ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 745

ก่อนที่เหลิ่งชิงฮวนจะทันได้ตอบ ผู้คุมที่อยู่ด้านนอกก็เริ่มเร่งเร้า “พระชายา เพลาเริ่มจะดึกแล้ว ให้กระหม่อมนำเหล้าพิษเข้าไปให้ท่านเลยหรือไม่ขอรับ”

ชิงฮวนเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของน่าจาอี๋นั่วด้วยผ้าเปียก ก่อนจะหันไปออกคำสั่ง “สั่งคนให้นำเสื้อผ้าสะอาดมาอีกชุดหนึ่ง ส่วนเหล้าพิษตอนนี้วางมันไว้ด้านนอกก่อน” เสียงฝีเท้าข้างนอกลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันหลังกลับออกไป

ทั้งสองลืมหัวข้อการพูดคุยเมื่อครู่ไปเสียแล้ว

ชิงฮวนอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเมื่อพิจารณาอาการบาดเจ็บบนร่างกายของน่าจาอี๋นั่ว

“ใครกันที่กล้าลงมือรุนแรงกับเจ้าเช่นนี้ แม้ว่าเจ้าจะฝ่าฝืนความปรารถนาของนางและไม่ได้แต่งงานเข้าในวัง นางคงไม่เกลียดชังเจ้าจนกระทำกับเจ้าเช่นนี้ซ้ำๆ หรอกใช่หรือไม่”

น่าจาอี๋นั่วยิ้มอย่างเยือกเย็น “ความทะเยอทะยานของมนุษย์น่ะไม่สามารถใช้ความเห็นอกเห็นใจเป็นมาตรฐานในการตัดสินได้หรอกนะ” ความทะเยอทะยานสามารถทำให้ผู้คนเสียสติได้ ข้านี่แหละที่เป็นตัวอย่าง เมื่อก่อนข้าทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งเห็นผู้คนเป็นผักปลาเพื่อแคว้นหนานจ้าว”

นั่นคือเรื่องจริง รวมถึงใต้เท้าหลู่เช่นกัน เขาทำให้ผู้คนเสียชีวิตมากมายนับไม่ถ้วนเพียงเพื่อวิจัยและผลิตระเบิด ไหนจะยังมีราชาที่ชอบเข่นฆ่ารุกรานผู้อื่นโดยไม่มีข้อยกเว้น

ความทะเยอทะยานเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ถือเป็นสิ่งโหดร้ายพอควรเช่นกัน

“ทำแบบนี้กับเจ้าแล้วนางจะได้ประโยชน์อันใด”

น่าจาอี๋นั่วกะพริบตา “ท่านเดาไม่ออกจริงหรือ เป้าหมายของนางไม่ใช่ข้า แต่เป็นแคว้นหนานจ้าวต่างหาก”

มือของชิงฮวนซึ่งกำลังช่วยนางทำความสะอาดบาดแผลอดไม่ได้ที่จะหยุดชั่วคราว ก่อนจะพึมพำโดยไม่ได้ตั้งใจ “หนานจ้าว?”

น่าจาอี๋นั่วไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม นางเชื่อว่าเหลิ่งชิงฮวนมีไหวพริบมากพอที่จะเข้าใจความหมายของประโยคนั้นได้

นางไม่มีความแค้นหรือเป็นปฏิปักษ์กับคนอื่นๆ แต่การที่ประสบเรื่องร้ายแรงดังกล่าว เห็นได้ชัดว่านางเป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่ง อีกฝ่ายแค่ใช้นางเพื่อบรรลุจุดประสงค์แอบแฝง

ผู้คุมส่งเสื้อผ้ามาถึง ชิงฮวนช่วยเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของน่าจาอี๋นั่วและเปลี่ยนเป็นชุดสะอาด

จากนั้นจึงหันกลับมาหยิบเหล้าพิษจากด้านข้าง

“องค์หญิงอี๋นั่ว เชิญ...”

น่าจาอี๋นั่วเอนตัวพิงกำแพงอย่างอ่อนแรง เงยหน้าขึ้นมองชิงฮวนอย่างเงียบๆ “ข้าถูกใส่ร้าย”

ชิงฮวนพยักหน้า “ข้าเชื่อ แต่คนอื่นไม่เชื่อ คำสั่งของฮ่องเต้ไม่สามารถฝ่าฝืนได้ เจ้าจะดื่มเองหรือข้าให้สั่งให้คนป้อน”

น่าจาอี๋นั่วยกมือขึ้น “ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องขอขอบคุณท่านมาก ที่ยอมให้ข้าจากไปอย่างสมศักดิ์ศรี ไม่ง่ายเลยที่ข้าจะได้พบคู่ต่อสู้ที่สมเกียรติ น่าเสียดายที่ชาตินี้เราสองคนเป็นได้แค่เพียงศัตรูกันเท่านั้น”

ผู้คุมก้าวไปข้างหน้าและส่งเหล้าพิษไปยังมือของน่าจาอี๋นั่ว

น่าจาอี๋นั่วยกถ้วยขึ้นมือสั่นเทาและดื่มรวดเดียว

ก่อนจะโยนถ้วยเหล้าออกไปไกล จากนั้นมองไปที่ชิงฮวนและพยายามพูดออกมาอย่างยากเย็น “ได้โปรดกราบทูลฮ่องเต้ให้ข้าด้วย อ๋องเซวียนถูกใส่ความ เรื่องทั้งหมดไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย เขาเองก็เป็นเหยื่อเช่นกัน ข้าฝากบอกกับอ๋องเซวียนด้วยว่าข้าผิดเอง ข้าขอโทษ”

