ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 646

ต่อมา โฉวซือเส่าที่เมื่อครู่อ่อนโยนต่อสตรี อีกทั้งมองเสี่ยวอวิ๋นเช่อด้วยความเอ็นดูอย่างคุกคามจู่ๆก็แสดงอำนาจออกมา

“เหลิ่งชิงฮวนเจ้าให้ปีศาจเหล่านี้ไปให้พ้นข้าหน้าเดี๋ยวนี้！ หากเจ้ายังไม่จริงจังในการสอนลูกชายข้าอีก ข้าจะไม่สนแล้วว่าพวกนางจะมีที่มาอย่างไร ข้าจะจัดการพวกเจ้าเสีย！”

เหล่าคนงามต่างหนาวสั่น พวกนางทั้งหมดล้วนหดมือกลับและถอยไปอีกด้านอย่างไม่พอใจ

เหลิ่งชิงฮวนลอบตำหนิตัวเองในใจ ใครจะไปรู้กันเล่าว่าโฉวซือเส่าจะมีเสน่ห์แบบนี้ พอผู้หญิงเห็นเขาแล้วต่างพากันกระหายน้ำจนแทบทนไม่ไหว ไม่ใช่ว่าพวกนางควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ว่าเจ้าช่างดึงดูดผู้คนเกินไปแล้ว！

พูดแบบนี้ก็เหมือนกับรังแกโฉวซือเส่า

เหลิ่งชิงฮวนมีเรื่องธุรกิจที่ต้องการคุยกับเขาอย่างจริงจัง อย่างไรเสียก็ต้องปลอบอวิ๋นเช่อให้เขาไปเล่นอีกด้านก่อน

ในคืนส่งท้ายปีเก่าฮ่องเต้ชราได้เปรยขึ้นมาเตือนเหลิ่งชิงฮวนว่าอย่าอย่าทำตัวให้โดดเด่น ดังนั้นชิงฮวนจึงคิดจะเอาธุรกิจบางส่วนคืนให้อยู่ในนามของตระกูลโฉว

พอดีกับที่โฉวซือเส่าเองก็ดูแลไม่ทัน จึงได้เอาธุรกิจที่แถบทางเหนือให้เหลิ่งชิงฮวนดูแล

ทั้งสองคนเห็นตรงกันจึงได้ร่วมมือกันไม่นานก็บรรลุข้อตกลง

ในตอนท้ายโฉวซือเส่าได้หยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอกเสื้อแล้วโยนมันให้กับเหลิ่งชิงฮวน “แม่ของข้าเขียนจดหมายให้กับเจ้า ท่าทางลับลมคมใน แถมยังไม่ยอมข้าดู”

โฉวซือเส่ายังคงมีระยะห่างกับแม่ของเขา แต่เหลิ่งชิงฮวนกับฮูหยินโฉวนั้นเข้ากันได้ดีทีเดียว

เธอเปิดซองจดหมายต่อหน้าโฉวซือเส่าแล้วคลี่กระดาษออก ลายมือสวยงาม แต่เห็นได้ชัดว่าเขียนมาอย่างตั้งใจ

“ชิงฮวนลูกข้า

เห็นจดหมายไม่เหมือนได้พบหน้า ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน

เจ้าจากเจียงหนานไปหลายเดือนแล้ว ข้าคิดถึงอวิ๋นเช่อทุกวันคืนจนกินอะไรก็ไม่อร่อยและรู้สึกวูบโหวงในใจ

ตระกูลโฉวได้รับความลำบากครั้งนี้ ซือเส่าลูกข้าโดนหนักมากอีกแล้ว ยังดีที่เจ้าพยายามช่วยเอาไว้ให้เขาพ้นวิกฤติ ป้ารู้สึกขอบคุณเจ้ามาก

ซือเส่ามีชะตากรรมที่ไม่ดี เขาลำบากและน่าสงสาร การที่เขาได้รู้จักเจ้าถือเป็นวาสนา ป้าเองก็เห็นเจ้ากับอวิ๋นเช่อเป็นเหมือนครอบครัว แต่ช่วงเวลาที่ดีนั้นสั้น วาสนาของเราหมดไปอย่างเรียกมันกลับคืนมาไม่ได้

ตั้งแต่ที่เขากลับจากเมืองหลวงก็เอาแต่หดหู่ โดดเดี่ยวและทั้งอ้างว้างและเหงาหงอย

ป้ากลัวว่าเขาจะรู้สึกผิด ตอนนี้ป้าก็ไม่มีอะไรจะขอและไม่กล้าจะขออะไรที่มากเกินไป การที่เขาได้พบกับคนที่ทั้งฉลาดและทำอะไรคล่องอย่างเจ้ามาช่วยเขาแบ่งเบาภาระได้และเป็นคนสนิทที่สามารถช่วยเขาได้ บนโลกนี้มีเพียงแต่เจ้าเท่านั้นชิงฮวน

ตอนนี้ป้าหวังแค่ว่าชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาจะสามารถเปิดใจได้และมีคนมีใจที่จะเป็นห่วงเขา เข้าใจและเห็นค่าของเขา คนคนนั้นสามารถเข้ามาเติมเต็มชีวิตของเขาและอ่อนโดยนกับเขา

ข้าไม่รังเกียจชาติกำเนิดของพวกนางไม่ว่าพวกนางจะมีอำนาจหรือร่ำรวยข้าก็ไม่ถือสาว่าจะต้องเป็นคนที่มีฐานะเหมาะสมกับเขา ขอเพียงแค่นางสามารถทำให้ซือเส่ามีความสุข กินอิ่ม ยามหนาวก็มีเสื้ออุ่นๆให้เขาใส่ ใส่ใจเขาทุกเรื่องและสามารสามารถให้ความรักกับเขาได้อย่างอบอุ่น อีกทั้งสามารถรักษาบาดแผลในใจของซือเส่าได้

เขาต้องการคนเที่รักเขาจากใจจริง

ป้าเชื่อว่าเจ้าเข้าใจที่ป้าบอก

ขอให้สวรรค์คุ้มครองเจ้ากับอวิ๋นเช่อให้ร่างกายแข็งแรงและมีความสุข

จาก ป้า”

เนื้อหาในจดหมายไม่ยาว ในนั้นมีข้อความสั้นๆอยู่ไม่กี่ประโยค เนื้อหาในนั้นคือความสำนึกผิดและความรักของแม่ที่มีต่อโฉวซือเส่าของฮูหยินโฉว ชิงฮวนสะเทอนใจมากและย่อมต้องเข้าใจความหมายของเธอ

หวังว่าเธอจะชี้นำซือเส่าให้คิดได้และรีบแต่งภรรยาสักคนกลับบ้านเพื่อให้คนที่เป็นแม่สมปรารถนา

ฮูหยินชียังไม่รู้เรื่องร่างกายของโฉวซือเส่ากลับมาเป็นปรกติแล้ว ความวาดหวังของนางที่มีต่อเขาจึงไม่มาก เธอจึงขอเพียงแค่มีผู้หญิงที่จริงใจต่อเขาก็พอแล้ว

เหลิ่งชิงฮวนรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเธอจึงเงียบไปอยู่นาน

โฉวซือเส่ายื่นหน้าเข้ามา “เขียนว่าอย่างไรบ้าง”