ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 894

ความสามารถของเสิ่นหลินเฟิงนั้นเพียงพอที่จะจัดการกับสุนัข แต่ว่าใครจะคิดว่าฮวนฮวนตัวนี้เป็นลูกรักของคุณชายน้อยอวิ๋นเช่อ?

เขาไม่กล้าลงมือทำร้ายทำได้เพียงหันหลังหลบอย่างลำบาก

“ฮวนฮวน!”

ด้านหลังมีคนตะโกนสั่งเจ้าลูกหมาให้หยุดฮวนฮวนรีบสั่นหัวกระดิกหางทันทีท่าทางประจบเอาใจ

ไม่จำเป็นต้องหันกลับไปก็รู้ได้ว่ามู่หรงฉีกลับมาแล้วแน่นอน

มู่หรงฉีลากสังขารที่อ่อนล้าโรยแรงเพิ่งกลับมาจากในวังหลวงยื่นมือไปขยี้ที่หัวของฮวนฮวน จากนั้นก็ลุกขึ้นพูดอย่างไม่ยินดียินร้าย “ข้าไม่ได้ทำบาปทำกรรมอะไรกับเจ้า เจ้าไม่ฟังคำอธิบายมารื้อบ้านข้าตอนนี้ยังจะมาขโมยของในจวนข้าอีกสามารถทำให้เจ้าดูดีได้หรือไม่?”

เสิ่นหลินเฟิงหัวเราะ “แหะแหะ” กับโฉวซือเส่าและฉีจิ่งอวิ๋นมองหน้ากันทั้งสามคนก็คิดวางแผนขึ้นมาในใจทันที

มอมเหล้ามู่หรงฉีเจ็บปวดจากความอยุติธรรมสามต่อหนึ่งไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

เสิ่นหลินเฟิงทักทายอย่างสนิทสนม “ขโมยของอะไรกันล่ะ พวกข้ารอเจ้ามาครึ่งค่อนวันแล้วอยากจะมารวมตัวอยู่กับท่านก็เท่านั้นเอง”

ฉีจิ่งอวิ๋นกระแอมไอเบา ๆ “หากท่านเสร็จกิจธุระแล้วขอเชิญท่านอ๋องฉีโปรดให้เกียรติมาร่วมดื่มกับเหล่าพี่น้องเพื่อรำลึกความหลังกันได้หรือไม่?”

โฉวซือเส่าพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “ตอนนี้ท่านพี่ของพวกท่านแทบจะอดใจรอไม่ไหวอยากจะกลับไปที่ตำหนักฉาวเทียนหาลูกเมียแล้วใครเขาจะมีเวลามาสนใจพวกท่านกันล่ะ? นี่สิถึงเรียกว่าเอาใจคนอื่นแต่เขากลับไม่สนใจ”

มู่หรงฉีหัวเราะเหอเหอะ “ทำงานเหนื่อยมาสองวันแล้วมีความตั้งใจเช่นนี้ข้าขอเป็นฝ่ายเลี้ยงเองพวกเราไม่เมาไม่กลับ”

ตกปากรับคำรวดเร็วเช่นนี้เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของทั้งสามคน

โฉวซือเส่าพูดอย่างร่าเริง “คนไหนไม่เมาคนนั้นเป็นไอ้กระจอก”

มู่หรงฉีโบกมือแล้วสั่งการ “ใครก็ได้ไปที่ห้องเก็บสุราเอาเหล้าบำรุงสิบชนิดที่เก็บรักษาไว้ออกมาต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทั้งหลายหน่อยสิ”

“เหล้าบำรุงอะไรกัน?” เสิ่นหลินเฟิงเอ่ยถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ

มู่หรงฉียิ้มอ่อน “ใช้งูพิษแมงป่องกิ้งกือของชิงฮวนมาทำการดองไว้ล้ำค่ามากเห็นผลในทันตาเลยทีเดียว ข้าไม่จำเป็นต้องใช้พอดีเลยจะได้เอามาใช้ต้อนรับพวกเจ้าในวันนี้”

ล้วนเป็นชายหนุ่มไม่จำเป็นต้องอธิบายให้มากความทุกคนล้วนเข้าใจได้ในทันที

แต่ว่ามู่หรงฉีไม่จำเป็นจ้องใช้พวกเราเองก็ไม่ได้ต้องการด้วยนะสิไม่มีใครขี้ขลาไปกว่าใครนี่มันดูถูกใครอยู่กันแน่?

โฉวซือเส่าและฉีจิ่งอวิ๋นเป็นคนที่ฉลาดทันคนเข้าใจถ่องแท้ทันที อ๋องฉีนี่เป็นการไล่แขกที่ไม่ต้อนรับออกไปอย่างอ้อมค้อม

เสิ่นหลินเฟิงเด็กคนนี้เป็นคนซื่อสัตย์ยังคงพูดแก้ตัว “เหล้านี้พวกข้าไม่มีวาสนาได้มีความสุข สุราดอกสาลี่ขาวที่จวนนั้นก็เลิศรสมาก”

มู่หรงฉีตบไหล่ของเขาอย่างมีความหมายลึกซึ้ง “ไม่จำเป็นต้องเกรงใจข้า วันนี้พวกเจ้าเปิดใจแล้วดื่มมันรอจนดื่มเสร็จยาเริ่มออกฤทธิ์แน่นอนว่าข้าจะจัดเตรียมให้เจ้าอย่างดีเยี่ยมเลยและจะไม่บอกลี่ว์อู๋อย่างแน่นอน หลายวันมานี้ลำบากทุกคนแล้วขอใช้คำพูดของชิงฮวนจำเป็นต้องบริการครบจบในที่เดียว”

เสิ่นหลินเฟิงยังคงซื่อสัตย์ก็ได้กลิ่นแผนร้ายจากรอยยิ้มของมู่หรงฉี

ถ้าเหล้านี้อร่อยจริง ๆ ในภายภาคหน้าตัวเองก็คงแย่แน่

ท่านพี่คนนี้ไม่ใช่ท่านพี่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว เขาได้ถูกพี่สะใภ้เสี้ยมสอนในสิ่งที่ไม่ดีแล้ว

โฉวซือเส่าหันหลังเดินไปก่อนแล้ว “น้องสะใภ้ไม่อยู่ไม่กล้าทำผิดเหล้านี้ข้าดื่มไม่ได้ไปสร้างหายนะให้กับรองแม่ทัพอวี๋เถอะ”

ฉีจิ่งอวิ๋นก็ตามมาด้วย “ไม่มีน้องสะใภ้ต้องรักษาตัวให้รอดพ้นจากปัญหาวุ่นวายไม่ไปร่วมมือทำชั่วกับพวกท่านด้วย”

เสิ่นหลินเฟิงยกมุมปากขึ้น “เห็นท่านพี่ร่างกายอ่อนล้าพวกข้าเองก็ทนไม่ได้ที่จะรบกวนให้ท่านต้องลำบากอีกบริการครบจบในที่เดียวของท่านนี้ตัดทิ้งไปเถอะ”

คนฉลาดก็ย่อมทำสิ่งที่ฉลาด

มู่หรงฉีพยักหน้า “รองแม่ทัพอวี๋ยังไม่ได้ก่อไฟจึงให้ห้องครัวจัดเตรียมโต๊ะอาหารส่งไปให้ส่วนเหล้าชั้นดีพวกเจ้าก็เลือกกันได้ตามใจชอบจะได้ไม่ต้องหาว่าข้าใจแคบ”