ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 837

จมูกของชิงฮวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหน่วงๆ พยายามทำให้น้ำเสียงของตัวเองฟังดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย “เมื่อครู่มีพวกชาวบ้านตะโกนอย่างรุนแรง ก็รู้แล้วว่าท่านต้องกลับมาถึงเมืองหลวงแล้วแน่นอน

โฉวซือเส่าเองก็ไม่เกรงใจ ทำเหมือนกับเป็นบ้านของตัวเอง เอนตัวลงบนเก้าอี้ข้างๆ ยกขาเอาพาดกับหัวเข่าอีกข้างหนึ่ง ค้ำยันไว้ด้วยมือเดียว ท่าทางดูมีเสน่ห์มาก

“ได้ยินว่ามีคนต้องการจะรังแกเจ้า มู่หรงฉีนั้นซื่อบื้อทั้งยังพึ่งพาไม่ได้อีก ข้าก็ต้องมาอยู่แล้ว มามะ ไหล่ของข้าให้เจ้ายืมพิงซบได้ แต่ว่าตกลงกันแล้วนะ ไม่อนุญาตให้ลวนลามข้า เอาเปรียบข้า ไม่เช่นนั้นเสี่ยวเหล่ยอวี้ของข้าจะโกรธเอาได้”

ชิงฮวนทำจมูกย่นใส่ กอดอกพิงที่อยู่ที่หัวเตียง สีหน้ารังเกียจ “หน้าอกของพวกคุณชายคนหนึ่ง มีอะไรให้น่าจับกัน สัมผัสก็ไม่ดี พิงก็ไม่สบายอีกด้วย”

โฉวซือเส่าพิจารณาท่าอารมณ์บนใบหน้าของชิงฮวนอย่างละเอียด ฟังน้ำเสียงที่เธอพูดขึ้นจมูกดูหนักแน่นเห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกน้อยใจเป็นอย่างยิ่ง

เขาตบไหล่ตัวเอง พยายามใช้น้ำเสียงยั่วเย้า “มีให้พิงก็ไม่แย่หรอกนะ ยังจะมารังเกียจอีก ข้ารู้ว่าเจ้าอึดอัดใจ พวกเราก็คนกันเกรง ไม่ต้องทำเป็นเสแสร้งต่อหน้าข้าหรอกนะ รอให้เจ้าร้องไห้เสร็จ ฝังศพมู่หรงฉีแล้ว ก็พาอวิ๋นเช่อกลับเจียงหนานพร้อมกับข้า กลับไปเป็นหญิงสาวที่ร่ำรวยอีกครั้ง จะมาวุ่นวายกับคนกลุ่มนี้อยู่ที่นี่ไปทำไม”

ชิงฮวนกระพริบตา ตบที่ท้องของตัวเอง “ในนี้ยังมีอีกสองคนนะ ท่านเลี้ยงไหวเหรอ?”

โฉวซือเส่ายากที่จะต่อปากกับเธอต่อ แต่ลุกขึ้นเดินมาตรงหน้าเธอ ก้มหน้ามองเธอและฝืนดึงมุมปากขึ้น สักพักหนึ่ง รอบดวงตาก็แดงไปหมด

หลังจากนั้น เขาก็ยกมือขึ้น ลูบผมชิงฮวนเบาๆ ราวกับลูบลูกแมวที่ขี้เกียจตัวหนึ่ง

“ขอเพียงเจ้าเหลิ่งชิงฮวนสามารถให้กำเนิดบุตรได้ ข้าโฉวซือเส่าก็สามารถเลี้ยงได้”

คำพูดที่เป็นพ่อพวงมาลัยเช่นนี้ ออกมาจากปากของโฉวซือเส่า ไม่คิดเลยว่าจะทำให้รู้สึกประทับใจ

ชิงฮวนเบ้ปาก “ถ้าหากท่านเป็นชายที่แต่งงานแล้วทำงานอยู่กับบ้าน ข้าคงเกือบคิดว่าฟังคำหวานพรอดรักไปแล้วนะ ทว่าหากมู่หรงฉีรู้ว่าท่านจะลักพาตัวข้าและลูกไป เขาคงจะเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงล้อเล่นกับท่านแน่ ดังนั้น ข้าเป็นเด็กดีรอเขาอยู่ที่นี่จนกว่าเขากลับมาจะดีกว่า”

โฉวซือเส่าจุกอยู่ในคอ ยิ้มอย่างขมขื่น “เด็กโง่ คนตายแล้วไม่สามารถฟื้นกลับคืนมาได้ เจ้าต้องปล่อยวางบ้างนะ ทำไมต้องหาเรื่องกับตัวเองด้วยล่ะ?”

ชิงฮวนหลุดขำ “ใครบอกว่ามู่หรงฉีตาย?”

