ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 891

มู่หรงฉีปาดเหงื่อ “ที่สำคัญเลยคืออวิ๋นเช่อได้ส่งสุนัขที่ดุร้ายมตัวหนึ่งมาเฝ้าเอาไว้ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปพ่ะย่ะค่ะ”

ชายชรายิ่งดีใจ “เดี๋ยวเรียกอวิ๋นเช่อเข้ามาให้ข้าให้รางวัลเขาหน่อย ครั้งนี้เขาปกป้องตราพระราชลัญจกรเอาไว้อีกทั้งยังมีความชอบในการช่วยเหลือ ข้าจะต้องให้รางวัลเขาดีๆ”

จากนั้นชายชราก็หันไปสั่งกับลู่กงกงว่า “ไปสิ ไปเรียกหลานมาให้ข้า ข้าจะให้รางวัลตามที่เขาสมควรจะได้”

ลู่กงกงตอบรับอย่างมีความสุข “เกรงว่าเวลานี้ผู้สืบทอดน้อยจะมีความสุขมากจนไม่ยอมมารับรางวัลพ่ะย่ะค่ะ”

ชายชราเลิกคิ้ว “หมายความว่าอย่างไร”

“ผู้สืบทอดน้อยจำได้เรื่องที่ฝ่าบาทรับปากเอาไว้ เมื่อครู่นี้พอเห็นกระหม่อมว่าสาวงามทั้งหกที่ฝ่าบาทเตรียมเอาไว้อยู่ที่ไหน ท่านอยากจะแอบดูก่อนพ่ะย่ะค่ะ เวลานี้เกรงว่าจะเดินไปทั่ววังหลังเพื่อเลือหญิงงามอยู่”

ฮ่องเต้ชราก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น ความเหน็ดเหนื่อยที่มีก็มลายหายไป “ตบรางวัลบอกเขาว่าขอเพียงเขาชอบข้าก็จะให้”

มู่หรงฉีตกใจเป็นอย่างมาก “เสด็จพ่อ จวนอ๋องฉีไม่มีอุดมสมบูรณ์ขนาดนั้นพ่ะย่ะค่ะ”

ชายชราไม่ได้สนใจคำพูดของเขาสักนิด เขาโบกมืออย่างจนใจ “ดูเจ้าสิทำท่าทางตระหนี่ถี่เหนียว ออกไปเถอะ ข้าเห็นแล้วอารมณ์เสีย ลู่กงกงพาอวิ๋นเช่อไปห้องสมบัติ ทรัพย์สมบัติทั้งหมดในห้องนั้นเขาเอาไปได้เท่าไรก็เอาไป แล้วก็เรียกตัวโฉวซือเส่ากับฉีจิ่งอวิ๋นมาให้ข้าที”

มู่หรงฉีโค้งคำนับแล้วถอยหลังไปสามก้าว เขาหมุนตัวไปแล้วบอกลา เขารู้สึกปวดหัวนิดหน่อย

ฉีจิ่งอวิ๋น โฉวซือเส่าและเสิ่นหลิงเฟิงทั้งสามคนกองกันอยู่ที่นี่เพื่อปรึกษาว่าคืนนี้จะไปกินเหล้าที่ไหนและกินเหล้าอะไร

กินเหล้าเสร็จแล้วจะไปทำตัวเมาเละเทะที่ไหน จากนั้นก็ต่อยตีกันอย่างสนุกสนาน

ยิ่งกว่านั้นพวกเขาปรึกษากันแล้วว่าจะไม่พามู่หรงฉีไป

แน่นอนว่าความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยานั้นแน่นแฟ้น ต่อให้ชวนอีกฝ่ายเองก็ไม่แน่ว่าจะตอบรับ

อีกทั้งเรื่องที่มู่หรงฉีแกล้งตาย เขาเองก็ทำได้ไม่แนบเนียน เรื่องนี้จะต้องมีคำตอบจะปล่อยไว้เช่นนี้ไม่ได้

มิตรภาพระหว่างลูกผู้ชาย แค่เห็นก็สนิทกัน แต่ก็สามารถแค่ยิ้มให้กันครั้งแรกแล้วมีเรื่องกันได้เลย

ทั้งสามคนเมื่อได้ยินว่าฮ่องเต้เรียกตัวย่อมต้องเป็นเรื่องการมอบรางวัลแน่ ทั้งสามคนเข้าไปที่ตำหนักเยี่ยนชิ่งอย่างมีมาดและคุกเข่ากันอย่างพร้อมเพรียง

ฮ่องเต้ชราเห็นโฉวซือเส่าก่อน ไม่ว่าจะมองอย่างไรเขาก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้ราวกับทองที่ประดับไปด้วยอัญมณี จนแทบทนไม่ไหวที่จะเอาของมีค่าออกจากตัวเขาและให้เขามอบมันเป็นรางวัลให้กับตน ชายชราไม่พอใจแล้ว

แต่อีกฝ่ายก็มีความชอบใหญ่จริงถ้าเขาไม่มอบรางวัลก็จะกลายเป็นว่าเขาขี้เหนียวอีก

ชายชราหรี่ตาลงแล้วลูบเครา จากนั้นพูดขึ้นว่า “ครั้งนี้โฉวซือเส่ามีความชอบในการคุ้มครอง ข้าคิดอยู่นานก็ไม่รู้ว่าจะมอบอะไรให้เป็นรางวัลกับเจ้าดี”

หลังจากหยุดพูดเขาก็เหลือบมองโฉวซือเส่าแวบหนึ่ง

โฉวซือเส่านั้นอย่างไรก็ได้ เขาเป็นพ่อค้า ได้เงินมาเพิ่มอีกเขาก็ไม่รังเกียจที่มันเพิ่มขึ้น แต่ถ้าไม่ให้เขาก็ไม่ได้ขาด ส่วนเรื่องการเป็นขุนนางเขาก็ไม่ได้อยากเป็น อย่างไรเสียตอนนี้ประชาชนทั่วทั้งเจียงหนานก็รู้ว่าเขามีคนใหญ่คนโตอยู่เบื้องหลัง บวกกับเมื่ออยู่กับมู่หรงฉีพวกขุนนางน้อยใหญ่ก็ไม่มีใครกล้าไม่ไว้หน้าเขา หรือให้เขาเป็นเทพเจ้าโชคลาภให้ผู้คนบูชา?

ต่อให้ฮ่องเต้แต่งตั้งเขาให้เป็นขุนนางขั้นเจ็ด นั้นเป็นสิ่งที่เหมาะสม เขาจะถูกปอกลอกและทำให้ตัวเองจนลง มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ทำ

สายตาของชายชราตวัดไป “ตระกูลโฉวตอนนี้รวยที่สุดในแคว้น แน่นอนว่าไม่ขาดเงินทองของมีค่า เอาแบบนี้ดีกว่าสาวงามคู่กับวีรบุรุษ ข้าจะให้อวิ๋นเช่อเลือกสาวงามให้เจ้าหกคนเอาไว้คอยขนาบซ้ายขวา จะได้มีสีสัน”