ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 896

มู่หรงฉีเพียงแค่หัวเราะอย่างไม่มีทางเลี่ยงกับการพูดด้วยอารมณ์ของเธอ “กำจัดกบฏ ขุนนางใหม่เข้ารับตำแหน่งเสด็จพ่ออาจจะเหนือบ่ากว่าแรงก็ได้ ชั่วครู่ชั่วยามข้าเกรงว่าจะต้องอยู่ที่เมืองหลวงไปไหนไม่ได้แล้ว”

“ข้าน่ะไม่เป็นไรอย่างไรเสียก็ยังมีลูกบอลสองลูกนี่ที่ซ่อนอยู่ ก็เหมือนกับเป็ดโง่ที่อยากจะบินก็บินไม่ได้ อยู่อย่างสบายใจแล้วเลี้ยงลูกให้ดีที่สุดก็คือสิ่งที่เจ้าต้องลำบากแล้ว”

สำหรับความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นของเธอ มู่หรงฉีซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก

“จริง ๆแล้วข้าเองก็รู้สึกว่าบางทีตัวเองไม่เหมาะที่จะเป็นกษัตริย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้เห็นคนที่อยู่ด้วยกันทั้งเช้าเย็นเหล่านั้นมานานหลายปี สร้างวีรกรรมในการสู้รบเพื่อฉางอันมามากมายต้องถูกสอบสวนมักจะทนไม่ได้ไม่มากพอที่จะตัดสินได้”

ชิงฮวนคิดก็รู้ว่าในวันนี้มู่หรงฉีได้รับการถากถางจากชายแก่มาไม่น้อยแน่นอน ความมั่นใจของเด็กน้อยคนนี้กลัวว่าถูกโจมตีจนเหลือน้อยนิดแล้ว

ถึงแม้ว่าตีกลองต้องใช้ค้อนหนักตี ชายแก่เอาความคิดที่ปฏิบัติต่อพระสนมฮุ่ยเฟยซึมซับไปที่ตัวของมู่หรงฉีโดยไม่รู้ตัว หน้าบึ้งตึงโมโหมากรุนแรงไปหน่อย

“นี่ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร ท่านไม่จำเป็นที่จะต้องรู้สึกไม่ดี” ชิงฮวนตักซุปคีบอาหารให้เขา พ่นคำสบถออกมา “เดิมทีเรื่องฮ่องเต้นี้มนุษย์ไม่ได้เป็นคนทำ”

มู่หรงฉีถอนใจ “คนที่ก่อกรรมทำเข็ญมากมายเช่นเจ้าสำนักนักบุญหญิงถึงตายก็ไม่สาสมกับความผิดที่ได้ทำลงไป ฆ่าแล้วก็ยังไม่สามารถล้างความโกรธได้แต่มีบางคนเช่นลูกเมียผู้สืบสกุลขุนนางก่อกบฏมีความผิดอันใดด้วย? ถึงจะเป็นผู้บริสุทธิ์ก็ถูกกำจัดเป็นส่วนมาก”

การที่ติดร่างแหได้รับโทษไปด้วยเดิมทีเป็นการกระทำที่โหดร้าย แต่ถึงแม้การลงโทษที่โหดร้ายเช่นนี้จะสะเทือนอารมณ์แต่ยังมีบางคนที่ถูกอำนาจอิทธิพลความรู้สึกในใจคนข้างหน้าล้มข้างหลังก็ยังคงสู้ต่อ พูดอีกอย่างก็คือการถอนหญ้าโดยไม่กำจัดราก ลมวสันต์พัดโบกปลิวอีกครั้ง ราชวงศ์หลี่ทุกคนก็จะเป็นเช่นนี้

ในอนาคตหากมู่หรงฉีกลายเป็นฮ่องเต้คนใหม่จริงสันนิษฐานได้ว่าจะสามารถใช้ความเมตตาในการปกครองนำความผาสุขแก่อาณาประชาราษฎรในใต้หล้าได้อย่างแน่นอน

เขาให้ความสำคัญจากการที่ชายแก่กล่าวว่าทำสิ่งต่าง ๆไม่เด็ดขาด แต่ในใจของชิงฮวนกลับจุดประกายเขาถ้าไม่ใช่เพราะเขาปฏิบัติต่อคนรอบข้างด้วยความจริงใจจะแลกกับคำสาบานที่จะขอติดตามรับใช้ของแม่ทัพทหารมากมายเช่นนี้ได้ยังไงกัน?

ต่างก็พูดกันว่ายอมรับความโปรดปรานจากคนเลว ไม่ยอมรับความรักเมตตาจากสุภาพชน แต่ชิงฮวนเองกลับถือว่าปณิธานที่ลึกซึ้งสูงเฉียดฟ้าน่าภาคภูมิใจ! บุรุษควรเป็นเช่นนี้!