โฉวซือเส่ากระพริบตาอย่างประหลาดใจ รู้สึกว่าชิงฮวนไม่ได้กำลังล้อเล่น เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัย “งั้นด้านนอก...”

“นี่น่าจะเป็นกลยุทธ์จักจั่นลอกคราบของมู่หรงฉี คนตายคนนั้นข้าตรวจสอบแล้ว นั่นไม่ใช่เขา”

โฉวซือเส่าไม่ได้ตอบกลับอยู่พักหนึ่ง “เขากำลังทำอะไรอยู่? ล้อเล่นหรือไง? ไม่กลัวเจ้าตกใจกับเรื่องร้ายหรือไง?”

ชิงฮวนส่ายหน้า “ถ้าหากข้าเดาไม่ผิด ตอนที่เขาใกล้จะไปมั่วเป่ย ฮ่องเต้พระราชทานถุงทองให้กับเขา เมื่อเขาไปถึงมั่วเป่ยก็ให้ทำตามแผนกลอุบายที่อยู่ด้านในถุงทอง น่าจะ ฮ่องเต้รับสั่งให้เขาคิดวิธีกลยุทธ์จั๊กจั่นลอกคราบ ทำให้อีกฝ่ายสับสน หลังจากนั้นก็ให้อีกฝ่ายตั้งตัวรับมือไม่ทัน

ไม่เช่นนั้น รับมือกับมั่วเป่ย ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องระดมกำลังมากมาย ให้มู่หรงฉีนำทหาร แล้วยังสั่งแต่งตั้งแม่ทัพใหญ่ฉู่และคุณชายตระกูลฉู่อีกสองสามคนเข้าร่วมศึกด้วย

ตอนนี้ มู่หรงฉีได้ระเบิดแหล่งอาศัยที่ใหญ่ที่สุดของมั่วเป่ยแล้ว พวกเขาไม่มีอันตรายอันใดและพึ่งพาได้ ไม่มีอะไรต้องกังวล อาศัยแผนของแม่ทัพใหญ่ฉู่ ประกอบกับความองอาจห้าวหาญของเหล่าคุณชายตระกูลฉู่ทั้งหลาย จัดการกับมั่วเป่ยเป็นเพียงเรื่องของเวลาไม่ช้าก็เร็ว มู่หรงฉีก็สามารถใช้เวลานี้ในการปลดประจำการพอดี”

โฉวซือเส่าฟังชิงเหลิ่งชิงฮวนอธิบายจบแล้ว ถึงได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ กระหืดกระหอบ “งั้นเจ้ายังจะเสี่ยงภัยเช่นนี้ หลบหนีออกมาโดยพลการจากคุกสวรรค์ทำไม? นี่ไม่เป็นการแกว่งเท้าหาเสี้ยนเหรอ?”

“ตอนนี้ฮ่องเต้ยังไม่ได้สติ โดนแผนร้ายของอ๋องเฮ่าและคนอื่นๆเข้า คุกสวรรค์ตอนนี้ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป และข้าก็ไม่สามารถรู้ล่วงหน้าได้ จะรู้ได้ยังไงว่าคนที่ตายจะใช่มู่หรงฉีหรือไม่กันแน่ ต้องออกมาดูให้เห็นเองถึงจะวางใจ”

“ทั้งหมดนี้ ฮ่องเต้ไม่ได้บอกอะไรเจ้าเลยเหรอ?”

ชิงฮวนถอนหายใจ “หากข้ารู้แผนการทั้งหมดของเขาก็คงดี คงไม่ถึงขั้นปวดหัวแทบจะระเบิดเหมือนกับตอนนี้หรอก ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

อ๋องเฮ่ากลับยังบอกอีกว่า ในราชสำนักช่วงเวลานี้มีท่านพ่อที่สามารถต่อต้านเขาได้ชั่ว แต่พวกเราต้องไม่ลืม ว่า ในมืออ๋องเฮ่านั้นยังมีทหารม้าที่เสด็จอารองเลี้ยงไว้อยู่ นี่สิถึงเป็นภัยร้ายสำคัญที่ซ่อนตัวอยู่ ตอนนี้ในเมืองหลวงกำลังทหารว่างเปล่า หากมีคนฉวญโอกาสนี้ส่งทหารมากบฏ นั้นไม่เป็นการโรมรุกบุกตะลุยเหรอ?”

ในขระที่ตัวเองคุยเกี่ยวกับข้อสงสัยและการอนุมานของอ๋องเฮ่า แล้วเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ ก็พูดกับโฉวซือเส่าจนหมดเปลือก

“โชคดีที่ท่านเตือนล่วงหน้า ให้สุนัขตำรวจนำข่าวเรื่องหนอนกู่กลับมาที่เมืองหลวง ไม่เช่นนั้น ต้องเกิดเรื่องร้ายแรงแน่”