ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 726

ภายในห้องเละเทะไปหมด

ฮ่องเต้ชราล้มอยู่บนพื้น ศีรษะได้รับบาดเจ็บเลือดไหลลงมาเต็มใบหน้า

ผู้ที่ลงมือทำร้ายคืออ๋องเซวียนที่เพิ่งจะฟื้นขึ้นมา ดวงตาของเขาแดงก่ำ แววตาดุร้าย ในมือถือเก้าอี้ที่เหลิ่งชิงฮวนเพิ่งจะนั่งเมื่อครู่ไว้เหนือศีรษะ ไอสังหารแผ่ออกมาทางฮ่องเต้ชรา

ลวี่กงกงกอดขาของอ๋องเซวียนไว้สุดชีวิต “องค์ชายใหญ่ ไม่ได้นะพระเจ้าค่ะ ไม่ได้”

ฮ่องเต้ชราถูกเจ้าคนตรงหน้ากระทำจนมึนงงไปหมด

เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าลูกชายที่อยู่ในโอวาทจะอารมณ์ร้ายและทำร้ายเขาเช่นนี้ อีกทั้งยังถูกฟาดจนหน้ามืดตาลายขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้

พระชายาเซวียนที่อยู่ในห้องเองก็อึ้ง กว่าจะได้สติก็รีบรุดเข้าไปคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ชรา และไม่ลืมร้องตะโกน “ช่วยด้วย”

แม้ว่าลวี่กงกงจะสู้แรงอ๋องเซวียนไม่ได้ แต่ก็อาศัยความทน กอดขาอ๋องเซวียนและใช้แรงทั้งหมดยื้อไว้ และอ๋องเซวียนก็ถูกหยุดได้จริงๆ

อ๋องเซวียนที่ถูกขัดขวางไม่ให้โจมตี อารมณ์ไม่ดี ดิ้นรนซ้ายขวา เมื่อไม่อาจหลุดพ้นจากพันธนาการของลวี่กงกงจึงหันไปหยิบเก้าอี้ปาไปทางศีรษะของลวี่กงกง

ลงมือหนักเสียจริง! หากโดนฟาดลงไปลวี่กงกงคงไม่รอดแน่

เหลิ่งชิงฮวนเพิ่งจะมาถึงหน้าประตู หากจะเข้าไปช่วยลวี่กงกงคงจะยาก

ในแหวนนาโนของเธอมีปืน ก่อนหน้านี้ทั้งหมดถูกส่งมอบให้กับฮ่องเต้ชราไปแล้ว แต่ตอนที่ถูกใต้เท้าหลู่จับตัวไปเธอก็แย่งมาและเก็บไว้กับตัว

สถานการณ์บีบบังคับ เธอหยิบปืนออกมาอย่างไม่คิดอะไรมาก ปลดระบบนิรภัยก่อนจะหันปากกระบอกปืนไปทางข้อมือของอ๋องเซวียน

วิถีกระสุนของเธอแม่นยำมาก เมื่อข้อมือของอ๋องเซวียนถูกยิงก็รับน้ำหนักของเก้าอี้ไม่ไหว ปล่อยให้มันร่วงลงมากระทบพื้นกลิ้งไปอีกทาง

แม้ว่าอ๋องเซวียนจะดุร้ายมากและไม่สนใครหน้าไหน แต่นิสัยของลวี่กงกงทำให้เขาไม่กล้าทำอะไรผิดต่ออ๋องเซวียน เขาก็ยังกล้าที่จะกอดขาเขาแน่นไม่ยอมปล่อย

อ๋องเซวียนได้รับบาดเจ็บเหมือนสัตว์ที่ติดกับดัก พยายามดิ้นรนและคำรามเสียงต่ำ

เป็นชิงฮวนที่แข็งแกร่ง เธอก้าวไปข้างหน้าและใช้แรงฟันลงไปอย่างโหดเหี้ยม อ๋องเซวียนตาลอยก่อนจะล้มพับลงไป

องครักษ์ในจวนเมื่อได้ยินเสียงร้องก็รีบกรูกันเข้ามา

พระชายาเซวียนตกใจร่ำไห้ รู้สึกเหมือนกำลังต้องเจอกับเรื่องน่าหวาดกลัว

ในจวนอ๋องไม่มีใครสักคนที่มีสติพอจะสั่งการได้

เหลิ่งชิงฮวนก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฮ่องเต้ หัวใจของเธอสั่นสะท้าน การโจมตีของอ๋องเซวียนนั้นไร้ความปรานีเกินไป

เก้าอี้ตัวนี้แกะสลักจากไม้จันทน์แดงแท้มันจึงหนักมาก หากฟาดใส่ฮ่องเต้แล้วไม่ตายในครั้งเดียวก็นับว่าเขามีบุญมาก

เหลิ่งชิงฮวนใช้ผ้ากดห้ามเลือดบริเวณปากแผล ก่อนจะเปิดแหวนนาโนทำCT scan โชคดีที่ไม่มีเลือดออกในสมอง สามารถเคลื่อนย้ายได้

เธอตำหนิคนที่ยืนอึ้งอยู่ในห้อง “มัวรออะไรอยู่ล่ะ? รีบพยุงฝ่าบาทขึ้นบนเตียงสิ”

ส่วนอ๋องเซวียนก็ปล่อยให้เขานอนตรงนั้นไปแล้วหัน แม้แต่พ่อตัวเองก็ยังกล้าทำร้าย หากไม่ใช่ว่าวันนี้เธออยู่ด้วยเขาคงไม่รอดแน่ๆ

ทันทีที่ชายชรายกศีรษะขึ้นจากพื้น เขาก็มึนหัวและแทบจะอาเจียนออกมาทันที เขานอนอยู่บนเตียงของอ๋องเซวียนหายใจหอบ กระวนกระวายมาก

“ชิงฮวน ข้าเจ็บหัว”

ชิงฮวนพยักหน้า เธอยุ่งอยู่กับการเปลี่ยนผ้าไม่มีเวลามาปลอบโยนเขา “รู้แล้วเพคะ”