ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 817

ในหนังสือที่ฝุ่นเกรอะมายี่สิบกว่าปีเล่มนี้ ข้าราชการหญิงถงสื่อบันทึกวันที่ที่พระสนมหลินเฟยถูกโปรดปรานในตอนที่เพิ่งจะเข้าวังรวมถึงการมีระดูของนางเอาไว้อย่างชัดเจน

ภายในนั้นมีช่วงหนึ่งว่างเปล่า

นั่นคือตอนที่แม่ของพระสนมหลินเฟยป่วยหนัก นางกลับจวนไปดูแลแม่เกือบหนึ่งเดือน ดังนั้นจึงไม่ได้บันทึกเวลาปรนนิบัติฮ่องเต้เอาไว้ และไม่ได้บันทึกรอบเดือนของนางเอาไว้ด้วย

นี่เป็นการฝ่าฝืนกฎ แต่เป็นการทำตามความกตัญญู

หนึ่งเดือนต่อมาพระสนมหลินเฟยถูกวินิจฉัยว่าตั้งครรภ์ และคลอดอ๋องเฮ่า ‘ก่อนกำหนด’ ครึ่งเดือน

ถงสื่อบันทึกว่า คนที่จับชีพจรและบำรุงครรภ์ให้พระสนมหลินเฟยในตอนนั้นคือหมอหลวงจง

ขมับของฮ่องเต้เต้น ‘ตุบๆ’ รู้สึกปวดหัวยิ่งกว่าเดิม

เขาเรียกลู่กงกงมา “เชิญหมอหลวงจงมาที”

พระสนมฮุ่ยเฟยซึ่งรอชมการแสดงดีๆ อยู่ทางด้านนอกรอมานานแล้ว แต่ก็รอไม่ถึงการแสดงสนุกๆ

นางคิดว่าพอพระสนมหลินเฟยกลับมา ฮ่องเต้ต้องซักถามอย่างจริงจัง และไต่สวนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพระสนมหลินเฟยกับเสด็จอารองให้ชัดเจน แต่ฮ่องเต้ไม่เพียงแต่สงบเยือกเย็น แต่ยังเตรียมอาหารและเครื่องดื่มอร่อยๆ แล้วให้พระสนมหลินเฟยกลับไปนอนหลับด้วย

นางเข้าห้องไปด้วยความกระวนกระวายใจและไม่เข้าใจเลยสักนิด เมื่อวานฮ่องเต้ยังขว้างปาข้าวของเสียงดังต่อเนื่องเหมือนกับจุดประทัด เหตุใดวันนี้ถึงระงับความโกรธเอาไว้ได้

นี่เป็นการประกาศสงครามกับตนเองโดยใช้การปฏิบัติจริงอย่างนั้นหรือ ลำเอียงเกินไปแล้ว

บอกให้ชิงฮวนรู้นิดหน่อยเพื่อให้นางเตรียมใจไว้สักเล็กน้อยดีหรือไม่

หากไม่ได้จริงๆ ก็เก็บข้าวของไปอาศัยฉีเอ๋อร์หลบเป็นการชั่วคราว

คุกสวรรค์

ผู้คุมวางกล่องใส่อาหารลง แล้วตระเตรียมตะเกียบเงิน ถ้วยจาน และชาปี้หลัวชุน หลังจากนั้นยกไส้ตะตะเกียงขึ้น แล้วยิ้มสู้อย่างระมัดระวัง

ชิงฮวนเอาแผนที่มั่วเป่ยที่ถือไว้มือวางลงด้านข้าง เช็ดไม้เช็ดมือ และเหลือบมองอาหารของวันนี้

มีอาหารหลายอย่างอยู่ในกล่อง ไก่ดำท้องขาว หางกวางนึ่ง ฝักเขียวสอดใส่ของสดสามชนิด แล้วก็ของว่างหลายอย่าง

นางแจะปาก เนื่องจากไม่มีความอยากอาหาร จึงชี้นิ้วไปยังของว่างหลายอย่างนั้น “เหลือสองจานนี้เอาไว้ ส่วนอันอื่นๆ ให้พวกสหายเป็นรางวัล”

ผู้คุมกลืนน้ำลาย พลันหัวเราะ ‘ฮี่ฮี่’ และขอบคุณสำหรับรางวัล แล้วยกอาหารเดินจากไปอย่างดีอกดีใจ

มีเสียงฝีเท้าอยู่ด้านนอกห้องขัง ดูเหมือนว่าจะมีคนมา ชิงฮวนวางตะเกียบลงแล้วเงยหน้าขึ้น

พระเจ้า คนคุ้นเคย เป็นญาติ ไม่สิ เป็นครอบครัวเดียวกัน

พระชายาเฮ่ามาแล้ว

แต่ทว่าไม่ได้มาหาตนเอง แต่โดนคนส่งเข้ามา

ในที่สุดฮ่องเต้ก็ตาสว่างแล้ว รู้ว่าตนเองอยู่ในคุกคนเดียวเบื่อหน่ายเกินไป จึงส่งสะใภ้เข้ามาคลายความเบื่อหน่ายให้ตนเอง

นางดีอกดีใจ “พี่สะใภ้รอง อย่างไรพี่ก็เป็นธรรมที่สุด รู้ว่าข้าอยู่คนเดียวเบื่อหน่าย ไม่ว่าจะพูดอย่างไรลมแรงทำให้รู้ความแข็งแกร่งของหญ้า กาลเวลาทำให้รู้ใจคน”

พระชายาเฮ่าแต่งกายด้วยชุดสีขาว เส้นผมอันงดงามติดอยู่บนหน้าอย่างยุ่งเหยิง สีหน้าขาวซีดยิ่งกว่าชุดสีขาวบนร่างกาย แทบจะไม่มีสีเลือด มองดูนางแวบหนึ่ง แล้วไม่สนใจนาง

ไม่ว่าใครก็ดูออกว่าพระชายาเฮ่าต้องโทษ และตกอยู่ในที่นั่งลำบากคนเดียว

เหลิ่งชิงฮวนพูดพร้อมกับหน้าอกต่อไปว่า “ท่านวางใจเถิด ข้าคุ้นเคยกับคุกสวรรค์ดี ล้วนเป็นสหายของข้าทั้งนั้น มามามา เข้ามาใกล้ๆ ข้าหน่อยสิ ข้าจะได้ปกป้องท่าน”

พระชายาเฮ่ามองชิงฮวนอย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่าน้องสะใภ้สามอยู่ในคุกจะสบายดีมาก มิน่าล่ะถึงสุขจนไม่คิดถึงแผ่นดิน”