ชิงฮวนมองนางอย่างสงบ “คนใกล้ตายมักพูดและทำด้วยความสัตย์จริง หากเจ้ามีจิตเมตตาเช่นนี้แต่แรก เจ้าคงไม่ต้องลงเอยแบบนี้”

น่าจาอี๋นั่วฝืนยิ้มและหัวเราะอย่างเศร้าสร้อย น้ำตาไหลอาบใบหน้า เลือดแดงสดค่อยๆ ไหลลงมาจากมุมริมฝีปาก ร่างกายของนางเริ่มบิดไปมาก่อนที่เสียงหัวเราะจะหยุดลง

ผู้คุมก้าวไปข้างหน้าตรวจสอบชีพจรของนาง ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เคารพ “กราบทูลพระชายา นักโทษสิ้นลมหายใจแล้วขอรับ”

ชิงฮวนถอนหายใจด้วยความเศร้า “ฝังศพนาง โลงศพจะถูกวางไว้ที่ศาลาพักม้าหนานจ้าวเป็นการชั่วคราว รอให้แคว้นหนานจ้าวมาขอรับศพ ค่อยหารือเกี่ยวกับงานศพในภายหลัง”

ผู้คุมรับคำสั่ง ก่อนจะให้ผู้คุมอีกสองคนแบกโลงไม้เข้ามา ชิงฮวนไม่รอช้าเดินออกจากคุกใต้ดินทันที

พระเจ้า! นี่พี่ของข้าจะอาจหาญเกินไปแล้ว นี่มันโทษความผิดฐานหลอกลวงองค์จักรพรรดิเลยนะ!

จะทำอย่างไรดี ข้าควรจะช่วยดีหรือไม่

“ท่านกำลังคิดอะไรงั้นหรือ”

“เมื่อครู่พระชายาฉีอ๋องมอบธนบัตรสองใบให้แก่ข้าก่อนจากไป ขอให้ข้าช่วยซื้อโลงศพที่ดีกว่านี้ให้กับองค์หญิงหนาวจ้าว พร้อมกับดูแลเรื่องต่างๆ หลังจากที่นางตาย”

ผู้คุมเว่ยยิ้มอย่างมีความหมาย “พระองค์ช่างมีเมตตาจริงๆ ขนาดนางมักจะต่อต้านพระองค์อยู่เสมอ”

ชิงเจียวตะคอกเบาๆ “นางแสร้งทำเป็นมีเมตตามากกว่า แสร้งทำเป็นแสดงให้คนอื่นเห็นว่านางมีเมตตากรุณาเพียงใด”

ผู้คุมเว่ยมองไปรอบๆ อย่างกระวนกระวาย “กำแพงมีหูประตูมีช่อง ระวังอย่าให้ใครมาได้ยินคำพูดอุกอาจเช่นนี้ของท่านเป็นอันขาด คนในคุกนี่อาจไม่ได้คิดเช่นเดียวกันกับพวกเรา ไม่แน่ว่าอาจถูกแทงข้างหลังเอาได้”

ชิงเจียวยิ้ม “ข้ารู้ว่าเจ้าพูดถึงใคร ช่วงนี้ข้าไม่ค่อยว่าง ข้ากำลังคิดอยู่เลยว่าจะทำให้เขาออกไปได้อย่างไร”

“ออกไป? จะทำได้อย่างไร เขาเป็นหัวหน้าในคุกนี้มานาน มีพวกชอบประจบประแจงเขามากมาย เราเป็นแค่น้องใหม่ คงจะทำแบบนั้นไม่ได้หรอก”

“ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีไม่ใช่หรือ โลงศพขององค์หญิงหนานจ้าววางไว้ที่ศาลาพักม้า ดังนั้นจึงต้องมีคนเฝ้าอยู่ ไม่เช่นนั้นหากมีอะไรผิดพลาดพวกเขาจะอธิบายกับหนานจ้าวอย่างไร”

จู่ๆ ผู้คุมเว่ยก็ตระหนักได้ “คนอื่นบอกว่าท่านน่ะมีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย เมื่อก่อนข้าไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว”

ชิงเจียวยิ้มกว้าง “หากเจ้ายอมทำ ข้าจะไปช่วยคุยกับเขาให้ จะได้ไม่ทำลายความสัมพันธ์ของเจ้ากับเขา”

ผู้คุมเว่ยถูกใจมากแต่ต้องระงับอาการไว้ “ข้าจะปล่อยให้คุณชายรองทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นได้อย่างไรกัน”

ชิงเจียวตบหน้าอกของเขา “เจ้ามีหลายสิ่งที่ต้องทำที่เหลือให้ข้าจัดการเองเถอะ หากกำจัดเขาไปได้ เราสองคนจะสบาย หากเขาจะอยากจะพูดอะไรให้ไปพูดกับโลงศพนู่น”

ผู้คุมเว่ยขอบคุณเขาครั้งแล้วครั้งเล่า มองเหลิ่งชิงเจียวไปหารือเกี่ยวกับงานศพของน่าจาอี๋นั่ว ก่อนที่ตนเองจะหันกลับตรงไปยังกรมอาญา