ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 819

พอผู้คุมได้ยินเหลิ่งชิงฮวนปะทะคารมกับพระชายาเฮ่า จึงคิดว่าพระชายาคนนี้เหน็บแนมเก่งจริงๆ เอามีดแทงคนอื่นสองทีแล้วยังจะโรยเกลือและเติมน้ำพริกอีก

มิน่าล่ะทุกคนถึงบอกว่า จะกวนโมโหใครก็ได้ แต่อย่ากวนโมโหพระชายาฉี

พระชายาเฮ่าคนนี้ทำร้ายน้องสาวของนาง พระชายาฉีออกปากให้อภัยถึงจะเป็นเรื่องแปลก หากไม่ใช่เพราะกั้นด้วยกำแพง เกรงว่านางคงจะยกมีดเข้าไปเองเสียแล้ว

ว่ากันตามเหตุผล เป็นพระชายาเหมือนกัน ไม่ควรได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกันมากขนาดนี้ แต่ทว่า ท่าทางที่เหลิ่งชิงเหยาเลือดหยดติ๋งๆ อย่างน่าเวทนาในคืนนั้น ทุกคนล้วนเห็นอย่างชัดเจน ในใจเกลียดชังพระชายาแสนโหดเหี้ยมคนนี้ยิ่งนัก พอพระราชโองการออกมา กลับไม่เจียมตัวยิ่งกว่าเดิม

ผู้คุมโบกมือให้สหายที่อยู่ด้านหลัง “ลงมือเถอะ”

ทั้งสามคนเปิดประตูห้องขังของพระชายาเฮ่า แล้วยกมีดเข้าไป

เมื่อเรื่องราวมาถึงตรงหน้า พระชายาเฮ่ายังคงมีความมั่นใจเล็กน้อย นางตวาดเสียงดังอย่างแข็งกร้าวแต่ภายในอ่อนแอ “ข้าจะดูว่าพวกเจ้าใครกล้า! ท่านอ๋องไม่มีทางยกโทษให้พวกเจ้าแน่!”

เหลิ่งชิงฮวนแบะปาก คิดว่าไม่ถูกต้องอย่างยิ่ง

ว่ากันว่าอ๋องเฮ่ารักใคร่พระชายาเฮ่ามาก แต่พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นกลับให้พระชายาเฮ่ารับผิดชอบคนเดียว รักมากตรงไหนกัน

เขาเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานราชการ ไม่อยู่เมืองหลวง และเป็นเพียงอุบายที่คำนึงถึงตัวเองเท่านั้น มิฉะนั้น เขาซึ่งได้ข่าวไวแบบนั้น คงจะเร่งเดินทางกลับมาตั้งนานแล้ว

พระชายาเฮ่าน่าสงสารจริงๆ ตนเองควรจะช่วยนาง

เหลิ่งชิงฮวนถือโอกาสยัดเงินสามก้อนเข้าไปในโพรงระหว่างห้องขังทั้งสองห้อง “อย่าหาว่าข้าไม่ได้ส่งถ่านให้กลางหิมะล่ะ เหล่าสหาย เป็นคนกันเองทั้งนั้น ลับมีดเร็วๆ หน่อย พระชายาฉีจะได้เจ็บน้อยลง”

สำหรับรางวัลที่เหลิ่งชิงฮวนมอบให้ พวกผู้คุมไม่เกรงใจเลยสักนิด พระชายาคนนี้เป็นคนเจียงหู ตรงไปตรงมา มั่งคั่งและมีอิทธิพลมาก แต่คำพูดนี้จำเป็นต้องฟังกลับด้าน

ด้วยเหตุนี้จึงเอามีดในมือลับบนชายเสื้อ และตกรับปาก “พระชายาวางใจเถอะ มีดนี้เร็วแน่นอน แต่ฝีมือของข้าน้อยอาจไม่เป็นที่น่าพอใจสักเท่าไหร่”

หลังจากนั้นสั่งผู้คุมอีกสองคนว่า “พวกเจ้ากดให้แน่นล่ะ อย่าปล่อยให้ข้ามือสั่น พวกเราต้องพยายามทำให้รวดเร็ว แม่นยำ และเด็ดเดี่ยว จะได้ไม่ยืดยาด”

