ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 645

มู่หรงฉีเล่นกับตุ๊กตาอยู่สองสามวัน เขาสั่งให้คนไปทำเสื้อผ้าที่อวิ๋นเช่ออยากได้ จากนั้นคนงามทั้งเจ็ดที่รวมเฟิงเหล่ยอวี้เข้าไปด้วยก็อยู่ในชุดต่อสู้ชุดใหม่ที่เสี่ยวอวิ๋นเช่อมอบให้

เสี่ยวอวิ๋นเช่อพาภรรยาทั้งเจ็ดที่งามราวบุปผาเดินไปทั่วทั้งจวนอ๋อง คนในจวนอ๋องตั้งแต่ข้ารับใช้ไปจนถึงองครักษ์และคนเฝ้าประตูต่างพากันมองตาค้างจนตาแทบถลนออกมาแล้วตกลงบนพื้น

อวิ๋นเช่ออยู่ในชุดต่อสู้ ร่างป้อมๆที่มีเนื้อแน่นนั่นน่ารักเป็นอย่างมาก ดูแล้วเหมือนกับน้ำเต้าน้อยจริงๆ

เขาเดินยืดอกอย่างองอาจนำหน้า ด้านหลังของเขาหญิงงามทั้งหกเดินติดสอยห้อยตามอยู่ หญิงงามเจ็ดคนเดินตามหลังเขาแต่ละคนสวมกระโปรงสั้นที่ทำจากใบน้ำเต้าสีเขียวเผยให้เห็นขาวเรียวยาว พวกนางสวมเพียงกาเกงขาพองหลากสี พวกนางแต่งตัวแบบนี้แล้วแปลกอย่างบอกไม่ถูก

โดยเฉพาะบนผมของพวกนาง บนกลางศีรษะของพวกนางมีน้ำเต้าหลากสีอยู่บนนั้นราวกับปีศาจน้ำเต้าอย่างไรอย่างนั้น

แต่คงไม่พูดไม่ได้ว่าชุดนี้นั้นน่าสนใจมาก โดยเฉพาะกระโปรงที่สั้นเสมอก้นเวลาเดินนั้นมันกระพือไปมาแฝงไปด้วยความขี้เล่นและน่าดึงดูดมาก

องครักษ์ทั่วทั้งจวนอ๋องต่างวิญญาณล่องลอย ความถี่ในการลาดตระเวนของพวกเขาก็เพิ่มมากขึ้น พวกเขายืดคออกไปอย่างไม่กลับมาอยู่นาน

มีหญิงงามเจ็ดคนเป็นภรรยางั้นก็ต้องโอบซ้ายโอบขวา มีคนคอยบีบไหล่นวดขาให้อยู่ไม่ขาดและได้เพลิดเพลินไปกับความงามจนไม่อยากจะเสียมันไป

แต่เสี่ยวอวิ๋นเช่อเป็นคนที่เกิดมาค่อนข้างรุนแรง ตั้งแต่เขากลับมาจากค่ายทหารก็หลงใหลในการฝึกซ้อม ภรรยาผู้งดงามทั้งเจ็ดคนนั้นเป็นคู่ฝึกของเขา

ใบหน้าอันภูมิใจของเขายืนอยู่บนเวทีแล้วชี้นิ้วสั่งเหล่าคนงาม สุนัขสีขาวตัวเล็กหมอบอยู่ที่เท้าของเขาและกำลังเอียงคออยู่ มันแลบลิ้นออกมาและมองเด็กชายอย่างเทิดทูน

น้ำเต้าน้อยห้าเมื่อเห็นว่าคนอื่นที่เหงื่อท่วมตัวจากการใช้อาวุธนานาชนิด นางอยู่อีกด้านทำสิ่งที่ตัวเองถนัดอยู่ ความสามารถของนางคือการพ่นน้ำ นางอมเข้าไปหนึ่งครั้งก็พ่นออกไปหนึ่งครั้งอย่าง่ายดาย

ต่อมาอวิ๋นเช่อบอกว่าน้ำเต้าน้อยห้าดูดน้ำขึ้นมาอย่างง่ายดาย จากนั้นนางจึงพ่นกระแสไฟฟ้าออกมา แค่ปัสสาวะออกมาก็ทำให้ฝนตกหนักได้

