ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 653

เหลิ่งชิงฮวนตกใจ “เขามาทำอะไรหรือเพคะ?”

“รองเสนาบดีกรมอาญาจะส่งเขามาคอยตรวจสอบสถานการณ์ของนักโทษมั่วเป่ย ดังนั้นเขาจึงเข้าออกคุกสวรรค์ได้อย่างอิสระ”

การทำธุระของเหลิ่งชิงเจียวนั้นค่อนข้างคล้ายกับอาชีพเลขานุการในสมัยใหม่ ได้รับคำชมจากเจ้านาย และได้ความเคารพจากผู้ใต้บัญชา เมื่อรวมกับความเป็นผู้รากมากดี เกิดในตระกูลมหาเสนาบดีก็ยิ่งทำให้ผู้คนเชื่อถือ

“เขาเข้าใกล้ผู้ตายหรือไม่?”

มู่หรงฉีส่ายหน้า “ไม่ได้เข้าใกล้ผู้ตาย แต่เคยเดินไปเดินมาหน้าห้องขัง พูดคุยกับทหารยาม และ…”

“และอะไรเพคะ?”

“หากเสด็จพ่อรับสั่งให้สอบสวน เหลิ่งชิงเจียวจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่ง ตามนิสัยของคนพวกนี้แล้วจะต้องหาแพะรับบาปแน่นอน สถานการณ์ในราชสำนักซับซ้อน ข้ากลัวจะมีคนแอบอ้างชื่อจวนมหาเสนาบดีแล้วจะทำให้เรื่องวุ่นวายไปกันใหญ่”

ความกังวลของมู่หรงฉีนั้นไม่ใช่ว่าไม่มีเหตุผล หากเหลิ่งชิงเจียวถูกสงสัยและโดนโทษฐานร่วมมือกับศัตรู ต่อให้ท่านพ่อจะมีอำนาจในราชสำนักแต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าขุนนางคนอื่นจะฉวยโอกาสนี้ ท่านพ่อและเธอก็ไม่อาจก้าวก่ายเรื่องนี้ได้ สุดท้ายจะกลายเป็นเรื่องวุ่นวาย

เหลิ่งชิงฮวนเงียบก่อนจะกระตุกบังเหียน “ท่านเข้าวังเพียงลำพังเถอะเพคะ หม่อมฉันจะไปที่จวนอ๋องเซวียนเสียหน่อย”

“ไปจวนอ๋องเซวียนทำไม?”

“หาน่าจาอี๋นั่วเพคะ”

“ตอนนี้พี่ใหญ่ถูกเสด็จพ่อกักบริเวณ คนภายในจวนอ๋องเซวียนไม่อาจเข้าออกได้ตามใจ น่าจาอี๋นั่วเองก็โดนจับตาดูคงไม่หลงเหลืออะไรไว้ เจ้าไม่ได้เตรียมตัวก็จะไปหานางคงไม่ดีเท่าไหร่”

เหลิ่งชิงฮวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก่อนที่ชิงเจียวจะถูกสอบสวนอย่างเป็นทางการ หม่อมฉันต้องหาเงื่อนงำของคดีให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นเมื่อเสด็จพ่อแต่งตั้งคนอื่นมาสอบปากคำ หม่อมฉันจะไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงได้ นอกจากนี้แผนการของน่าจาอี๋นั่วนั้นลึกล้ำ หม่อมฉันรู้สึกว่าหากเป็นนางจริงๆ วิธีการก็ดูไม่ฉลาดพอ”

มู่หรงฉีเข้าใจความคิดของเหลิ่งชิงฮวนจึงพยักหน้า “ได้ ถ้างั้นเจ้าก็ระวังตัวด้วย”

ทั้งสองคนแยกกันหน้าประตูคุกสวรรค์

ณ วังหลวง

ฮ่องเต้เองก็อับจนหนทางกับเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าควรจะจัดการอย่างไรดี

หนังสือสอบสวนออกแล้ว ทูตของมั่วเป่ยเองก็มาถึงครึ่งทางแล้ว แต่คนที่สำคัญที่สุดกลับถูกฆ่าปิดปากเสียได้

เรื่องนี้ทำให้เขาโกรธจนควันออกหู

เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้จะสลัดความพัวพันกับมั่วเป่ยไม่ได้แล้ว คุกสวรรค์ที่เขาคิดว่าแน่นหนากลับถูกคนนอกเข้ามาลงมือได้ นี่มันไร้เหตุผลที่สุด

จะจัดการกับปัญหาที่จะเกิดขึ้นอย่างไรนั้นสำคัญมาก แต่ว่าการหาตัวคนที่วางยาพิษก็สำคัญเช่นกัน

ไม่อย่างนั้นจะต้องมีครั้งต่อไปแน่นอน!

