ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 751

เมื่อกลับไปถึงจวนฉีอ๋อง เหลิ่งชิงฮวนรีบอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เป็นอันดับแรก ในขณะที่เดินออกมา เธอก็เจอเข้ากับแม่ทัพอวี๋ที่กำลังรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นด้วยความโกรธราวกับเด็กน้อย “กระหม่อมโดนเช่นนั้นไม่เป็นอะไร แต่ท่านอ๋องพิจารณาดูสิขอรับ พระชายากำลังตั้งครรภ์ นักพรตเต๋าเทียนอีกล้าให้นางทำเรื่องแบบนี้ ถือเป็นการดูหมิ่นเป็นอย่างยิ่งขอรับ เขายังบอกอีกด้วยว่านางทำเช่นนี้ถือเป็นการสิ้นเปลืองปุ๋ยมูลสัตว์ กระหม่อมก็เลยเอาปุ๋ยนั่นเทตรงกลางผักตามคำสั่งของพระชายา พวกเขาจะได้ทานผักอย่างเอร็ดอร่อย”

ชิงฮวนได้ยินดังนั้นจึงหุบยิ้มทันที

มู่หรงฉีหรี่ตาลงพร้อมกับเม้มริมฝีปาก “เจ้ารู้ที่มาที่ไปของอารามเหมยฮวาหรือไม่”

“ไม่ทราบขอรับ” แม่ทัพอวี๋ส่ายหน้า

“แผ่นจารึกของอารามเหมยฮวาถูกจารึกโดยเสด็จปู่ของข้า เขารู้จักกับเสด็จปู่ของข้าเป็นการส่วนตัว ตอนนี้คงอายุนับร้อยปีแล้วกระมัง เจ้ากล้าดีอย่างไรมาพูดถึงเขาแบบนี้ เจ้าต่างหากที่ป็นคนดูหมิ่น”

“ชายแก่คนนั้นหรือขอรับ”

มู่หรงฉีพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

แม่ทัพอวี๋เริ่มกังวลเล็กน้อย “เช่นนั้นกระหม่อมควรทำอย่างไรดี”

มู่หรงฉีตะคอกกลับ “ในเมื่อเจ้าทำของของคนอื่นเสียหายจะต้องปรับปรุงตัวเอง เจ้าควรชดเชยให้เขา”

แม่ทัพอวี๋ตกตะลึงไปชั่วขณะ ทว่ากลับไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของมู่หรงฉีอยู่ดี

มู่หรงฉีกล่าวเสริม “ลองไปถามคนดูแลเรื่องนี้ในจวนของเราดูแล้วกัน เอาไปหลายๆ คันรถหน่อย เดี๋ยวทางอารามเต๋าจะว่าพวกเราว่าตระหนี่ใจแคบ”

แม่ทัพอวี๋ตระหนักขึ้นได้ทันที “เมื่อครู่ท่านเพิ่งบอกว่าเราไม่ควรทำให้อารามเหมยฮวาโมโหนี่ขอรับ”

“ห้ามทำให้พระชายาของข้าโมโหยิ่งกว่า!”

มู่หรงฉีรู้สึกปวดใจที่เห็นภรรยาเป็นทุกข์

เขาจะต้องกลัวอะไรอีกหากมีท่านอ๋องคอยสนับสนุนแบบนี้

แม่ทัพอวี๋ยิ้มกว้าง “ท่านอ๋องโปรดวางใจ กระหม่อมจะนำไปส่งด้วยตัวเองและนำน้ำใจของท่านไปส่งให้ถึงด้วยเช่นกัน”

เหลิ่งชิงฮวนเดินเข้าไปหาพวกเขาทั้งสองพลางส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “เกรงว่าฉายาผู้พิทักษ์จะแพร่กระจายออกไปอย่างลบล้างออกเสียแล้วสิ”

“นั่นถือเป็นเรื่องดี จะได้ไม่มีใครกล้ามารังแกเจ้าอีก”

ชิงฮวนกำชับแม่ทัพอวี๋เพิ่มเติม “หากนักพรตเต๋าเทียนอีปฏิเสธน้ำใจ...เจ้าจงเทมันทิ้งไป อย่าได้นำกลับมาอีก คนอื่นอาจจะเสียดาย แต่พวกเรามีกิจการใหญ่โตไม่เสียดายของพวกนี้”

แม่ทัพอวี๋มองดูพวกเขาทั้งคู่ สมแล้วที่เป็นครอบครัวเดียวกัน ดูไปแล้วพระชายาจะสิ้นเปลืองยิ่งว่าท่านอ๋องเสียอีก

อีกอย่างข้าไม่ใช่คนซื่ออะไรขนาดนั้น ที่จะเอาปุ๋ยมูลสัตว์ที่คนอื่นไม่ต้องการกลับมาด้วย หลังจากรับคำสั่ง แม่ทัพอวี๋จากไปอย่างมีความสุข

ชิงฮวนกะพริบตา “เดี๋ยวอารามเหมยฮวาจะมีชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั่วแล้วสินะ วัดที่รกร้างแต่เดินจะเต็มไปด้วยมูล หม่อมฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนแทนนักพรตเต๋าเทียนอีจริงๆ เช้าจรดค่ำจะต้องดมกลิ่นแบบนั้น”

มู่หรงฉียกมือขึ้นเกาจมูก “อย่าแบกรักความรับผิดชอบไว้คนเดียวสิ นี่คือเป็นการแบ่งเบาภาระของข้า ไม่อย่างนั้นเขาคิดจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขทุกวันหรืออย่างไรกัน”