ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 821

ไทเฮากลับไม่รู้เลยว่าเสด็จอารองคิดทรยศมานานแล้ว อ๋องเฮ่าก็ไม่มีทางยอมวางมือ คงจะแย่งชิงบัลลังก์ในไม่ช้าก็เร็ว

สมมติว่าอ๋องเฮ่าไม่ได้อยู่ภายในสายตาของฮ่องเต้ เกรงว่าผู้ช่วยจะยิ่งมีมากขึ้น และยากแก่การควบคุม

เรื่องแบบนี้ยากจะสมบูรณ์มาตั้งแต่โบราณ จะมีเห็นอกเห็นใจไม่ได้

ฮ่องเต้รอมานานแล้ว แต่ชิงฮวนยังคงเงียบขรึม เขาจึงเอ่ยปากอีกครั้ง

“ในเมื่อเจ้าไม่มีหลักฐาน ข้าก็ปฏิเสธความสงสัยโดยรวมของเจ้าไม่ได้ แต่เจ้ามั่นใจหรือว่าจะโน้มน้าวให้พวกอำมาตย์เชื่อข้อแก้ต่างของเจ้าได้ หากทำไม่ได้ เจ้าต้องรู้ไว้ว่า ถึงแม้ข้าจะเป็นกษัตริย์ผู้ส่งส่ง แต่อาจจะทำตามใจตัวเองโดยไม่ฟังคำผู้อื่นไม่ได้ หากครั้งแรกล้มเหลว เจ้าอาจจะไม่มีโอกาสที่สองแล้ว”

ชิงฮวนไม่มีความมั่นใจนี้ อย่าว่าแต่เผชิญหน้ากับกลุ่มคนหัวคร่ำครึ เหตุผลตามหลักวิทยาศาสตร์ยังอธิบายไม่ได้ ต่อให้อธิบายได้ กองกำลังที่เสด็จอารองซ่อนเอาไว้บนท้องพระโรงก็ไม่ควรประมาท หากคนกลุ่มหนึ่งจงใจสร้างความสับสน แล้วมาโจมตีตนเอง ตนจะรับมือไหวได้อย่างไร

นางส่ายหน้าอย่างซื่อสัตย์ “ทำไม่ได้เพคะ”

ฮ่องเต้เอามือเคาะโต๊ะเบาๆ “เช่นนั้นเจ้าอย่าแสดงเพิ่งแสดงความสามารถออกมาเลย”

ชิงฮวนกระวนกระวายใจเล็กน้อย “ชิงฮวนทราบเพคะ เสด็จพ่อท่านวางแผนครอบคลุมทุกด้าน ต้องมีแผนการของตนเองแน่ๆ แต่ว่าท่านระงับไม่ให้ทหารเคลื่อนไหวมาตลอด ท่านต้องรู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางปล่อยให้จับอย่างว่าง่าย เบื้องหลังพวกนางต้องมีแผนร้ายอยู่แน่ๆ หากพวกเราไม่ชิงลงมือก่อน แล้วแผนชั่วของอีกฝ่ายสำเร็จขึ้นมาจะทำอย่างไร”

ฮ่องเต้หรี่ตาลงเล็กน้อย “คราวนี้ไม่มีเหตุร้ายเกิดขึ้น อ๋องเฮ่าหาเหตุผลออกไปจากเมืองหลวง พระชายาเฮ่าจะรับผิดชอบเรื่องนี้เพียงคนเดียว มันแปลว่าอะไร”

ชิงฮวนไตร่ตรองเล็กน้อย “สละรถปกป้องแม่ทัพ”

“เรื่องในคราวนี้ทำให้อีกฝ่ายรับมือไม่ทัน ทำให้แผนการของพวกเขายุ่งเหยิง แถมโอกาสยังมาไม่ถึง จึงลงมือทันทีไม่ได้ ดังนั้นพระชายาเฮ่าจึงยอมรับโทษ สละรถปกป้องแม่ทัพเพื่อถ่วงเวลา”

“ดังนั้นเวลาไม่คอยท่า หลังจากโอกาสของพวกเขาสุกงอมแล้ว พวกเราก็จะเป็นฝ่ายถูกกระทำ”

ฮ่องเต้ส่ายหน้า “ไหนเจ้าบอกมาซิว่าสถานการณ์ในตอนนี้ ปัญหาที่จัดการยากที่สุดคืออะไร”

