ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 654

เห็นได้ชัดว่าน่าจาอี๋นั่วเคยเจอหนอนชนิดนี้

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “ถูกต้อง พิษออกฤทธิ์เร็วมากไม่ทันช่วงเวลาครึ่งถ้วยน้ำชาก็ตายแล้ว หากข้าไม่ผ่าพิสูจน์ศพก็คงไม่รู้สาเหตุการตายที่แท้จริง”

“เจ้าสงสัยข้า?” มุมปากของน่าจาอี๋นั่วยกขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสียดสี

“จากหลักฐานแล้วเจ้าน่าสงสัยมากที่สุด คนย่อมไร้ความผิด ผิดที่ถือหยก หนอนกู่ตัวนี้คล้ายกับหนอนเหล็กของเจ้ามาก”

“หากข้าบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับข้า หนอนกู่นี่ข้าไม่ได้เป็นคนเลี้ยง เจ้าจะเชื่อหรือไม่?”

“ข้าไม่เคยเจอปรมาจารย์หนอนกู่คนไหนในฉางอันที่เก่งกาจกว่าเจ้า”

น่าจาอี๋นั่วยกยิ้ม “ฝีมือแค่นี้ของข้าไม่นับว่าเป็นอะไร เหนือฟ้ายังมีฟ้า บางทีอาจจะมีผู้ที่เก่งกาจกว่าแต่ไม่โผล่หน้าออกมาก็เป็นได้”

“ยังมีใครอีก?”

“ไม่รู้สิ ข้าก็แค่เตือนเจ้า อย่าให้เส้นผมบังภูเขา ต้องมองให้กว้างๆ”

“ก็ใช่ จะอาศัยหนอนตัวเดียวมากล่าวหาเจ้าไม่ได้ แต่ว่าเจ้าก็ไม่มีวิธีพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้กับตัวเอง”

“เจ้าไม่ต้องขู่ข้า ข้ารู้ตัวดี ฮ่องเต้ส่งคนมาจับตาดูข้า ข้าไม่ก้าวขาออกจากเรือน ไม่ติดต่อกับผู้คน หากคิดจะเอาผิดข้าก็ต้องมีหลักฐาน”

เรื่องนี้ยุ่งยากจริงๆ ตามคำบอกเล่าของพระชายาเซวียนและคนอื่นๆ น่าจาอี๋นั่วไม่เคยออกจากจวนอ๋องเซวียนเลย

เหลิ่งชิงฮวนนิ่งเงียบทำได้แค่เล่นลูกไม้ “ข้าสามารถสร้างหลักฐานขึ้นมาได้ ข้าไม่ใช่ผู้ดีมีคุณธรรม เรื่องซ้ำเติมแบบนี้ข้าถนัดนัก”

น่าจาอี๋นั่วไม่ร้อนรนซ้ำยังยิ้ม “ข้าเชื่อว่าเจ้าถนัดเรื่องแบบนั้น ถือว่าเจ้าขู่ข้า เจ้าอยากทำอะไรก็ทำ หากข้ารู้อะไรข้าก็จะบอกทั้งหมด”

เหลิ่งชิงฮวนไม่คิดว่านางจะให้ความร่วมมือกับเธอขนาดนี้ ไม่คิดว่าน่าจาอี๋นั่วจะเป็นคนที่โน้มน้าวได้ง่ายเช่นนี้

“ข้าสงสัย การคุ้มกันภายในคุกสวรรค์แน่นหนา อีกฝ่ายใช้วิธีอะไรเอาหนอนพิษเข้าไป”

“แน่นอนว่าต้องเป็นเลือด หนอนชนิดนี้ดูดเลือด หากคนที่เลี้ยงมันมักจะใช้เลือดเป็นอาหาร พวกมันก็จะคุ้นเคยกับกลิ่นเลือด เมื่อได้กลิ่นก็จะตื่นตาตื่นใจ อยากจะเข้าไปใกล้และฝังตัวอยู่ในร่าง"

“ควบคุมจากระยะไกลได้ด้วยหรือ?">”

“วิชากู่ลึกลับขนาดนั้นเสียที่ไหน? หนอนกู่สามารถตามกลิ่นมาได้ด้วยตัวเอง แต่ต้องมีคนพามันเข้าไปในคุกสวรรค์เสียก่อน ไม่อย่างนั้น…”

น่าจาอี๋นั่ววางหนอนตัวนั้นไว้บนฝ่ามือ เมื่อมันได้รับอิสรภาพก็พยายามหนีทันที

“เจ้าดู มันเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเช่นนี้กว่าจะถึงตัวผู้ตายก็เป็นเดือนๆ ยังไม่ทันได้หาตัวเจอก็คงโดนเหยียบตาแล้ว”

“เช่นนั้นเจ้าสามารถหาตัวคนเลี้ยงหนอนนี้ได้หรือไม่?”

น่าจาอี๋นั่วเงียบ ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้ขัดจังหวะนาง

ผ่านไปสักพักน่าจาอี๋นั่วก็เงยหน้าขึ้นมา สีหน้าไม่ค่อยมั่นใจ “ข้าลองดูได้ แต่ไม่รับปาก”

“ลองอย่างไร?”

น่าจาอี๋นั่วหันไปหยิบกล่องบนชั้นลงมา ก่อนจะหยิบผงยาออกมาเล็กน้อยแล้วใช้ฟางข้าวแต้มลงบนหัวของหนอน หนอนตัวนั้นอ้าปากงับฟางข้าวทันที

“ข้าให้มันกินผงยาที่มีเกลือผสมอยู่สูง อีกสักพักยาคงออกฤทธิ์ หนอนตัวนี้จะไวต่อกลิ่นและหาดูดเลือด เจ้านำมันเข้าไปใกล้คนที่น่าสงสัยและศพผู้ตาย มันจะเลือกเข้าหากลิ่นที่คุ้นเคยก่อนเพราะกระหายเลือดมากและจะคิดว่าคนคนนั้นคือเจ้านายของมัน แต่วิธีนี้ก็ไม่ได้น่าเชื่อถือมากเท่าไรนัก หนอนอย่างไรเสียก็เป็นหนอน ไม่มีสมอง”

อีกความหมายหนึ่งก็คือ คนที่หนอนอาจจะเลือกคนที่พามันเข้ามาในคุกสวรรค์ หรืออาจจะไม่ใช่

เหลิ่งชิงฮวนยื่นมือออกไปรับ แต่น่าจาอี๋นั่วชักมือกลับไป “แต่ข้ามีเงื่อนไขหนึ่งข้อ”