เหลิ่งชิงฮวนหันหน้าไป ไม่ดูเรื่องสนุกๆ แล้ว การอบรมสั่งสอนลูกในท้องก่อนคลอดสำคัญมาก ฉากนองเลือดเช่นนี้ ไม่เหมาะที่จะให้ลูกของตนเองดูเลยจริงๆ อย่าได้คลอดจอมก่อกวนอย่างอวิ๋นเช่อออกมาอีกเชียว

ได้ยินพระชายาเฮ่าที่อยู่ข้างห้องก่นด่ายกใหญ่ ดิ้นกระโดดกระเด้งเหมือนกับแม่ไก่แก่ที่ถูกกดเอาไว้ จากนั้นก็กรีดร้องอย่างน่าเวทนาอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนว่าฝีมือของสหายคนนี้จะไม่ค่อยดีจริงๆ ตัดเอ็นข้อมือยังเล็งไม่ถูกหรือ

แต่ทว่า ถึงแม้พระชายาเฮ่าจะรู้ดีว่าฮ่องเต้อาจจะสงสัยในตัวนาง นางก็ไม่กล้าใช้อุบายอะไรภายในคุก มิฉะนั้น การเสียสละของนางก็จะไร้ความหมาย ทรมานมากแค่ไหน ก็ทำได้เพียงอดทน

พอกรีดร้องก็เทน้ำชาให้ดื่มลงท้อง ชิงฮวนรู้สึกว่าน้ำเสียงที่ติดอยู่ในลำคอราบรื่นขึ้นมาก

ใช้เวลาเพียงครู่เดียวเท่านั้น พอผู้คุมลงโทษเสร็จ ก็ทำการเก็บข้าวของ หยิบรางวัลของเหลิ่งชิงฮวนแล้วเดินจากไป

ชิงฮวนมองไปยังห้องข้างๆ ผ่านโพรง พระชายาเฮ่าขดตัวอยู่บนพื้น ผมอันงดงามที่เพิ่งจะหวีเรียบร้อยติดอยู่บนหน้าอย่างยุ่งเหยิง บนแขนเสื้อมีรอยคราบเลือดมากมาย แค่คำว่าน่าเวทนาคำเดียวจะพอได้อย่างไร

ในทางจิตวิทยากล่าวว่า ความใจร้อนคือปีศาจ คนที่กำลังโกรธจัดจะขาดสติง่ายที่สุด และเอ่ยสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมา

ชิงฮวนราดน้ำมันลงในไฟ ปากของนางไร้ความปรานีมากขึ้น

“แหมแหม ท่านว่าตอนนี้พี่รองจะกลับมาเมืองหลวงหรือยัง ทำไมเขาถึงใจเย็นแบบนี้นะ หากเขาไปขอความเมตตาและแก้ตัวแทนท่านต่อหน้าเสด็จพ่อ เชื่อว่าท่านไม่มีทางมีจุดจบแบบนี้”

“ตอนนี้ท่านพิการแล้ว คนที่พี่รองแต่งงานด้วยคนใหม่ คงจะนั่งเพลิดเพลินกับความรุ่งเรืองและมั่งคั่งที่ท่านพยายามต่อสู้มา นอนกับสามีของท่าน ตีลูกของท่าน ไม่สิ ลูกสักคนพวกท่านก็ยังไม่มี ทำความชั่วเยอะ กรรมตามสนองแล้ว”

พระชายาเฮ่าเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ และมองไปทางเหลิ่งชิงฮวนอย่างโกรธแค้น

“เหลิ่งชิงฮวน ข้าไม่ยอมอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันกับเจ้า!”

ชิงฮวนตัวสั่นเกินความเป็นจริง “ช่างใจแคบจริงๆ ท่านทำร้ายข้ามาหลายครั้งแล้ว ข้าไม่เคยจะใส่ใจ เป็นมนุษย์ต้องใจกว้าง”

พระชายาเฮ่าแทบจะขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “นั่นเพราะเจ้าชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น! หากไม่ใช่เพราะเจ้าดันพยายามเข้ามายุ่ง เจ้ากับข้าก็คงจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข”