ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 820

วังหลวง

ความมืดกำลังย่างกรายมาถึง

ทุกๆ ตำหนักล้วนเงียบลง เปลวเทียนดับมอด

อันที่จริง แม้ว่าภายในวังหลวงจะมีเจ้านายและทาสรับใช้มากมาย แต่มันก็เงียบสงัดอยู่เสมอ ถึงขนาดไร้ชีวิตชีวา แต่ก็เป็นเพียงค่ำคืนที่ถูกย้อมด้วยสีหมึก ขาดความคึกคักของพวกดอกไม้สีแดงกับใบไม้สีเขียวและจักจั่นที่กระสับกระส่ายในตอนกลางวันก็เท่านั้น

ลู่กงกงเดินโค้งไปโค้งมาอยู่ในเงามืดตรงถนนที่ขนาบด้วยกำแพงวัง ด้านหลังมีขันทีน้อยคนหนึ่งเดินก้มหน้าตามมา ขันทีน้อยแทบจะงอตัวลงครึ่งหนึ่ง ปล่อยแขนเสื้อขนาดใหญ่ผิดปกติลงตรงหน้าอก เพื่อบังน้ำมันเชื้อเพลิงตรงเอวเอาไว้

หลังจากขันทีน้อยหลบกลุ่มราชองครักษ์ที่ลาดตระเวนพ้นแล้ว ก็เงยหน้ามองไปรอบๆ จากนั้นยืดตัวตรง ส่วนท้องพองฟูขึ้นมาทันที

พอลู่กงกงเห็นว่ารอบๆ ไม่มีคน จึงหันหลังไปหาคนทางด้านหลังด้วยท่าทีถ่อมตัว

“พระชายารออยู่ทางด้านนอกก่อนเถิด บ่าวจะเข้าไปทูลฝ่าบาทก่อน แล้วท่านค่อยเข้าไป วันนี้ฝ่าบาทอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก อีกเดี๋ยวท่านโปรดระมัดระวัง”

ชิงฮวนคิดว่าตัวเองเป็นพระชายา พบฮ่องเต้ยังต้องใช้ความพยายาม ไม่เพียงแต่ต้องปลอมตัวเป็นขันที ตอนออกมาจากคุกสวรรค์ยังต้องใช้อุบายตบตาคนอื่น ลับๆ ล่อ อึดอัดจริงๆ

นางรออยู่ในเงาต้นไม้ด้านนอกตำหนักอย่างซื่อสัตย์ ลู่กงกงเข้าไปก่อน สั่งให้นางกำนัลที่คอยปรนนิบัติอยู่ภายในตำหนักออกไป ดับโคมไฟแก้วด้านนอกห้องกว่าครึ่งหนึ่ง ทำให้ดูเหมือนว่าฮ่องเต้กำลังจะเข้านอน หลังจากนั้นจึงตอบรับให้เหลิ่งชิงฮวนเข้ามา แล้วปิดประตูตำหนัก

ขันทีน้อยที่เฝ้ายามตอนกลางคืนก็ถูกสั่งให้ออกไปเช่นกัน ลู่กงกงทำการเฝ้าประตูตำหนักด้วยตัวเอง

ฮ่องเต้เปลี่ยนเป็นชุดนอนสีเหลืองสดใส พิงโต๊ะน้ำชาที่อยู่บนเตียงหลัวฮั่น โคมไฟภายในห้องก็ถูกหรี่ลงจนมืดมาก ท่ามกลางแสงไฟริบหรี่ ความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเขายังคงปกปิดยากเหมือนเดิม

ชิงฮวนกำลังจะคุกเข่าแสดงความเคารพ แต่ฮ่องเต้กลับโบกมือว่าไม่ต้อง แต่ไม่ได้เชิญนั่ง

ชิงฮวนได้เอามือห้อยลงและยืนอยู่ข้าง

ภายในห้องเงียบมาก

ฮ่องเต้เอ่ยปากเบาๆ ว่า “วันก่อนพระสนมฮุ่ยเฟยบอกข้าแล้ว ไม่ต้องถาม ทั้งหมดนี้เจ้าล้วนบงการใช่หรือไม่”

ชิงฮวนพยักหน้า

ฮ่องเต้ขมวดย่นหว่างคิ้วอย่างเหนื่อยล้า “มีอะไรก็พูดมาเถอะ”

ชิงฮวนไม่ปิดบัง นำความสงสัยเกี่ยวกับพระสนมหลินเฟยและเสด็จอารอง แล้วก็เรื่องตรวจเลือดพูดออกมาตามความเป็นจริง

“ชิงฮวนส่งองครักษ์สัตย์จริงไปยังปาสู่เพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ของพระชายาเฮ่ากับลัทธินักบุญหญิงแล้ว แต่ว่าหนทางยาวไกลนัก ชิงฮวนกลัวว่าจะไม่ทันกาล ดังนั้นจึงบังอาจกราบทูลก่อน แล้วค่อยหาหลักฐานทีหลัง”

ฮ่องเต้ฟังคำพูดของเหลิ่งชิงฮวนจบแล้ว ก็เงียบไปอยู่นานมาก

ชิงฮวนรออยู่ทางด้านข้างอย่างสงบตลอดเวลา

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ ฮ่องเต้ถึงเอ่ยปากว่า “หมายความว่า ทั้งหมดเป็นแค่การคาดเดาของเจ้า ไม่มีหลักฐานเลยสักนิด”

“เหลิ่งชิงฮวน เจ้ารู้ไหมว่ามันผิดกฎหมาย”

ชิงฮวนพยักหน้า “หม่อมฉันทราบเพคะ สถานการณ์เลวร้าย ยอมเชื่อว่ามีบางอย่าง ดีกว่าเชื่อว่าไม่มี ชิงฮวนแค่อยากให้ฝ่าบาทระวังตัวมากขึ้นเท่านั้น ไม่มีเจตนาอื่น”