ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 828

พระสนมฮุ่ยเฟยไม่สนใจเรื่องความโศกเศร้าอีกต่อไป

เพราะนางตระหนักได้ว่าหากอ๋องเฮ่าทำสำเร็จ เขาจะต้องไม่ปล่อยชิงฮวนและลูกชายของนางไปอย่างแน่นอน

ถึงลูกชายจะจากไปแล้วแต่ก็ยังมีหลานชาย

เพื่อประโยชน์ของ ชิงฮวนและอวิ๋นเช่อ นางต้องต่อสู้กับพระสนมหลินเฟยจนถึงที่สุด

แม้ว่าความสามารถของนางจะมีจำกัด ทว่าจวนกั๋วกงและจวนมหาเสนาบดีมีอำนาจเป็นอย่างมากส่วนเสิ่นหลินเฟิงและชิงฮวนเป็นคนฉลาด พวกเขาจะต้องสามารถหาทางติดต่อนางได้ อย่างไรก็ตามยังไม่รู้ว่าใครจะชนะการต่อสู้ในตอนนี้

แม้ว่าพระชายาซูเฟยจะหลอกใช้นาง นางก็พร้อมจะยอมรับ เพราะไม่อย่างไรอ๋องเซวียนก็มีความเมตตากรุณามากกว่าอ๋องเฮ่า ดังนั้นนางจึงเลือกที่จะช่วยพระชายาซูเฟย โดยหวังว่าอ๋องเซวียนจะปฏิบัติกับชิงฮวนและลูกหลานของนางในอนาคตเป็นอย่างดี

และสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาวิธีเข้าฮ่องเต้และกอดขาเขาไว้ให้แน่น เพื่อรักษาชีวิตและขอให้เขาปกป้องชิงฮวน

นางระงับความโศกเศร้าและรวบรวมสติ ก่อนจะเดินทางไปยังวังเยี่ยนชิ่งทั้งๆ ที่จะป่วย แน่นอนว่าสถานที่นี้ถูกห้อมล้อมไปด้วยกลุ่มคน พวกเขาทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยคนสนิทของอ๋องเฮ่า นางสนมทั้งหลายถูกกันไว้นอกวัง

เมื่อนางสนมทุกคนเห็นพระสนมฮุ่ยเฟย พวกนางก็รีบกรูกันเข้ามาทันที

“พระนาง พวกเรากังวลเรื่องพระอาการป่วยของฝ่าบาท อยากจะเข้าไปถวายยาต้มด้วยตนเองเพคะ”

พระสนมฮุ่ยเฟยมองดูรอบๆ นางสนมทุกคนต่างมายืนกันด้วยความเป็นห่วง เว้ยเสียแต่พระชายาซูเฟย

นางเช็ดน้ำตาและพูดพลางร้องไห้ “เมื่อครู่ข้าถามหมอหลวงมาแล้ว ฮ่องเต้ทรงจมอยู่กับความโศกเศร้า ทว่าพระองค์จะฟื้นตัวได้ดีอย่างแน่นอน ทุกคนอย่าเพิ่งตกใจไป เอาไว้หลังจากที่ข้าได้เฝ้าแล้วจะขอโอกาสให้พวกเจ้าทุกคนอย่างแน่นอน”

ทุกคนร่ำไห้อ้อนวอนขอความเมตตา

พระสนมฮุ่ยเฟยหันหลังกลับและเดินตรงเข้าไปในวัง

ทว่ากลับถูกทหารองครักษ์ที่เฝ้าประตูหยุดเอาไว้

“ท่านอ๋องมีรับสั่งว่าฝ่าบาททรงพระประชวรจำเป็นต้องพักฟื้น ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าไปรบกวนการพักผ่อนของฝ่าบาท”

พระสนมฮุ่ยเฟยกะพริบตา “รวมถึงข้าด้วยงั้นหรือ”

ทหารองครักษ์พยักหน้าโดยไม่ต้องคิด

“แล้วพระสนมหลินเฟยล่ะ ทำไมพระสนมหลินเฟยถึงอยู่ในตำหนักเยี่ยนชิงได้”

“ท่านอ๋องเป็นคนอนุญาตเองพ่ะย่ะค่ะ”

“บ้าจริง” พระสนมฮุ่ยเฟยสบถ “ข้าเป็นคนดูแลวังหลังตามพระประสงค์ขององค์ฮ่องเต้! ใครหน้าไหนกล้าอวดดีออกคำสั่ง ช่วยข้าดูแลวังหลังงั้นหรือ”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำตำหนิของพระสนมฮุ่ยเฟย ทหารองครักษ์ทำได้เพียงแค่หรี่ตามอง แต่ยังคงเชิดหน้าขึ้นและทำเป็นหูหนวก

ในตอนนั้นเอง พระสนมหลินเฟยเดินออกมาจากพระราชวังอย่างไม่รีบร้อน เมื่อนางเห็นพระสนมฮุ่ยเฟยจึงโค้งตัวเล็กน้อย

“ข้าได้ยินมาว่าพระสนมฮุ่ยเฟยล้มป่วยด้วยความโศกเศร้า ใครกันที่ไม่มีตาบังอาจทำให้ท่านตกใจเช่นนี้”

พระสนมฮุ่ยเฟยมีสีหน้าเศร้าหมอง นางไม่เข้าใจคำทักทายที่ดูเหมือนห่วงใยของพระสนมหลินเฟย “ฝ่าบาทกำลังมีปัญหา มีเรื่องราววุ่นวายเกิดขึ้นในวัง ในฐานะผู้ดูแลวังคนหนึ่ง ข้าย่อมต้องใส่ใจอยู่แล้ว”

พระสนมหลินเฟยยิ้ม “หากท่านป่วยก็พักผ่อนให้สบายเถอะ ตอนนี้ข้าเองก็อยู่ในวังไม่ใช่หรือ? แม้ว่าตอนนี้สถานะของข้าจะไม่สูงส่งเท่าท่าน แต่อย่าลืมว่าฮ่องเต้ทรงมีพระราชกฤษฎีกาให้ปล่อยตัวแล้ว ข้าจะดูแลวังหลังร่วมกับท่านเอง พระราชประสงค์นี้ไม่มีวันถอนกลับแน่”

พระสนมหลินเฟยมักจะอยู่ในวังอย่างเจียมตัวเสมอ ไม่เคยพูดคุยกับพระสนมฮุ่ยเฟยในลักษณะก้าวร้าวอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้

แน่นอนพวกเขาจะไม่ปล่อยให้ฮ่องเต้ฟื้นขึ้นมาอย่างปลอดภัย และจะควบคุมสถานการณ์โดยรวมต่อไป

ข้าไม่สามารถนิ่งดูดายได้