ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 732

พอส่งฮ่องเต้แล้ว ขุนนางที่รอรออยู่ด้านนอกจวนอ๋องเซวียนก็ทยอยกลับไป

ตอนนี้อ๋องเซวียนถึงจะฟื้นขึ้นมา ท่าทางสะลึมสะลือ พอเห็นมู่หรงฉีและคนอื่นๆ อยู่ครบ จึงพยายามลุกขึ้น ดูถ่อมตนมาก

“ทำไมถึงรบกวนพวกเจ้ามากันหมดเล่า ข้าแค่เวียนหัว ไม่ได้ร้ายแรง พี่สะใภ้ของพวกเจ้าตกใจเกินเหตุใช่หรือไม่”

เหล่าพี่น้องต่างมองหน้ากัน ไม่มีใครใจแข็งพอที่จะบอกเรื่องไม่คาดฝันนี้กับอ๋องเซวียน

เห็นท่าทางเขาแล้ว ดุเหมือนว่าเขาจะไม่รู้จริงๆ ว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น

อ๋องเซวียนเห็นสีหน้าของทุกคนแปลกประหลาด จึงแปลกใจเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น โอ๊ย ทำไมแขนของข้าถึงบาดเจ็บล่ะ”

ไม่มีใครเอ่ยปาก และเคลื่อนสายตาไปทางอื่นอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ชิงฮวนยิ้มอย่างเขินอาย “หม่อมฉันทำเอง ภายใต้สถานการณ์อันตรายห้ามปราบไม่ทัน จึงทำได้เพียงลั่นไก”

ลั่นไก? ห้ามปราม?

อ๋องเซวียนเข้าใจทันที “หรือว่าข้าทำร้ายตัวเองอีกแล้ว”

ทุกคนต่างมองหน้ากัน มู่หรงฉีกระแอม ลังเลที่จะพูด “ไม่ใช่ทำร้ายตัวเอง แต่ท่านคิดจะสังหารเสด็จพ่อ ไม่สิ ท่านทำร้ายเสด็จพ่อแล้ว”

อ๋องเซวียนตกใจมาก “อะไรนะ!”

อ๋องรุ่ยเล่าความผิดอันขัดต่อทำนองคลองธรรมอย่างร้ายแรงของอ๋องเซวียนออกมาจนหมด ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เห็นกับตา คำพูดรวบรัดแต่ความหมายครบถ้วน และสมจริงไม่พอ แต่ความน่าตกใจนี้เหมือนกับเสียงฟ้าร้อง ทำให้อ๋องเซวียนประหลาดใจมาก

อ๋องเซวียนมองปากที่เดี๋ยวปิดเดี๋ยวเปิดของอ๋องรุ่ยอย่างมั่นคง นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง กลอกตาทั้งสองดวง และเป็นลมไปอีกครั้งด้วยความตกใจ

ทุกคนมองไปทางเหลิ่งชิงฮวนพร้อมเพรียงกัน

ชิงฮวนยิ้มแห้ง “ต้องช่วยไหม”

ถึงแม้ว่าจะฟื้นขึ้นมาแล้ว คาดว่าอ๋องเซวียนคงจะกลัวมาก จึงไม่กล้ามีชีวิตอยู่ต่อแล้ว

กล่าวกันว่าการหมดสติเป็นการปกป้องตัวเองอย่างหนึ่งของการทำงานในร่างกายมนุษย์ คำพูดนี้เป็นความจริง

ทุกคนไม่มีใครช่วยอ๋องเซวียนให้ตื่นขึ้นมา ปล่อยให้เขาแบกรับแรงกระแทกนี้ต่อไป ส่ายหัวไปทางชิงฮวนอย่างช้าๆ แต่แน่วแน่ ปล่อยให้เขาเป็นลมต่อไปเถอะ

ชิงฮวนทำการตรวจอ๋องเซวียนอีกครั้ง รวมถึงตรวจด้วยภาพถ่ายรังสีเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่พบความผิดปกติอะไร

โรคภัยไข้เจ็บแบ่งเป็นกลุ่มอาการพร่องกับกลุ่มอาการแกร่ง มีบางโรคที่เกินกำลังของตนเองจริงๆ

เก็บตัวอย่างเลือดเล็กน้อย แล้วนางกับมู่หรงฉีก็ขอตัวกลับ

ผู้ช่วยกรมอาญากับขุนนางศาลต้าหลี่ได้รับความประสงค์แล้ว จึงรออยู่ด้านนอกจวนอ๋องเซวียน

พอเห็นชิงฮวน จึงเข้าไปซักถามนางว่าอ๋องเซวียนเป็นอย่างไรบ้าง รับการไต่สวนได้หรือไม่

ทั้งสองล้วนเป็นคนคุ้นเคยเก่าของชิงฮวน ชิงฮวนหัวเราะเยาะ “พวกเจ้าคิดจะลงโทษอย่างรุนแรงเพื่อให้สารภาพอย่างนั้นหรือ”

สิงซ่างซูรีบโบกมือ “พระชายาพูดขำขัน ต่อให้พวกเรากล้าหาญมากก็มิกล้าอย่างแน่นอน พวกเราแค่เป็นกังวลว่าองค์ชายใหญ่จะรับการแรงกระแทกนี้ไม่ไหว”

ถึงอย่างไรมู่หรงฉีก็คิดถึงความผูกระหว่างพี่น้อง ประกอบกับคราวก่อนอ๋องเซวียนก็ถูกคนวางยาเช่นกัน จึงรีบขอความเมตตาให้อ๋องเซวียนทันที “ปกติเสด็จพี่ของข้าจะเที่ยงตรง ไม่ใช่คนอำมหิตแบบนี้ เรื่องนี้มีเลศนัย รบกวนใต้เท้าทั้งสองคืนความบริสุทธิ์แก่เขาด้วย”