ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 718

เสนาบดีเหลิ่งได้ฟังคำพูดของชิงฮวน ก็กัดฟันแน่นอย่างเป็นกังวล “ชิงเหยาเจ้าเด็กคนนี้ทำไมถึงได้เหลวไหล ทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมอย่างนี้? เจ้าทำถูกแล้ว เรื่องนี้มีเพียงสารภาพความผิดกับอ๋องเฮ่า ขอร้องให้เขาเข้าใจ ถึงจะดีที่สุด

ไม่งั้นเอาอย่างนี้ อีกไม่กี่วัน สำหรับงานวันเกิดข้า ไม่อยากให้เอิกเกริก ครอบครัวนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ก็จะได้ใช้ข้ออ้างนี้ ในการให้ชิงเหยากลับมาที่จวนมหาเสนาบดี

ในวันนั้นสายตาผู้คนมากมาย จะต้องหาโอกาสดีๆคุยกับเหลิ่งชิงเหยา ข้าต้องถามก่อนว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ หลังจากเข้าใจทุกอย่างแล้ว จะต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาดทันที”

มีเสนาบดีเหลิ่งออกหน้า ชิงฮวนก็วางใจมากขึ้น เชื่อว่าจะจัดการได้อย่างเหมาะสมแน่นอน

คำพูดของพี่สาวอย่างตัวเองสามารถทำเป็นเพียงลมผ่านหูได้ แต่คำพูดของบิดานั้นไม่ฟังไม่ได้

เสนาบดีเหลิ่งคิดดีแล้ว รีบเขียนบัตรเทียบเชิญทันที สั่งให้คนนำไปส่งที่จวนอ๋องเฮ่า เชิญอ๋องเฮ่าและพระชายา และเหลิ่งชิงเหยา พอถึงเวลานั้นขอเชิญมาร่วมรับประทานอาหารที่จวนมหาเสนาบดีด้วยกัน

พ่อจัดงานเลี้ยงวันเกิด หากลูกสาวไม่มาร่วมงาน ก็คงไม่สามารถอธิบายได้ อ๋องเฮ่าตอบรับคำเชิญทันที และสั่งให้คนไปเตรียมของขวัญวันเกิด

เสนาบดีเหลิ่งค่อนข้างพอใจกับลูกเขยคนนี้

คนแปลกหน้าเหมือนหยก โลกของคุณชายไม่มีใครเทียบได้

อ๋องเฮ่าสุภาพอ่อนโยนเหมือนหยกอันล้ำค่า มีความรู้ความสามารถ นิสัยเรียบง่าย เหลิ่งชิงเหยาสามารถแต่งกับลูกเขยแบบนี้ คือวาสนาของเธอในชาติก่อน

ถ้าหากชิงเหยาทำเรื่องเหลวไหลอย่างที่ชิงฮวนบอกจริงละก็ การสารภาพกับอ๋องเฮ่าอย่างตรงไปตรงมา เชื่อว่าอ๋องเฮ่าจะต้องเห็นแก่หน้าจวนมหาเสนาบดี ให้อภัยชิงเหยาแน่นอน

จวนอ๋องฉี

ขาดอวิ๋นเช่อไป เงียบเหงาไปมากเลยทีเดียว

ชิงฮวนเข้าวังไปดู เป็นอย่างที่คิดไว้ ความโกรธของชายแก่หายไปแล้ว ครั้งนี้ไม่ได้ขวางไว้ ให้ชิงฮวนเข้าวังได้แล้ว

จากนั้นก็คุยจ้อฟ้องอวิ๋นเช่ออยู่ครึ่งค่อนวัน

ต่างก็พูดว่าอายุเจ็ดแปดขวบแม้แต่สุนัขยังรังเกียจ แม้ว่าอวิ๋นเช่ออายุยังไม่ถึง เจ้าเด็กดื้อนี่สามารถทารุณสุนัขให้ตายได้อย่างสบายเลย

โดยปกติอวิ๋นเช่อจะอวยพรให้คนอื่น ชายแก่มองอย่างมีความสุข รู้สึกว่าหลานตัวเองฉลาดหลักแหลม

แต่เมื่ออวิ๋นเช่อดึงขนที่ก้นนกเขียนคิ้วของชายแก่จนโล้น และหลังจากที่เทเหล้าลงไปตู้บ่อปลาคาร์ฟ ชายแก่ก็โมโหแล้ว

หนึ่งอันก็ของรักของเขา ส่วนอีกอันก็เป็นปลาคาร์ฟแสดงถึงโชคลาภ เจ้าเด็กคนนี้ทำได้ลงจริงๆเหรอ?

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น สิบแปดหัวก็ยังคงตัดไม่พอ

ชายแก่ตบโต๊ะด้วยความโมโห ให้ชิงฮวนรับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหาย

มองดูชายแก่หายโกรธแล้ว ชิงฮวนก็ไม่สนใจอีกฝ่าย “ตีสิ ตีแรงๆเลยเพคะ! บ้านเมืองมีกฎหมาย ในบ้านก็มีกฎเกณฑ์ ไม่ตีก็ไม่มีอำนาจน่าเกรงขามมากพอ! พระองค์ก็เห็นตอนที่เขาอยู่จวนอ๋องฉีไม่กล้าที่จะพิเรนท์เช่นนี้ ก็เพราะหม่อมฉันกล้าลงมือเพคะ! ถ้าตัวเองทำใจไม่ได้ ก็เปลี่ยนคนตีเพคะ!”

ชายแก่ได้ยินก็ร้อนใจ “เจ้าไสหัวออกไปเลยนะ! ใครกล้าแตะต้องหลานของข้าแม้แต่ปลายนิ้วก็ลองดู?”

พระองค์เป็นคนตามใจเอง แล้วยังจะมาฟ้องตัวเองอีก?

ชิงฮวนเดินออกจากวังไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อกลับมาถึงจวนอ๋องฉี ยังไม่ทันที่จะพักหายใจ คนรับใช้ก็มารายงาน ว่าองค์หญิงหรูอี้และราชบุตรเขยมาเยี่ยมคาราวะ และส่งการ์ดอวยพร

ชิงฮวนและหรูอี้ลดความบาดหมางในอดีตลงแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่านางจะเป็นฝ่ายมาเยี่ยมเยือนก่อน รีบสั่งให้คนเชิญทั้งสองเข้ามา

หรูอี้มากับจินอู่จริงๆด้วย

สีหน้าของทั้งสองคนต่างคลุมเครือ มีความอึดอัดใจเล็กน้อย

ชิงฮวนสั่งให้คนเตรียมโต๊ะ ยกน้ำชามาต้อนรับ ทั้งสองต่างมองหน้ากันไปมา พูดจาวกไปวนมา ดูไม่เบิกบาน

นี่เป็นครั้งแรกที่หรูอี้มาถึงจวนอ๋องฉี จะต้องมีเรื่องอย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เอ่ยปากได้ยาก ชิงฮวนจึงสั่งให้ทุกคนออกไปให้หมด