ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 737

พี่ชายของเฝิงซวงยังคงไม่ยอมเปิดปากโต้แย้ง พี่สะใภ้ที่อยู่ด้านข้างไม่พอใจ สีหน้าขมขื่น

“ข้าว่านะท่านอา เรื่องความสนิทสนม พวกเราในฐานะพี่ชายพี่สะใภ้ไม่เจ็บปวดซวงจื่อเท่ากับท่านงั้นเหรอ? พวกเราเองเพื่อที่จะหาที่พึ่งให้กับนาง เพื่อไม่ให้ถูกคนอื่นรังแก! ทำไมในปากของท่านถึงได้กลายเป็นคนขาดศีลธรรมไปได้?

อีกอย่าง นางเองก็หมดลมหายใจไปแล้วไม่ใช่หรือไง เทพต้าหลัวก็ไม่สามารถช่วยกลับคืนมาได้ พวกเราเองก็ทำดีที่สุดแล้ว กลับเป็นพวกท่านที่พูดความในใจที่มันคดเคี้ยวออกมา?”

ผู้คนที่มามุงดูพากันส่งเสียงอื้ออึงออกมาโดยพร้อมเพียงกัน ดูเหมือนว่าทุกคนรู้อยู่แก่ใจเกี่ยวกับความโลภและความใจดำของสองสามีภรรยาคู่นี้

“ทำดีที่สุดแล้ว? อย่างน้อย ในสองปีนี้นังหนูซวงก็ได้ช่วยเหลือพวกแกสองคนตอนอยู่วังหลวงก็ไม่ใช่น้อย ตอนนี้นางประสบความยากลำบาก พวกแกกลับละโมบสินสอดพวกนี้ ไม่ไปตามหมอมา กลับยื่นมองดูนางไม่ไหว ทุกคนดูนะ แม้ว่านังหนูซวงจะไม่ไหวแล้ว แต่ก็ยังมีลมหายใจสุดท้ายอยู่! ลมหายใจยังไม่หมด! จะให้นางลงไปในโลงพร้อมความอาฆาตแค้นหรือไง?”

“ไม่ได้! ไม่ได้นะ!” ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน

เฝิงสือโถวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที “จะบอกอะไรให้นะท่านอา นั่นเป็นเพราะท่านดีกับซวงจื่อ แต่ท่านจะมาหาข้อติเตียนทั้งที่มันไม่มีไม่ได้ ต่อให้นางถูกยกขึ้นมาก็ไม่ไหวแล้ว เชิญหมอมาก็เปล่าประโยชน์

ตอนนี้คนสิ้นลมหายใจแล้ว ชีพจรก็ไม่เต้นแล้ว หากท่านต้องการเถียงเพื่อเอาชนะ ถ้าท่านปวดใจ ท่านก็มาช่วย หากสามารถช่วยชีวิตได้แล้ว อย่าพูดแต่ข้าจะก้มหัวให้ท่านสามครั้งเลย เอาข้าฝังไปในโลงศพทั้งเป็นกก็ย่อมได้!”

บริเวณโดยรอบเงียบกริบ ทุกคนต่างรู้ดีอยู่แก่ใจ คนได้ตายไปแล้วจริงๆ ใครก็ช่วยกลับคืนมาไม่ได้

ไม่เช่นนั้นเฝิงสือโถวจะกล้าสาบานอย่างนี้ได้ยังไงกัน?

เฝิงสือโถวคู่สามีภรรยาทำเสียงพึมพำอย่างพอใจ สีหน้าเหน็บแนม “ไม่เคยประสบความเจ็บปวดอย่างคนอื่น อย่าชี้นิ้วสั่งตามอำเภอใจ คนๆหนึ่งหากไม่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันก็ไม่เข้าใจ การกระทำที่แท้จริง ใครจะกล้าพูดกันละ? หลีกไปให้หมด หลีกไป! อย่ามาทำให้ฤกษ์ปิดโลงศพต้องล่าช้า”

พวกชาวบ้านต่างแยกเป็นสองทางเงียบ

เหลิ่งชิงฮวนและมู่หรงฉียืนอยู่หน้าสุด

ทั้งสองคนสวมชุดแพรมีภูมิฐาน คนหนึ่งดูเจิดจรัสไม่มีใครเทียบ ส่วนอีกคนเคร่งขรึมสง่างาม เพียงแต่ตอนนี้ที่ตรงนั้นเงียบสงบ ทำให้ผู้คนรู้สึกสะดุดสายตา ไม่กล้าที่จะมองข้าม