มู่หรงฉีบอกผลการผ่าพิสูจน์ศพของเหลิ่งชิงฮวน

ฮ่องเต้เฒ่ารับสั่งให้กรมอาญาจับตาดูคดีนี้ให้ดี จะต้องหาตัวคนร้ายให้ได้ก่อนที่ทูตของมั่วเป่ยจะมาถึง ดูว่าจะมีทางพอจะพลิกสถานการณ์ได้

จวนอ๋องเซวียนบัดนี้ก็เงียบเหงาไร้ผู้คน ไม่ครึกครื้นเหมือนเมื่อก่อน

แม้แต่ทหารเฝ้ายามก็ง่วงจนหาววอดอยู่หลายครั้ง

เหลิ่งชิงฮวนลงจากหลังม้าและเข้าไปบอกจุดประสงค์ของการมา

ทหารเฝ้ายามเข้าไปรายงานพระชายาเซวียนในจวน ก่อนนางจะออกมาต้อนรับด้วยตนเอง

สรรพสิ่งยังคงเหมือนเดิมมีเพียงผู้คนที่เปลี่ยนไป พระชายาเซวียนก็เช่นกัน ร่างกายของนางซูบผอม ผมเปลี่ยนเป็นสีขาว ไร้ซึ่งความสง่างามและความเย่อหยิ่ง

สาวใช้เดินมาถึงหน้าประตูเรือนก็หยุดฝีเท้า ไม่กล้าเข้าไปด้านใน เพียงแค่รายงาน “พระชายารองเจ้าคะ พระชายาฉีมาเจ้าค่ะ”

ประตูและหน้าต่างล้วนปิดสนิท เสียงของน่าจาอี๋นั่วดังมาจากไกลๆ “เชิญเข้ามาเถอะ”

มีคิดจะลุกมาต้อนรับเลยสักนิด

สาวใช้ลำบากใจเล็กน้อย เหลิ่งชิงฮวนก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปด้านในด้วยตัวเองทันที

น่าจาอี๋นั่วยังคงเอาแต่สนใจกระป๋องและขวดโหลของนาง ได้ยินเสียงฝีเท้าของเหลิ่งชิงฮวนก็ไม่คิดจะเงยหน้าขึ้นมา เพียงแค่เอ่ยเสียงเย็นชา “แขกหายากนี่นา!”

เหลิ่งชิงฮวนพิงกรอบประตู ไม่เข้ามาด้านใน แต่ก็กวาดสายตามองไปรอบๆ

ขวดโหลมีจำนวนไม่มากวางกระจัดกระจายอยู่บนชั้นไม้ ภาชนะของเก่ามีค่ามากมายไม่ว่าจะหยกขาวหรือขวดหยกนางก็เอามาใช้เลี้ยงแมลง ดูท่าจะเป็นที่ได้รับความโปรดปรานในจวนมากๆ

นึกถึงครั้งแรกที่มู่หรงฉีเห็นหนอนกู่ของเธอแล้วไม่กล้าเข้ามาด้านใน อ๋องเซวียนจะต้องอดทนต่อความกลัวขนาดไหนถึงได้เข้าออกเรือนของนางได้

“ไม่มีธุระไม่มาซานเป่าเตี้ยน ข้ามาเพราะมีเรื่องอยากจะขอคำแนะนำจากเจ้า”

น่าจาอี๋นั่วลุกขึ้นก่อนจะเหลือบมองเธอ “ต้องการคำแนะนำจากข้า ถ้าไม่เกี่ยวกับหนอนกู่ ก็เกี่ยวกับพี่ชายข้า”

เหลิ่งชิงฮวนหยิบกล่องที่ใส่หนอนกู่ออกมาจากแขนเสื้อก่อนจะส่งให้นาง “นักโทษที่มู่หรงฉีจับมาจากมั่วเป่ยถูกฆ่าในคุกสวรรค์ ข้าผ่าพิสูจน์ศพแล้วพบสิ่งนี้ในหัวใจของเขา”

น่าจาอี๋นั่วรับไปด้วยความสงสัย พิจารณาอยู่สักพัก เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างแปลกๆ ก่อนจะหันมาถามเหลิ่งชิงฮวน “คนตายคือคนมั่วเป่ย? นี่คือสาเหตุการตาย?”

เหลิ่งชิงฮวนจับตาดูความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้านางอย่างรอบคอบก่อนจะพยักหน้า “ข้ายืนยันได้ว่าเขาถูกพิษของหนอนจนตาย แม้มันจะดูเหมือนหนอนของเจ้าแต่รูปลักษณ์ภายนอกแตกต่างกัน”

“เหมือนจริงๆ แต่ไม่ใช่” น่าจาอี๋นั่วปฏิเสธ “แม้ว่ามันจะไม่แข็งเหมือนหนอนเหล็กของข้า แต่พิษของมันร้ายแรงยิ่งกว่า”