ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 798

พระชายาเฮ่ายิ้มอย่างพอใจ ลูบคลึงขมับเบาๆ “ไม่กล้าแล้วสินะ? วันหลังเจ้าก็จริงใจหน่อย อย่ามาเล่นตุกติกอะไรกับข้าอีก หากข้าจับได้ แล้วใจร้อนขึ้นมา อาจจะให้คนผ่าท้องเจ้าจริงๆก็ได้ หลังจากนั้นก็เอา “เด็ก” ออกมา บอกกับคนอื่น เพราะว่าเจ้าคลอดลูกยาก ดังนั้นก็เลยสิ้นใจไปแล้ว”

เหลิ่งชิงเหยายิ่งกลัวมากขึ้นกว่าเดิม นางรู้สึกว่า คำพูดของพระชายาเฮ่า ไม่ใช่เจตนาทำให้คนอื่นตกใจ แต่เป็นการเผยจุดจบของตัวเองต่างหาก

รอให้ถึงวันท้องแก่ใกล้คลอด เมื่อวันนั้นมาถึง พระชายาเฮ่าก็จะทำเช่นนี้ ฆ่าแม่เหลือแต่ลูกไว้ จากนั้นก็บุญบารมีเพียบพร้อมเต็มเปี่ยม

เหลิ่งชิงเหยาโอบไหล่ไว้ ร่างกายสั่นไหวเล็กน้อยไม่หยุด อากาศร้อนอบอ้าวเช่นนี้ นางกลับรู้สึกหนาวถึงกระดูก

“ท่าน ท่านกล้า?! จวนมหาเสนาบดีของข้าไม่มีทางปล่อยท่านไปแน่!”

พระชายาเฮ่าเงยหน้ามองนาง ยังคงยิ้มหวานอยู่เหมือนเดิม พูดเสียงต่ำ “เจ้ายังคงรอเหลิ่งชิงเจียวแอบไปส่งข่าว ให้เสนาบดีเหลิ่งมาช่วยเจ้าใช่ไหม? เจ้าไม่ต้องรอแล้วล่ะ ตอนนี้เหลิ่งชิงเจียวต่อให้ไม่ตายก็คงพิการ”

เหลิ่งชิงเหยาตกใจมาก “ท่าน ท่านทำอะไรเขา?”

พระชายาเฮ่าส่ายหน้า “ไม่ใช่ข้า เป็นเขาต่างหากที่ขี่ม้าแล้วตกลงมาเอง บังเอิญไปกระแทกกับหินเข้าพอดี”

ในใจเหลิ่งชิงเหยากลัวมาก จะมีเรื่องอะไรอีกที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าทำไม่ได้?

“ท่านมันหญิงชั่ว” เหลิ่งชิงเหยากำหมัดอย่างแรง “ข้าจะไม่ยอมให้ท่านได้ในสิ่งที่ต้องการแน่นอน ท่านอ๋องก็จะไม่มีทางปล่อยไปเหมือนกัน”

พระชายาเฮ่ายิ้มอ่อนๆ “เดิมที ข้าไม่คิดอยากจะลงมือกับเจ้า อย่างไรเสีย พวกเราก็เป็นพี่น้องกัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ข้าจำเป็นต้องเตือนสติเจ้าเสียหน่อยแล้ว

เจ้าชอบอวดฉลาดไม่ใช่หรือไง?ไม่กลัวที่จะบอกเจ้า ตอนแรกให้เจ้าแต่งเข้าจวนอ๋องเฮ่า เจ้ารู้สึกหรือไม่ ท่านอ๋องถูกความงามของเจ้ายั่วเย้า ห้ามใจตัวเองไว้ไม่อยู่? รู้สึกภูมิใจอย่างมาก ในที่สุดก็ได้ตามที่หวัง ปีนขึ้นไปอยู่จุดสูงสุด

