ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 727

ไม่จำเป็นต้องให้ฮ่องเต้สั่ง เกิดเรื่องใหญ่กับเขาเช่นนี้ข่าวก็ย่อมแพร่กระจายออกไปแล้ว หมอหลวงที่ติดตามเข้ามาดูอาการของอ๋องเซวียนรีบคุกเข่าลง

หมอหลวงก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบบาดแผลของฮ่องเต้ แต่มือของเขาสั่นเทาด้วยความตกใจ

แผลแบบนี้มีให้เห็นเยอะ ไม่ใช่แผลถึงตาย ประเด็นสำคัญคือคนเจ็บ ศีรษะของชายชราเต็มไปด้วยแผ่นดินฉางอัน จะเหมือนกันได้อย่างไร?

หากศีรษะของฝ่าบาทแตกแล้วจับเขาฝังทั้งเป็นขึ้นมาล่ะ?

ฮ่องเต้ชราเอ่ยถาม “แผลของข้าจะเป็นแผลเป็นไหม?”

หมอหลวงชั่งน้ำหนักคำพูดของเขาอย่างระมัดระวัง และตอบอย่างตรงไปตรงมา “แผลเป็นในระยะแรกคาดว่าจะใหญ่เท่ากับผลเหอเถา และจะทำให้กล้ามเนื้อใบหน้าเสียรูป และสีจะค่อยๆ จางลงในภายหลัง”

ตอนนี้ชายชราเวียนหัวและพูดลำบาก เขายิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วหรือ”

เหลิ่งชิงฮวนฟังแล้วเข้าใจว่าชายชรากำลังดิ้นรนเพื่ออะไร

เขาอายุขนาดนี้ซ้ำยังกังวลเรื่องรูปลักษณ์ เขากลัวว่าแผลเป็นจะส่งผลกระทบต่อความยิ่งใหญ่ของเขา ชายชรายืนหยัดในการแสวงหาความงามของเขา อ้างอิงได้จากตอนที่เขาฟันหัก เขาก็สามารถยิ้มได้เหมือนสตรีโดยที่ไม่ต้องแสดงฟันออกมาให้เห็นตั้งหลายปี

ในช่วงเวลาสั้นๆ มู่หรงฉี อ๋องเฮ่า อ๋องรุ่ย และองค์ชายทั้งหลายต่างรีบเข้ามา รวมถึงขุนนางชั้นผู้ใหญ่และพระญาติ หน้าประตูจวนของอ๋องเซวียนเต็มไปด้วยรถม้า

ใครๆ ต่างก็รู้ว่าเกิดเรื่องที่จวนอ๋องเซวียน

แน่นอนว่าคนมาเยอะมากจนไม่สามารถเข้าไปได้นอกจากเหล่าองค์ชาย คนอื่นล้วนถูกกันไว้ด้านนอก

ทุกคนในห้องคุกเข่าลงกับพื้นด้วยความกระวนกระวายใจ

หมอหลวงกลายเป็นตัวรับกระสุนของเหล่าองค์ชาย ดูเหมือนว่าใครก็ตามที่พูดจารุนแรงและเป็นห่วงเรื่องอาการป่วยของชายชรามากที่สุดจะเป็นคนที่กตัญญูที่สุด

มีเพียงมู่หรงฉีเท่านั้นที่มองเหลิ่งชิงฮวนที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างกระตือรือร้น

ฮ่องเต้รู้สึกเสียใจเล็กน้อยในตอนนี้

เขารู้สึกว่าทักษะทางการแพทย์ของหมอหลวงของเขาดูไม่น่าเชื่อถือ

แผลเป็นขนาดใหญ่เท่าผลเหอเถาจะน่าเกลียดจนปากเบี้ยวและตาเหล่ได้อย่างไร?

เหลิ่งชิงฮวนเอนกายพิงเสาเตียง มองดูความยุ่งเหยิงของชายชราและพูดอย่างเย็นชา “หากบาดแผลถูกเย็บและมีการดูแลอย่างถูกต้อง อย่างมากก็มีเพียงด้ายเส้นเดียวเพคะ”

ชายชราเปิดเปลือกตาที่ปิดสนิทแล้วเหลือบมองเหลิ่งชิงฮวน ดูเหมือนว่าจะสวยกว่าผลเหอเถาเสียอีก

“ทำไมเจ้าไม่พูดให้เร็วกว่านี้? ผู้หญิงคนนี้ใจร้ายกาจนัก ปล่อยให้ข้าเสียเลือดโดยเปล่าประโยชน์ไปเท่าไหร่แล้ว? ยังจะมัวยืนบื้ออยู่ทำไมล่ะ?”

ชิงฮวนไม่อยากหาเหาใส่หัว แต่เมื่อเธอเห็นผ้าฝ้ายสีขาวชุ่มเหงื่อในมือของหมอหลวงโรคที่เกิดจากการทำงานก็กำเริบขึ้นมา ชายชราต้องได้รับยาบาดทะยักและยาแก้อักเสบ มิฉะนั้นจะแย่

ลูกเขยเองก็เป็นลูกเขยครึ่งหนึ่ง และเป็นพ่อตาครึ่งหนึ่งอยู่แล้ว แม้ว่าชายชราคนนี้ชอบที่จะกลั่นแกล้งมู่หรงฉีแต่เขาก็เป็นคนชอบธรรมมาก

หลังจากฟังคำสั่งของชายชรา เธอจึงกล้าที่จะเดินหน้าทำความสะอาดบาดแผล ให้ยาชา เย็บแผล พันแผล และฉีดยากันบาดทะยัก จากนั้นก็ตรวจสอบชายชราอย่างละเอียดอีกครั้งก่อนจะให้น้ำเกลือ

ในตอนแรกชายชราอดไม่ได้ที่จะบอกให้ชิงฮวนระมัดระวังและเย็บแผลให้สวยงาม ต่อมาเขาเสียเลือดมากเกินไปและบวกกับยาสลบที่มีฤทธิ์รุนแรง ทำให้เขาค่อยๆ หมดสติไป