ชิงฮวนไม่ได้พูดอะไรมากแล้วหันมาถามต่อ “เช่นนั้นเจ้าสำนักนักบุญหญิงจะจัดการยังไงเพคะ? ตอนที่เกิดรัฐประหารในราชสำนักไม่เห็นนางเลย”

“วิธีการสกปรกอัปมงคลในวังหลวงของนางได้รับการจำกัดแล้ว ดังนั้นหลังจากที่พระสนมหลินเฟยทยอยช่วยเหลือนางและพระชายาเฮ่าออกมาแล้วก็หลบซ่อนตัวอยู่ที่จวนเสิ่นสั่งให้คนในจวนเสิ่นดูแลนาง เมื่อตอนที่พระชายาเฮ่าปิดผนึกสัตว์พิษร้ายแรงที่สุดนางรู้สึกเห็นท่าไม่ดีคิดที่จะหนีออกจากจวนเพื่อหลบหนีออกนอกเมืองหลวง ผลสุดท้ายถูกฮูหยินเสิ่นขัดขวางไว้

บุญคุณความแค้นระหว่างเจ้าสำนักนักบุญหญิงและจวนเสิ่นนั้นผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ครั้นเมื่อใต้เท้าเสิ่นเป็นเจ้าเมืองอยู่ที่เสฉวนลัทธินักบุญหญิงกำลังก่อความวุ่นวายอาละวาดอยู่ที่ปาสู่เขาคยนำกองกำลังทหารไปปราบทำให้ลัทธินักบุญหญิงได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงประจวบพอเหมาะกับที่เสด็จอารองอยู่ที่ปาสู่จึงแอบลงมือรักษานักบุญหญิงนี่จึงเป็นสาเหตุที่เจ้าสำนักนักบุญหญิงสละชีวิตเพื่อเสด็จอารอง

ในเวลานั้น เสด็จอารองถูกใจพระชายาเฮ่าลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจของเจ้าสำนัก หลอกใช้คำลวงของชะตาโดยกำเนิดปลูกฝังความทะเยอทะยานของเธอขึ้นมาปลอมแปลงตัวตนของบุตรีจวนเสิ่นส่งตัวไปอยู่ข้างกายอ๋องเฮ่าได้อย่างราบรื่นช่วยให้เขาประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่

แต่ความขัดแข้งของเจ้าสำนักนักบุญหญิงกับใต้เท้าเสิ่นกลับยังคงมีอยู่ หลังจากที่เธอถูดฮูหยินเสิ่นสกัดไว้เมื่อไม่ทำก็อย่าทำถ้าทำแล้วก็ทำให้สุดเลยก็แล้วกันจึงแอบลงมือกับฮูหยินเสิ่นถลกใบหน้าของนางแปลงโฉมให้กลายเป็นนางปะปนอยู่ในจวนเสิ่น

แต่ว่าเหมือนโชคเข้าข้างเมื่อนางไปได้ไม่ไกลประจวบเหมาะกับใต้เท้าเสิ่นถูกสัตว์พิษร้ายแรงที่สุดกัดที่สุสานหลวงฝั่งตะวันตก ผู้ติดตามกลับมาที่จวนเพื่อแจ้งข่าวกับฮูหยินเสิ่นบังเอิญรู้เท่าทันแผนร้ายของนางระหว่างทาง

เมื่อรองแม่ทัพอวี๋นำกองกำลังทหารเข้าไปที่จวนเสิ่นเพื่อจับตัวนางก็ถูกคนตระกูลเสิ่นทำร้ายจนเหลือลมหายใจสุดท้าย เสด็จพ่อมีพระบัญชารับสั่งให้ลงโทษนางโดยการเผาทั้งเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงหายนะที่จะตามมาไม่จบไม่สิ้น”

ชิงฮวนกระพริบตา “ตอนแรกยายหลิงกลับเข้าเมืองเพื่อเข้ามาอยู่ในวังหลบซ่อนตัวอยู่ข้างกายจิ่นอวี๋ สันนิษฐานว่าพระชายาเฮ่าก็น่าจะเคยเจอไม่รู้ว่ารู้จักกันหรือไม่? หากเคยเจอมาก่อนแล้วรู้ว่ายายหลิงเป็นพวกคนใจคดนางปกปิดที่จะไม่รายงาน ในเวลานั้นพระสนมหลินเฟยน่าจะมีความคิดที่จะทำร้ายเสด็จแม่และท่าน ไม่แน่ว่ายังมีส่วนที่ทำให้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแย่ยิ่งขึ้นไปอีก”

มู่หรงฉีส่ายหน้า “สิ่งนี้ไม่อาจรู้ได้ แต่ว่าตามหลักเหตุผลทั่วไปแล้วยายหลิงและเจ้าสำนักนักบุญหญิงเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน เมื่อพระชายาเฮ่าเข้าไปที่ลัทธินักบุญหญิงยายหลิงน่าจะถูกขับไล่ออกจากลัทธิไปแล้วก็ไม่รู้ว่าต่อมาลัทธินักบุญหญิงได้ตามจับกุมตัวยายหลิงไปทั่วทุกสารทิศ พระชายาเฮ่าในฐานะลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจบางทีอาจจะเคยเห็นภาพเหมือนนั่น”

เรื่องมากมายไม่สามารถพิจารณาอย่างรอบคอบ เมื่อยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกน่าหวาดกลัว

“คนของลัทธินักบุญหญิงพวกนี้ล้วนมีใจคิดคดกันทั้งสิ้น ใจร้ายโหดเหี้ยมถึงได้มีจุดจบดั่งเช่นวันนี้ สวรรค์มีคุณธรรมความชั่วย่อมได้รับผลตอบแทนที่ชัดเจน ทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ”

มู่หรงฉีถอนหายใจ วางตะเกียบในมือลง “ยังจำเด็กทารกคนนั้นได้อยู่ไหม? เด็กทารกที่คลอดก่อนกำหนดคนที่พระชายาเฮ่าอุ้มเข้าวังมาแล้วปลอมเป็นทายาทของอ๋องเฮ่า”