เจ้าเองก็ไม่หัดดูตัวเองประสบการณ์หยาบโลนของเจ้าคู่ควรกับท่านอ๋องตรงไหน? ท่านอ๋องรับปากเจ้าแล้ว แต่นั่นก็เป็นเพราะเจ้ามีประโยชน์ก็เท่านั้น แน่นอนว่าการใช้ประโยชน์ก็แค่ครึ่งหนึ่ง อำนาจจวนมหาเสนาบดีของเจ้าต่างหากล่ะที่เป็นของจริง ถ้าเมื่อห้าปีก่อนเหลิ่งชิงฮวนไม่กลับมา จวนมหาเสนาบดีก็คงจะถูกท่านอ๋องรวบไว้แล้ว”

เหลิ่งชิงเหยาริมฝีปากสั่นเครือ “แล้วอีกครึ่งหนึ่งล่ะ?”

สายตาของพระชายาเฮ่ากวาดมองท้องที่ป่องขึ้นของนาง “เจ้าว่าไงล่ะ?”

“นั่นมันเมื่อหกปีก่อนนะ ท่านวางแผนช่วงเวลานี้เมื่อหกปีก่อนงั้นเหรอ?”

พระชายาเฮ่ายิ้มอย่างเย็นชา “ข้าแต่งเข้าจวนอ๋องเฮ่าไม่กี่ปี ไม่สามารถให้กำเนิดทายาทให้ท่านอ๋องได้ คิดว่าเพราะร่างกายตัวเองอ่อนแอ ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ ดังนั้นจำเป็นต้องมีคนมาจุดธูปหอมสืบไปแทนท่านอ๋อง จากนั้นเจ้าก็เหยียบกับดักเข้าพอดี น่าเสียดาย คนทำมิสู้ฟ้าลิขิต ตอนหลังข้าถึงได้รู้ว่า ที่ไม่สามารถมีทายาทได้นั้นเป็นปัญหาจากตัวท่านอ๋องเอง”

ความเศร้ารันทดในใจเหลิ่งชิงเหยาค่อยๆเพิ่มขึ้น นางยอมรับว่าอ๋องเฮ่าไม่ได้มีความรู้สึกลึกซึ้งกับนาง และก็ไม่มีทางไร้น้ำใจเลือดเย็นอย่างแน่นอน เป็นไปได้ยังไงที่จะแค่ใช้ประโยชน์?

ใช้ตัวเองในการสืบทอดวงศ์ตระกูลต่อไป ใช้อำนาจเครือข่ายของจวนมหาเสนาบดี

ข้างในใจของนางนั้นเต้นดัง “ตึกตัก” เวลานี้มีความรู้สึกกลัวว่าจะถูกล้อมรอบด้วยแผนร้าย

นางเค้นคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก “ท่านอ๋องไม่สามารถมีลูกได้ เขารู้เรื่องนี้ไหม?”

พระชายาเฮ่าไม่ได้ตอบตรงๆ แต่เลิกคิ้วขึ้น “เจ้าคิดว่าไงล่ะ?”

เหลิ่งชิงเหยาเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง

ถ้าเกิดอ๋องเฮ่ารู้ว่าตัวเองไม่สามารถมีลูกได้ เช่นนั้นตอนแรกที่ตัวเองโกหกเขาว่าท้อง ความปิติยินดีของเขาก็เป็นการเสแสร้งงั้นเหรอ?

ตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่? จะรู้สึกว่าตัวเองแอบไปทำเรื่องไม่ดีลับหลังเขาหรือเปล่า?

หรือว่า ทั้งหมดนี้ จริงๆแล้วเขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว? ศึกชิงรักหักสวาทของพระชายาเฮ่าที่ว่านั้น ก็เป็นเพียงแค่ฉากบังหน้าเท่านั้น?

สุภาพอ่อนโยนดุจหยกล้ำค่าเช่นนั้น ชายหนุ่มที่เหมือนกับนกกระเรียนขาวในหมู่เมฆเช่นนั้น เวลาที่เจอหน้าตัวเอง ไม่เคยเป็นฟืนเป็นไฟ ดูแลใส่ใจ แผนการที่โหดร้ายเช่นนี้ เขาร่วมมือด้วยได้ยังไงกัน?