ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 741

เหลิ่งชิงฮวนรู้ว่าเขากำลังลังเล คนที่มีสติสามารถที่จะเอาตัวรอดได้ แต่เขาตื่นตระหนกแทนซุนสือโถวที่ถูกให้ร้าย นอกจากนี้ กลัวว่าตัวเองกำลังตกหลุมพราง ถามเขาในทางอ้อม ไม่เชื่อจุดยืนของตัวเอง

เขาถามต่อ “แม้ว่าจะไม่ได้แก้ต่างแทนซุนสือโถว ตัวท่านเองก็ไม่รู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมเลยเหรอ? ไม่อยากจะรู้หรือไงว่าใครกันที่เป็นคนแทงตัวเองลับหลัง?”

กรมราชทัณฑ์หลินพูดเสียงเย็นชา “คำพูดนี้ ท่านน่าจะไปพูดกับไต้เท้าสิง ขอให้เขามอบความเป็นธรรมให้”

“พ่อของข้าเป็นมหาเสนาบดีฝ่ายขวา พี่สาวของข้าคือพระชายาฉี ข้าทวงคืนความยุติธรรมให้ตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องให้ใครมาจัดการให้ เช่นเดียวกัน เรื่องนี้ ไม่ว่าใครก็ตามที่วางแผนลับหลังข้า ข้าก็ไม่กลัว กล้าจะที่ลากเขาลงมาด้วย”

คำพูดนี้ดูป่าเถื่อนมาก แต่กรมราชทัณฑ์ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ แต่ฟังดูแล้วกลับสบายใจมาก

เด็กหนุ่มคนนี้มีกำลังสามารถจริงๆ

นอกจากนี้ กรมราชทัณฑ์ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ แรกเริ่มของเรื่องนี้ สำหรับเหลิ่งชิงเจียวนั้นไม่ง่ายเลย เห็นได้ชัดว่ามุ่งเป้าไปที่เขา สำหรับสุดท้ายที่ทำไมจู่ๆเหตุการณ์เกิดพลิกพันนั้น เขาเองก็อธิบายไม่ได้

เขาไม่ได้ถามอะไรอีก เก็บกระบี่ที่ขัดเสร็จแล้วกลับเข้าฝัก พูดอย่างมีนัยลึกซึ้ง “ได้ยินว่าช่วงนี้เจิ้งเหล่าซวนเลี้ยงชู้ไว้ ถูกเมียจับได้คาหนังคาเขา ต่อว่าเขาว่าเอาเงินไปผลาญเล่น”

พูดจบก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ชิงเจียวจับคำตอบที่ตัวเองต้องการจากคำพูดของเขา

ผู้คุมธรรมดาคนหนึ่ง ได้เงินเดือนน้อยนิด บางทีหาผลประโยชน์เลี้ยงประทังชีวิตครอบครัวก็ไม่มีปัญหา ทว่ามีเงินใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย แสดงว่าต้องมีลาภลอยมาอย่างแน่นอน

เงินก้อนนี้มาจากไหนกันนะ ชิงเจียวไม่สามารถถามไปตรงๆได้ แบบนั้นจะเป็นการตีหญ้าทำให้งูตกใจได้

แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆเช่นนี้ ก็วิ่งไปหาเหลิ่งชิงฮวนเพื่อขอความช่วยเหลือ เห็นได้ชัดว่าตัวเองมันไม่ได้เรื่อง

เขานั่งคิดอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์มาครึ่งค่อนวัน จึงตกผลึกความคิดอย่างหนึ่งออกมาได้

เจิ้งเหล่าซวนอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ใกล้จะเป็นคุณปู่แล้ว ประพฤติตนสงบเสงี่ยมมาโดยตลอด ไม่เคยทำเรื่องไร้สาระบ้าบอ

ความโลภเป็นโรคทั่วไปในมนุษย์

แต่เมื่อผู้ชายมีเงินแล้วเปลี่ยนเป็นคนเลว คาดไม่ถึงว่าในมือจะมีเงิน คิดอยากที่จะชิมรสชาติอาหารอื่นๆ และไม่อยากให้ชีวิตหลังความตายของตัวเองไม่เสียเปล่า