ชิงฮวนไตร่ตรองเล็กน้อย “แน่นอนว่าเสด็จอารองต้องรวบรวมกองทัพเอาไว้เป็นการส่วนตัว ถึงเป็นปัญหาร้ายแรง ถ้าหากไม่มีกองทัพพวกนั้น อ๋องเฮ่าก็จะก่อการร้ายไม่สำเร็จ”

“แต่ข้าส่งคนไปยังเหอตงกับเหอซี และตามหามานานแล้ว แต่ยังคงไม่มีเบาะแส เจ้าลองเดาดูซิว่าเสด็จอารองของเจ้าจะซ่อนกองทัพที่แอบบำรุงไว้เป็นการส่วนตัวเอาไว้ที่ไหน”

หม่อมฉันไม่ได้มีญาณล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า จะรู้ได้อย่างไรเล่า

จู่ๆ ก็ถามแบบนี้ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในห้องเรียนอย่างไรอย่างนั้น

นางพยายามครุ่นคิด แล้วส่ายหัวอย่างช้าๆ “ตามหลักการทั่วไป ขอบเขตอิทธิพลของเสด็จอารองในช่วงหลายปีมานี้น่าจะกระจายไปทั่วเหอตงกับเหอซี กองทัพขนาดใหญ่แบบนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีเบาะแสแม้แต่นิดเดียว นอกเสียจาก…”

มีแสงสว่างแวบเข้ามาในสมองของนาง กะพริบตา แล้วพูดออกมาด้วยความลังเลใจว่า “นอกเสียจาก ไม่ใช่เสด็จอารองที่บำรุงกองทัพ แต่เป็นฝ่าบาทที่ช่วยเขาบำรุงกองทัพ”

“ไม่เลว!” ฮ่องเต้พยักหน้าชมเชย “สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือ มีคนกินเงินเดือนทหารกับเงินเดือนขุนนางของข้า แต่กลับไม่จงรักภักดี แอบบำรุงทหารให้คนอื่น ถ้าหากมีนายทหารชั้นสูงในกองทัพท้องถิ่นหักหลัง หนึ่งคนเรียกร้อยคนขานรับ แล้วมุ่งโจมตีเมืองหลวง นี่ถึงจะเป็นอันตรายแอบแฝงที่รุนแรงที่สุด”

“เสด็จพ่อท่านคิดจะตีหญ้าให้งูตื่นหรือ แต่ แต่ตอนนี้สถานการณ์ในเมืองหลวงไม่ค่อยดีนัก เสด็จอารองมีอิทธพลมากแค่ไหน พวกเราไม่ชัดเจน”

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ดังนั้นข้าก็กำลังรอโอกาสเดิมพันอยู่”

ชิงฮวนคิดว่าในใจของพวกบุรุษมีปัจจัยที่น่าเดิมพัน ราวกับว่าชอบความตื่นเต้นกับความหวาดเสียว นางไม่อาจเข้าใจ

“เสด็จพ่อการเดิมพันนี้ค่อนข้างยิ่งใหญ่ใช่หรือไม่ แต่ขณะนี้บ้านเมืองวุ่นวาย หม่อมฉันคิดว่า หากท่านตั้งค่ายด้วยก้าวที่มั่นคงและโจมตีด้วยความมั่นใจ โอกาสชนะถือว่าค่อนข้างมาก แล้วถ้าหากอีกฝ่ายชิงยึดโอกาสไปก่อนล่ะ ข้างหลังพระชายาเฮ่ายังมีหมากอีกสามตัว ดูเหมือนว่านางจะมีแผนการอยู่ในใจแล้ว ต้องวางแผนมานานแล้วแน่ๆ เสด็จพ่อมีการเตรียมการหรือไม่”

“หมากสามตัวหรือ” ฮ่องเต้ส่ายหน้าอย่างใจเย็น “ข้าไม่ใช่พยาธิไส้เดือนในท้องของพวกเขาแล้วจะรู้ได้อย่างไร”

พูดมีเหตุผลมาก ชิงฮวนโดนตอกหน้าหงายไปครู่หนึ่ง “รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง แต่ท่านไม่รู้อะไรเลย แล้วเอาความมั่นใจจากไหนเอาแผ่นดินไปเดิมพัน”