ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 666

“ได้สิ ข้าจะสนับสนุนระเบิดสะท้านฟ้าให้พวกเขาสองสามลูก ร่วมด้วยช่วยกัน ควรจะมีความหวัง” ชิงฮวนชอบความรื่นเริงมาแต่ไหนแต่ไร

“สตรีคนนี้อำมหิตมากจริงๆ เจ้าอยากสังหารข้าให้เหล่ยอวี้เป็นม่ายหรือ ข้าเย้าแหย่เจ้าหรืออย่างไร”

“เป็นม่ายหรือ” เหลิ่งชิงฮวนมองเขาอย่างหยอกๆ

โฉวซือเส่าเข้าใจแล้วว่านกเค้าแมวตัวนี้มาหาที่บ้านทำไม ไม่ใช่ทำตัวเป็นแม่เล้า แต่มาดูความรื่นเริงต่างหาก

เขาวางสมุดบัญชีกับพู่กันในมือลง และกระแอมอย่างเก้อเขิน

“วันนี้เจ้าไม่ยุ่งหรือ ทำไมมู่หรงฉีไม่ติดตามเจ้ามาด้วยล่ะ ภรรยาที่เอะอะปีนกำแพงเช่นนี้ หากไม่เข้มงวดเอาไว้หน่อย กรณีที่…”

“ขัดจังหวะให้มันน้อยๆ หน่อย” เหลิ่งชิงฮวนไม่พอใจอย่างยิ่ง “เหล่ยอวี้ของข้าไม่ได้ขายตัวให้เจ้าสักหน่อย แต่ละวันปูเตียงพับผ้าห่ม ทำกับข้าวซักผ้า เหมือนกับปรนนิบัติคุณตาก็น่าน้อยใจมากพอแล้ว เจ้าคงจะไม่หยามเกียรตินางกระมัง มีความเป็นคนบ้างหรือไม่”

“เจ้าพูดอะไรน่ะ อะไรเรียกว่าหยามเกียรติ”

“ขึ้นเตียงโดยไม่มีเป้าหมายที่จะแต่งงานนั่นคือการหลอกลวนลามสตรี ไม่ใช่หยามเกียรติแล้วคืออะไร เหล่ยอวี้ของข้าอยู่กับเจ้าไม่มีสถานะ ปรนนิบัติเจ้าสิบสองชั่วยามต่อวัน เจ้ายังไม่สำนึก สบายอกสบายใจ คนในครอบครัวฝ่ายหญิงอย่างข้าไม่สนใจแล้วใครจะสนใจเล่า”

“ใครบอกว่าข้าไม่ให้สถานะนาง”

ชิงฮวนกะพริบตา “เจ้าพูดแบบนี้ก็ดี ข้าจะรอดื่มเหล้าในงานแต่งงานของเจ้านะ จริงๆ เลย ทั้งสองคนล้วนเหมือนกับลาแคระดื้อรั้น มัวชักช้าไม่ได้ กังวลใจไม่จบไม่สิ้น”

บรรลุเป้าหมาย ลุกขึ้นตบตูดแล้วจากไป

โฉวซือเส่ายกมือหยิบสมุดบัญชีขว้างไปทางนาง

“ข้ารู้มานานแล้ว เจ้าเป็นคนสอนให้เหล่ยอวี้เสียคน!”

ชิงฮวนยกมือรับสมุดบัญชี และยิ้มมีเลศนัยเป็นพิเศษ “สอนให้เสียคนหรือ คำพูดนี้มีความหมายแฝง ดูเหมือนว่า เหล่ยอวี้จะเป็นคนหลอกลวนลาม หยามเกียรติเจ้าสินะ ทำไมเจ้าถึงไม่ร้องขอความช่วยเหลือเล่า ญาติที่อยู่ห่างไกลไม่สู้กับเพื่อนบ้านบริเวณใกล้เคียง ข้าชอบวีรบุรุษช่วยสาวงาม ดูคนน่าสงสารเยี่ยงเจ้าสิ ดูท่าทางน่าสงสาร อ่อนแอ และทำอะไรไม่ได้ของเจ้าสิ มิน่าล่ะถึงเอร็ดอร่อย”

โฉวซือเส่าแหย่สตรีหน้าด้านไร้ยางอายคนนี้ไม่ได้จริงๆ จึงกัดฟันกรามหลังดัง ‘แกรก’

“ไสหัวไป!”

เหลิ่งชิงฮวนกลับไปอย่างว่าง่าย

กลับถึงจวนอ๋องฉี นางมองเสี่ยวอวิ๋นเช่อที่เปลี่ยนเป็นไร้ความรู้สึก และวิ่งไปรอบๆ อย่างบ้าคลั่ง และตัดสินใจปล่อยให้เขาประสบกับการอกหักครั้งแรกในชีวิต

เรื่องบางเรื่อง ช้าเร็วก็ต้องเผชิญหน้ากับมัน

นางเรียกอวิ๋นเช่อด้วยใบหน้ารักใคร่เอ็นดู “แม่มีข่าวสองข่าว ข่าวแรกเป็นข่าวดี อีกข่าวที่สองเป็นข่าวร้าย เจ้าอยากฟังข่าวไหนก่อน”

เด็กน้อย ไม่เข้าใจความโหดร้ายของจิตใจคน เขาทำการเลือกอย่างไม่ลังเล “ฟังข่าวดีก่อน”

เหลิ่งชิงฮวนกระแอม “ได้จ่ะ เจ้ากำลังจะมีแม่เพิ่มอีกคน”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเบิกตาโตด้วยความสับสน และมองเหลิ่งชิงฮวนตาค้าง “พระเจ้า! ท่านยอมให้ท่านพ่อแต่งเมียใหม่แล้วหรือ”

เอ่อ…

เจ้าเป็นเซียนที่วงจรสมองมีปัญหาหรืออย่างไร แถมคำพูดหยาบคายนี้ตนเองห้ามเขามานานแล้ว ทำไมถึงหลุดออกมาอีกแล้วล่ะ

เหลิ่งชิงฮวนจ้องเขม็ง “ท่านพ่อโฉวของเจ้าแต่งแม่คนหนึ่งให้เจ้า!”