ประเด็นคืออยู่ที่เขาปัสสาวะ...ปัสสาวะ！

เสี่ยวอวิ๋นเช่อยังเป็นคนเข้มงวด เขาสอนท่าทางปัสสาวะที่ถูกต้องให้กับนางทีละขั้นตอน

แหวกใบน้ำเต้าออกแล้วกางขาทั้งสองข้างจากนั้นก็ถกกางเกงลงแล้วหยิบจุ๊ดจู๋ออกมา เขาแอ่นพุงแล้วปล่อยมันออกมา！

เหล่าสาวงามหัวเราะกันเสียงดัง เหล่าองครักษ์ก็มองกันอย่างกังวล

น้ำเต้าน้อยห้าทำอะไรไม่ถูก

“ข้าปัสสาวะไม่ออก！”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อชี้ไปยังตู้ปลาขนาดใหญ่ด้านข้าง “เจ้าดื่มน้ำไปหมดนี่แล้วต้องปัสสาวะออกมาได้แน่”

สุดท้ายน้ำเต้าน้อยห้าก็ร้องไห้ออกมาด้วยความโมโห น้ำตาของนางไหลพราก นางปลดความสามารถให้ในการพ่นน้ำแล้ว

สองวันนี้โฉวซือเส่ายุ่งอยู่กับธุรกิจ เขามาที่จวนอ๋องฉีอีกครั้งก็เห็นภาพนี้

นี่มันการแต่งตัวอะไรกันเนี่ย?

เฟิงเหล่ยอวี้กุมกระโปรงสั้นของนางเอาไว้และเอาแต่หลบอยู่ด้านหลัง

เหล่าคนงามที่เห็นการแต่งกายที่ไม่มีใครเทียบได้ โฉวซือเส่าเขินอายแต่หัวใจของเขาเต้นรัว ใบหน้าขึ้นสีของเขาก้มลง เขาเชิดอกขึ้น

โฉวซือเส่าเคยได้ยินเรื่องน้ำเต้าน้อยมาก่อน ยิ่งเคยได้เห็นการวาดภาพอันคลุมเครือของเหลิ่งชิงฮวน ภาพน้ำเต้าน้อยที่นางวาดนั้นเมื่อเทียบกับที่เขาเห็นคนงามตรงหน้าพวกนี้แล้วถือว่าทนดูไม่ได้เลย

“อวิ๋นเช่อ พวกนางคือคนงามที่เสด็จปู่พระราชทานให้เจ้าหรือ”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อหยิกเอวของเขาแล้วจ้องอย่างองอาจ เขาหันไปมองก็เห็นว่าท่านพ่อโฉวของเขามาแล้ว เขาก็เปลี่ยนบทบาทและประทับวิญญาณรักแสดงทันที “เจ้าปีศาจ ในที่สุดเจ้าก็มา? เจ้าเอาท่านปู่ของพวกเราไปซ่อนไหวที่ไหน ถ้าเจ้าไม่คืนท่านปู่มาพวกเราจะให้เจ้าลิ้มรสความร้ายกาจของน้ำเต้าน้อย！”

โฉวซือเส่ายืนกอดอกพิงต้นไม้อยู่ด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์ เมื่อเขามองเสี่ยวอวิ๋นเช่อบนใบหน้าของเขาก็มีความเอ็นดู เขาน่าหลงใหลเสียจนไม่เสียดายชีวิต

“น้ำเต้าน้อยกลุ่มหนึ่งจะสักเท่าไรเชียว”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อโบกมืออย่างสง่างาม “น้ำเต้าน้อยใหญ่มีพลังอย่างไม่มีใครเทียบได้ น้ำเต้าน้อยสองนั้นสามารถมองเห็นได้ไกล น้ำเต้าน้อยสามฟันแทงไม่เข้า น้ำเต้าน้อยสี่กลืนไฟได้ น้ำเต้าน้อยห้าสามาถกลืนน้ำในแม่น้ำและมหาสมุทรได้ น้ำเต้าน้อยหกไปไหนมาไหนได้อย่างไร้ร่อยรอย น้ำเต้าน้อยเจ็ดมีน้ำเต้าวิเศษอยู่สามารถดูดเจ้าเข้าไปในนั้นได้”