ในกลุ่มคนมีคนกระซิบกระซาบกัน หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ทรุดโทรมแห่งนี้มีคนใหญ่คนโตแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ทั้งสองค่อยๆเดินเข้าไปหาเฝิงซวง ไม่มีใครกล้าขวาง ทุกคนต่างถอยหลังให้สองก้าวอย่างรู้ตัว หลีกทางเดินให้

เฝิงสือโถวและภรรยามองหน้ากัน น่าประหลาดใจ

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้สนใจสองสามีภรรยาคู่นี้ เดินตรงไปข้างหน้าเพื่อตรวจดูอาการของเฝิงซวง

ชีพจรหยุดเต้น รูม่านตาขยาย หัวใจไม่มีจังหวะการเต้นขึ้นลง ดูเหมือนจะไม่มีสัญญาณชีพจริง ๆ แต่สายของหญิงชราดุร้าย ที่หน้าอกเฝิงซวงยังอุ่นอยู่ รูม่านตายังมีปฏิกิริยาสะท้อนแสงกลับ โดยเฉพาะเมื่อชิงฮวนเอามือไปกุมที่หน้าอกเฝิงซวง ทําการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแล้วพบว่าคลื่นไฟฟ้าหัวใจของเธอนั้นยังไม่หยุดนิ่งซะทีเดียว

นั่นก็หมายความว่า ยังสามารถช่วยชีวิตได้!

ชิงฮวนฉวยโอกาสตัดสินใจ สั่งให้คนวางฝาโลง แล้วเริ่มทำการช่วยเหลือ

องค์รักษ์เอากล่องยาที่อยู่บนรถม้า ส่งให้กับชิงฮวน

เฝิงสือโถวและภรรยามองดูสิ่งที่เธอทำอย่างประหลาดใจ เนื้อเพิ่งจะเข้าปากเสือเฝิงสือโถวก้าวไปข้างหน้า ต้องการที่จะผลักไสเหลิ่งชิงฮวน

“ท่านเป็นใคร? คิดจะทำอะไร?”

ยังไม่ทันเข้าใกล้ ข้อมือของเขาก็ถูกมือใหญ่เหมือนคีมเหล็กจับไว้ ได้ยินเพียงเสียง “แกร๊บ” ทันใดนั้นก็ร้องเหมือนหมูถูกเฉือด ข้อมือห้อยลงอย่างอ่อนยวบ

กระดูกหักแล้ว

ทว่ามู่หรงฉีเพียงแค่ยกมุมปากขึ้นอย่างเย็นชา ก็มีลมหนาวยะเยือกแผ่ซ่านออกมา

“ใครกล้าแตะต้องนางก็ลองดู?”

บริเวณโดยรอบต่างเงียบกริบ

แม้แต่เฝิงสือโถวที่ข้อมือหักเจ็บจนเหงื่อซก ก็ยังไม่กล้าคัดค้าน เพียงแต่มองมู่หรงฉีด้วยความหวาดกลัว แอบคาดเดาภูมิหลังของเขา

มู่หรงฉีสีหน้าเคร่งขรึมไม่หันไปมอง จดจ้องอยู่แต่การกระทำในมือของชิงฮวนเท่านั้น

ท่าทางที่จริงจังและมั่นใจเวลาที่ช่วยชีวิตคนของชิงฮวนนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เขาใจเต้นแรง โดยเฉพาะนิ้วมือที่ฝังเข็มนั้นเรียวบางเหมือนต้นหอม ใสแวววาวชุ่มชื่น เหมือนหยกแกะสลัก สุขใจในการชมความงามเป็นอย่างมาก แม้แต่จิตรกรที่ดีที่สุดก็ไม่สามารถพรรณนาหนึ่งในสิบของสีและความงามได้

ชาวบ้านโดยรอบเริ่มส่งเสียงซุบซิบ

“ดูความร่ำรวยนี่สิ หรือว่าจะเป็นคนในวัง?

“ดูเหมือนว่า ที่แท้ได้ยินเฝิงสือโถวคุยโม้ว่านังหนูซวงอยู่ในวังหลวงค่อนข้างเนื้อหอมเลยทีเดียว น่าเสียดาย มนุษย์เราย่อมมีสุขมีภัยที่คาดคิดไม่ถึง กลัวว่าจะช่วยกลับมาไม่ได้แล้ว”

...

ชิงฮวนเอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับคำวิจารณ์รอบข้าง ใจจดใจจ่ออยู่กับการช่วยชีวิตเท่านั้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา