ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 752

ณ กรมอาญา

นกแก้วสีเหลืองเขียวตัวหนึ่งบินออกมาจากหน้าต่างห้องของสิงซ่างซู ก่อนจะร่อนลงบนต้นไม้ใหญ่ในสวนพลางมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง จากนั้นจึงกระพือปีกบินผ่านหลังคาแล้วหายตัวไป

เหลิ่งชิงเจียวยืนจ้องมองนกแก้วอยู่ในสนามโดยไม่ละสายตา

วันนี้สิงซ่างซูไม่ได้อยู่ที่กรมอาญา

เหลิ่งชิงเจียวมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นใคร ดังนั้นเขาจึงเขย่งปลายเท้าเปิดประตูห้องของสิงซ่างซูทันที

ด้านในมีเพียงความว่างเปล่า หน้าต่างด้านหลังเปิดออก สายลมในห้องโถงพัดผ่านเข้าไปพลิกหน้าหนังสือบนโต๊ะ

เขาเดินไปที่โต๊ะของสิงซ่างซู นอกจากเอกสารในกรมอาญาแล้ว ยังมีกระบอกไม้ไผ่เล็กๆ วางอยู่บนโต๊ะ

ดวงตาของเขาเป็นประกาย ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าและหยิบมันขึ้นมา กระบอกไม้ไผ่นั้นมีกลไกบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงถอดเปิดสลักด้านบนออกแล้วดึงกระดาษออกมาจากข้างใน

เขารู้สึกตื่นเต้นมากจนมือเริ่มสั่น รู้สึกในใจลึกๆ ว่าคำตอบของปริศนากำลังจะถูกเปิดเผย เขารีบเปิดบันทึกออกทันที ในนั้นมีตัวอักษรขนาดเล็กมากเขียนอยู่ “ยามเซิน โรงน้ำชาจูเฟิง”

โรงน้ำชาจูเฟิง... หากเขาจำไม่ผิด ครั้งก่อนที่เขาแอบสะกดรอยตามสิงซ่างซูไปแล้วคลาดกันที่หัวมุมถนน ดูเหมือนว่ามีโรงน้ำชาอยู่แถวนั้นพอดี ทว่าเขาจำป้ายชื่อร้านได้ไม่ชัดเจนนัก อาจจะเป็นโรงน้ำชาจูเฟิงหรือไม่

เป็นไปได้ไหมว่าตอนนั้นสิงซ่างซูหายตัวไปในนั้น เขากังวลว่าจะเปิดเผยที่อยู่ของตนเองจึงไม่กล้าเข้าไปสืบ

นั่นอาจเป็นที่ที่เขาได้พบกับบุคคลลึกลับที่อยู่เบื้องหลัง?

พวกเขากำลังสมรู้ร่วมคิดอะไรกันอยู่

เขาบรรจุกระดาษโน้ตลงในกระบอกไม้ไผ่ ก่อนจะวางไว้บนโต๊ะตามเดิม แล้วถอยออกไปอย่างเงียบๆ

หลังจากประตูปิดลง เงาสีดำก็เคลื่อนเข้ามาจากหน้าต่างด้านหลัง หลังจากเอื้อมมือไปหยิบกระบอกไม้ไผ่บนโต๊ะ เงาปริศนานั้นกระโดดขึ้นไปบนหลังคา หลบเลี่ยงสายตาของทุกคนและออกจากกรมอาญาไป

นกแก้วตัวเดิมบินอยู่เหนือหัวของเขา บินวนรอบสองครั้งก่อนจะลงมาเกาะไหล่

เขาวางกระบอกไม้ไผ่ไว้ในฝ่ามือ จากนั้นนกแก้วจึงลดหัวลงคาบมันไว้ในปากและกระพือปีกบินไปยังจวนของสิงซ่างซู

เหลิ่งชิงเจียวอยู่ในกรมอาญาอย่างเหม่อลอยจนกระทั่งเกือบเที่ยง เมื่อสิงซ่างซูกลับมา เขาตรงกลับมาที่ห้องทันที ชิงเจียวซ่อนตัวอยู่ในความมืดจ้องมองประตูและหน้าต่างที่ปิดสนิท เขารู้ว่าบุคคลลึกลับจะต้องนัดสิงซ่างซูออกไปในตอนบ่ายอย่างแน่นอน

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ข้าควรบอกให้เหลิ่งชิงฮวนรู้ดีหรือไม่...หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปหาความจริงก่อน หากเรื่องราวผิดไปจากที่คิดเอาไว้ นั่นหมายความว่าเขาทำงานผิดพลาด

งานในกรมอาญาช่วงบ่ายมีไม่มากนัก ดังนั้นเขาจึงแจ้งสิงซ่างซูว่ามีธุระส่วนตัวต้องกลับไปทำ ดังนั้นเขาจึงไปยังโรงน้ำชาจูเฟิงล่วงหน้า หาที่นั่งบนชั้นสองริมหน้าต่างและรออย่างเงียบ ๆ

ห้องส่วนตัวทั้งหมดอยู่บนชั้นสอง หากสิงซ่างซูจะมาพบบุคคลลึกลับคนนั้นจริงๆ เขาจะต้องจัดห้องส่วนตัวบนชั้นสองอย่างแน่นอน

โรงน้ำชาแห่งนั้นไม่ใหญ่นัก โดยมีห้องส่วนตัวเพียงหกห้องบนชั้นสอง

เมื่อใกล้ยามเซิน เขาเห็นสิงซ่างซูเดินมาจากระยะไกลผ่านหน้าต่าง ชายคนนั้นมองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสนใจจึงเดินเข้ามาในโรงน้ำชาจูเฟิง

เหลิ่งชิงเจียวแนบหูกับด้านหลังประตู ตั้งใจฟังการเคลื่อนไหวในทางเดินด้านนอก มีเสียงฝีเท้าเบาๆ ผ่านประตูห้องส่วนตัวของเขา แต่เสี่ยวเอ้อร์ไม่ได้ตามมาด้วย สิงซ่างซูผู้นี้น่าจะเป็นแขกประจำของโรงน้ำชาจูเฟิง

สิงซ่างซูผลักประตูห้องส่วนตัวที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะปิดประตูเบาๆ หลังจากเสี่ยวเอ้อร์เสิร์ฟน้ำชาเสร็จก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ อีกเลย

เหลิ่งชิงเจียวได้ตรวจสอบล่วงหน้าอย่างรอบคอบแล้วและพบว่าไม่มีแขกรออยู่ในห้องส่วนตัวนั้น เห็นได้ชัดว่าบุคคลลึกลับที่นัดหมายกับสิงซ่างซูยังมาไม่ถึง

เขาพยายามระงับอารมณ์และรอต่อไป หลังจากรอประมาณหนึ่งก้านธูป สิงซ่างซูดูเหมือนจะไม่สามารถรอต่อไปได้ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นเดินออกไป

เหลิ่งชิงเจียวไม่เห็นคนที่นัดหมายเขาจึงเกิดความประหลาดใจ เมื่อสิงซ่างซูออกจากโรงน้ำชาและเดินทางกลับไปที่จวน เขาจึงลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องส่วนตัวเมื่อครู่ ก่อนจะแอบมองเข้าไปข้างในเ