“ท่านพ่อโฉวก็เริ่มละเลยท่าน ไม่ต้องการท่านแล้วหรือ”

เจ้าเด็กซนนี่! ตนต้องไม่ได้คลอดเองแน่ๆ

เหลิ่งชิงฮวนหายใจแล้วหายใจอีก “ท่านพ่อโฉวของเจ้ากำลังจะแต่งกับคนอื่นแล้ว”

“นั่นแปลว่าไม่ต้องการท่านมิใช่หรือ”

ช่างเถอะ อย่าเถียงกับเด็กโง่เลย

เหลิ่งชิงฮวนเปล่งพูดความจริงออกมาอย่างโหดร้าย “ท่านพ่อโฉวของเจ้าจะแต่งเฟิงเหล่ยอวี้เป็นแม่ของเจ้าแล้ว!”

อวิ๋นเช่อเงียบขรึม เงยหน้ามองนางด้วยดวงตาที่ชุ่มไปด้วยน้ำ

เหลิ่งชิงฮวนเงยหน้ามอง คุณพระ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้! นักพรตเต๋าเทียนอีตามอยู่ทางด้านหลัง แต่งกายด้วยชุดฉางฟู่ คงจะเป็นชุดลำลองสำหรับออกวัง ไม่มีทหารรักษาพระองค์ถืออาวุธถวายความปลอดภัย

ฮ่องเต้เข้ามาในจวนอ๋องฉี ก็ได้ยินเสียงของอวิ๋นเช่อ ดังนั้นจึงตามเสียงร้องไห้เข้ามาอย่างกระสับกระส่ายด้วยตนเอง โดยไม่ไม่ได้ให้คนไปรายงาน และรอเหลิ่งชิงฮวนออกมาต้อนรับไม่ไหว

เขาจ้องมองทุกคนด้วยใบหน้าเยือกเย็นเหมือนกับน้ำ เดือดดาลอย่างยิ่ง “ที่แท้ ข้าไม่อยู่ตรงหน้า พวกเจ้าก็กลั่นแกล้งหลานแสนน่ารักของข้าเช่นนี้หรือ ทุกคนเอาแต่มองเขาร้องไห้ ไม่มีปลอบเลยสักคน”

ทุกคนล้วนคุกเข่าลง ‘พรึบ’

เหลิ่งชิงฮวนก็เช่นกัน เสี่ยวอวิ๋นเช่อชอบร้องเรียนตนเองต่อหน้าฮ่องเต้ทุกวัน วันนี้ทำให้ฮ่องเต้เจอกับฉากนี้อีกครั้ง ชื่อเสียงแย่ๆ ของตนเอง ต่อให้กระโดดลงแม่น้ำหวงก็ชำระล้างไม่สะอาด

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเห็นผู้หนุนหลังมาแล้ว ไม่เพียงแต่ไม่คุกเข่า แถมยังวิ่งพรวดเข้าไปในอ้อมกอดของฮ่องเต้

“เสด็จปู่ พวกเขาล้วนรังแกข้า!”

เสี่ยวอวิ๋นเช่ออ้วนขึ้นหนึ่งกิโลครึ่งทุกเทศกาล หลังจากฉลองปีใหม่ เขากลมดิก กลายเป็นหมูน้อย ฮ่องเต้อยากจะอุ้มเขาขึ้นมา แต่กลัวตนเองจะเอวเคล็ด พยายามออกแรง และยกธงขาวไป

“บอกปู่มาว่าใครแกล้งเจ้า เดี๋ยวปู่จะจัดการให้เจ้าเอง”

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเม้มปากอย่างน้อยใจ หันไปมองโฉวซือเส่า และมองเหลิ่งชิงฮวน ชิงฮวนกลัวเจ้าเด็กคนนี้พูดจาเรื่อยเปื่อยจริงๆ ฮ่องเต้ยังโปรดปรานเขา โบกมือแยกคู่รักออกจากกันจะทำอย่างไร ฤดูใบไม้ผลิของโฉวซือเส่าเพิ่งจะมาถึง มันง่ายหรือ”

ดังนั้นนางจึงถลึงตาใส่เสี่ยวอวิ๋นเช่อ

ฮ่องเต้เห็นเข้า จึงไม่พอใจทันที “ถลึงตาทำไม กลัวอวิ๋นเช่อพูด เจ้าก็อย่าทำสิ”

ชิงฮวนก้มหน้าลงอย่างซื่อตรง

อวิ๋นเช่อกะพริบดวงตาชุ่มน้ำ “ภรรยาเอกของข้าไม่ต้องการข้าแล้ว นางจะเป็นแม่ข้า”

ฮ่องเต้ได้ยินเช่นนั้น ไม่เพียงแต่ไม่ร้อนใจ กลับเบิกบานใจ และมีความสุขอย่างยิ่ง “ในที่สุดพ่อของเจ้าก็เปิดหูเปิดตาแล้วหรือ”

อวิ๋นเช่อเห็นฮ่องเต้มีความสุข จึงโมโหทันที “เสด็จปู่ท่านกำลังยิ้ม! เด็กสาวน้ำเต้าเจ็ดตัวของข้าไม่ครบแล้ว ยังจะช่วยท่านได้อย่างไร