หลายวันมานี้ ภรรยาก็ใจกว้าง ไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่ง เดินเตร่รอบๆไม่มีอะไรทำอยู่ริมถนนก็ถูกคนลากเข้าไปที่โรงพนันที่อยู่ด้านข้าง

เขาถูกคนหลอกให้มาที่นี่ แรกเริ่มให้ได้ลิ้มรสถึงผลประโยชน์ ชนะได้เงินไปไม่น้อย ต่อมาก็ทุ่มไปหมดตัว และแพ้เสียเงินจนหมดตัว

อีกฝ่ายพูดจากระโชกโฮกฮาก แต่ละคำไม่น่าฟังเลยสักนิด ดูถูกคำพูดของเขา กระตุ้นให้ดวงตาของเขาแดงก่ำ

ชายหนุ่มที่อยู่บนโต๊ะพนันกล้ามากที่สุด เพื่อที่จะถอนทุนคืน จะลูกหรือเมียก็กล้าที่จะเอามาค้ำประกันไว้

เมื่อเวลาผ่านไป ก็แพ้หมดตัว แถมยังคิดหนี้ กลัวว่ากลับไปจะทะเลาะกับเมีย ใจร้อนไปชั่วขณะ ตกหลุมพรางคนอื่นอีก จงใจเล่นตุกติกจนถูกเขาจับได้

คนในโรงพนันจะยอมยุติเรื่องราวซะที่ไหนกันล่ะ? จับเขากดไว้บนโต๊ะพนัน มีดจ่ออยู่ที่หัว ต้องตัดแขนข้างหนึ่งออก

เขาตกใจจนเกือบฉี่ราดรดกางเกง ถ้าหากมือนี้ถูกตัดทิ้ง เสียงานผู้คุมไป ตัวเองจะเลี้ยงลูกเล็กคนเฒ่าคนแก่ได้ยังไงกัน?

น้ำตาไหลนองอ้อนวอนขอร้อง ให้คำมั่นสัญญาว่าตัวเองจะหาเงินมาชดใช้คืนให้เป็นสองเท่า

ในโรงพนันมีผู้ชายหน้าโหด ถามเขา “เจ้าแค่ผู้คุมตัวเล็กๆคนหนึ่ง ไม่มีทางที่จะทำให้ทรัพย์สินเพิ่มพูนขึ้นมาได้ จะไปหาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากที่ไหน? ไปขูดรีดใครล่ะ?”

เจิ้งเหล่าซวนมองมีดที่อยู่บนข้อมือตัวเอง พูดจาไร้ยางอาย “มี มีสิ! อาศัยสิ่งรอบตัวมาทำให้เกิดประโยชน์ อาชีพของพวกข้าย่อมทำได้ ขอเพียงแค่มีความกล้า ย่อมมีเงินมาแลกชีวิตแน่นอน”

คนในโรงพนันแกล้งทำเป็นไม่สนใจ พิจารณากับเงินที่เขาสูญเสียไป “เงินก้อนนี้ของเจ้าได้มาด้วยวิธีนี้งั้นเหรอ? ทำไมข้าฟังแล้วดูไม่น่าเชื่อถือเอาเสียเลยล่ะ? นักโทษที่ถูกคุมขังอยู่ในคุกสวรรค์ล้วนแต่เป็นนักโทษของทางราชสำนัก อีกอย่าง คุกสวรรค์ก็ไม่ใช่ของเจ้าเพียงผู้เดียว”

ตอนนี้เพื่อที่จะรักษามือไว้เจิ้งเหล่าซวนจึงกล้าพูดหมดทุกอย่าง “การช่วยคนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่การฆ่าคนง่ายกว่านะ!”

มีดที่อยู่บนข้อมือหมุนวนอยู่กลางอากาศ ปักลงบนโต๊ะพนันดัง “ปั๊ก” ทำให้เจิ้งเหล่าซวนตกใจจนสะดุ้ง