ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 818

พระชายาเฮ่าหวีผมยาวของตัวเองอย่างช้าๆ “ข้าคิดว่าเจ้าจะแกล้งโง่กับข้าต่อไป และไม่ยอมฉีกผิวหน้าสุดท้าย นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะตรงไปตรงมาแบบนี้”

เหลิ่งชิงฮวนยังกล่าวเหมือนเดิมว่า “เหมือนกัน ข้าก็คิดว่าพี่สะใภ้รองจะผลักความรับผิดชอบให้แก่ผู้อื่นและไม่ยอมรับ”

มือที่หวีผมของพระชายาเฮ่าแข็งทื่อ พลันหัวเราะ ‘หึหึ’ “ยอมรับอะไร ข้ายังไม่ได้ยอมรับอะไรเลย”

ถูกต้อง นี่เรียกว่าน้ำไม่รั่วแม้แต่หยดเดียว

พูดมากเท่าไหร่ ตนเองก็ทำอะไรนางไม่ได้

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “จะว่าไป พี่สะใภ้รองช่างเป็นสตรีที่แปลกจริงๆ มิน่าล่ะตอนนั้นพระชายาหลินถึงถูกใจลูกสะใภ้อย่างท่านตั้งแต่แรกเห็น ท่านดูสิ กล้าแบกรับความรับผิดชอบแค่ไหน อ๋องเฮ่าเหมือนกับเต่าหดหัวเลย”

“ต้องบอกว่าสายตาของไทเฮาช่างดีจริงๆ พระสนมฮุ่ยเฟยก็เป็นที่น่าพอใจ”

เหลิ่งชิงฮวนลูบจมูก “พวกเราสองคนยกยอกันไปกันมาแบบนี้ค่อนข้างน่าเบื่อ พูดกันตรงๆ เลยดีกว่า”

พอพระชายาเฮ่าหวีผมอันงดงามจนเรียบร้อยแล้ว นางก็มวยผมแล้วส่ายหัว “ไม่ดี เหลิ่งชิงฮวนอย่างเจ้ามีชื่อเสียงในด้านความปลิ้นปล้อน ชอบขุดหลุมพราง คนมากมายล้วนพ่ายแพ้ในมือของเจ้า ข้าต้องระวังเอาไว้หน่อย”

“ที่แท้ชื่อเสียงของข้าก็แย่เช่นนี้” ชิงฮวนแบะปาก “ไม่พูดก็ไม่พูด ถึงอย่างไรก็ต้องเกิดขึ้นไม่ว่าช้าหรือเร็วก็ตาม”

“ใช่แล้ว ไม่ว่าช้าหรือเร็วก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี ดูซิว่าใครจะหัวเราะเป็นคนสุดท้าย”

“ความชั่วไม่ได้เหนือกว่าความถูกต้อง ข้าไม่คิดว่าท่านมีชีวิตอยู่ถึงตอนสุดท้าย”

พระชายาเฮ่ายิ้มเล็กน้อย “น้องสะใภ้สามเอาแต่ใจจริงๆ มีความมั่นใจอย่างอธิบายไม่ได้ เพื่อปกป้ององค์รัชทายาท ข้าเลยล่วงเกินจวนมหาเสนาบดีของเจ้า เสด็จพ่อเฉลียวฉลาด ไม่มีทางฟังคำพูดใส่ร้ายป้ายสีของเจ้า และทำการลงโทษข้า ตรงกันข้ามน้องสะใภ้สามต่างหากที่พูดจาไร้หลักฐาน อย่าพูดจาเหลวไหลเลย นั่นเป็นการปรักปรำ”

ชิงฮวนแจะปาก รู้สึกไม่สบายใจ ชัดเจนว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นบอสชั่วร้าย ตอนนี้นางเลิกเสแสร้งและเป็นฝ่ายยั่วยุตนเองอย่างโอหัง แต่ตนเองกลับจนปัญญา

นางไม่พูดอะไรแล้ว พูดมากไปก็ทำให้ตัวเองอารมณ์เสียและไม่สบายใจเสียเปล่าๆ

โยนตะเกียบทิ้ง แล้วเช็ดปาก พออิ่มก็รู้สึกง่วง นอนสักงีบดีไหมนะ

พระชายาเฮ่าไม่คิดจะหยุดแค่นี้ นางอยากรู้มากว่าเหลิ่งชิงฮวนกุมเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับตัวเองเอาไว้เท่าไหร่ และฮ่องเต้สงสัยตัวเองแค่ไหน

นางถอนหายใจ และกล่าวเหมือนไม่ได้เจตนาว่า “อันที่จริง หากไม่ใช่เพราะเจ้าชอบเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เหลิ่งชิงเหยาก็คงไม่มีจุดจบแบบนี้ นางคงจะอยู่อย่างความสงบ”

ชิงฮวนกะพริบตาปริบๆ และถามอย่างสนอกสนใจว่า “สมมติว่าข้าไม่ได้เข้าไปยุ่ง เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว ชิงเหยาจะคลอดอะไรออกมาหรือ”

พระชายาเฮ่าสีหน้าแข็งทื่อและเงียบขรึม “แน่นอนว่าลูก หรือว่าออกไข่ได้เล่า”

ชิงฮวนหันหน้ามาอย่างเบื่อหน่าย แล้วกลับไปพักบนเตียง “หัวใจเต้นเร็ว ชีพจรเต้นเร็วขึ้น แค่ดูก็รู้ว่าพูดโกหก พยายามปกปิดสิ่งที่ซ่อนเอาไว้ ไม่สนุกเลย”

“เจ้ากับข้าอยู่ห่างกันขนาดนี้ เจ้าได้ยินเสียงหัวใจข้าเต้นด้วยหรือ”

“เพราะว่าข้ามีตาทิพย์ จึงมองเห็นหัวใจตับม้ามไตและปอดของท่านได้อย่างทะลุปรุโปร่ง”

พระชายาเฮ่าชะงักเล็กน้อย นางไม่รู้ว่ามันจริงหรือปลอม ถ้าหากชิงฮวนมองเห็นจริงๆ เช่นนั้นสิ่งที่อยู่ในท้องของเหลิ่งชิงเหยาก็ปกปิดนางเอาไว้ไม่ได้ มิน่าล่ะหมอที่หนีออกไปถึงถูกล้อมปราบ เหลิ่งชิงฮวนน่ากลัวเกินไปจริงๆ”

นางภายนอกแข็งกร้าวภายในอ่อนแอ พยายามทำตัวสงบ ทำเสียงไม่พอใจแล้วพูดว่า “ไร้สาระ” แต่กลับไม่ยั่วยุเหลิ่งชิงฮวนอีกต่อไป

นางรู้สึกเหมือนกับตนเองจะเดินหมากตัวนี้ผิดไป จึงมีลางสังหรณ์ไม่ดีอยู่ภายในใจ

ชิงฮวนก็รู้สึกไม่สบายใจ เห็นใบหน้ากวนบาทาของนางแล้วคันมือ อยากจะวิ่งเข้าไปฟาดนางจริงๆ ตอนนี้เหมือนกับยกขาหมูตุ๋นน้ำแดงขาหนึ่งต่อหน้าคนที่หิวโหยมานาน คิดว่าเอื้อมถึง แต่กลับเอื้อมไม่ถึง