีจะไม่เคยได้ฟังเรื่องเจ้าหญิงสโนว์ไวท์มาก่อน แต่เขาก็ประทับใจจนน้ำตาแทบไหลออกมา แล้วรีบปัดมือเป็นพัลวัน “เรื่องแบบนี้พ่อทำไม่ไหว”

“ถ้าท่านไม่ยอมจูบ ข้าจะไปหาท่านพ่อโฉว”

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้ารัว “เชื่อถือได้ เชื่อถือได้ ไปหาท่านพ่อโฉวของเจ้าเถอะ”

“แต่ข้าตัวไม่เตี้ยนะ ข้าจะเป็นน้ำเต้าน้อยเพชร ท่านแม่ข้าอยากได้น้ำเต้าแล้วก็อยากได้ใบน้ำเต้ามาทำกระโปรง พอพวกนางทำเสร็จพวกเราไปหาเสด็จปู่กัน”

“หา！”

เหลิ่งชิงฮวนจินตนาการ หากให้ฮ่องเต้ชราเห็นตัวประหลาดกลุ่มนี้วิ่งโผเข้าไปหาแล้วอ้าแขนเรียกคุณปู่ด้วยความตื่นเต้น มีหวังคงตกใจจนต้องยกเท้าขึ้นแล้วถีบเสี่ยวอวิ๋นเช่อกระเด็น?

มู่หรงฉีเองก็ ไม่เคยเห็นกระโปรงสั้นอันมีเสน่ห์ของน้ำเต้าน้อย เมื่อนึกถึงความกตัญญูเมื่อครู่นี้ของเสี่ยวอวิ๋นเช่อแล้วเขาจึงรับปาก “ได้ ได้！”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเอียงศีรษะ “ข้ายังอยากได้เตียงหลังใหญ่ เตียงของข้าเล็กเกินไป”

นี่อยากจะให้ทุกคนนอนด้วยกันหรือไง ตัวเล็กแค่นี้แต่มีอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่? นี่คิดว่าตัวเองเป็นจอมยุทธเจ้าสำราญอุ้ยเสี่ยวป้อหรือไง

เหลิ่งชิงฮวนกุมหน้าผาก “ที่แม่สอนเจ้า เจ้าลืมหมดแล้วหรือ”

“ชายหญิงพออายุเจ็ดขวบแล้วไม่ควรนอนร่วมกัน แต่ข้าเพิ่งห้าขวบ” เสี่ยวอวิ๋นเช่อพูดฉะฉาน “แต่ท่านพ่อกับท่านแม่ทำไมถึงนอนด้วยกันล่ะขอรับ”