ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 897

อากาศร้อนในช่วงฤดูร้อนก็ค่อย ๆหายไป หลังจากผ่านพ้นฝนในช่งงเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงอากาศที่เย็นยะเยือกก็มาถึง

ฤดูหนาวในปีนี้อากาศพัดผ่านมาเร็วยังไม่ทันเข้าสู่เดือนแห่งเหมันตร์ก็มีหิมะตกมาแล้วหลายครั้ง

ต่างพูดกันว่าเป็นปีที่อุดมสมบูรณ์ พวกผู้คนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันปีหน้าจะเป็นปีที่เก็บเกี่ยวผลผลิตได้ดี

ปีนี้เมื่อสงครามสงบลงราชสำนักเกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่ขุนนางที่เข้ารับตำแหน่งใหม่เต็มเปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้นอยากที่จะทำคุณงามความดีเพื่อทำให้คนนั้นเปลี่ยนมุมมองใหม่

ตามข้อบังคับหลายประการที่อ๋องฉีรับสั่งให้ปรับปรุงแก้ไขการค้าการเกษตร ปรับปรุงการรักษา ขยายการสร้างสถานศึกษา แหล่งกักเก็บน้ำขนาดใหญ่และมาตรการอื่น ๆที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนทำให้ชาวประชาได้เห็นถึงทิศทางของวันที่ดี

ชื่อเสียงความนิยมในหมู่ประชาราษฎร์ของอ๋องฉีและชิงฮวนเมื่อน้ำขึ้นเรือก็ย่อมสูงขึ้นตามไปด้วยยิ่งได้รับความเคารพนับถือมากยิ่งขึ้น

มั่วเป่ยและหนานจ้าวก็ประสบชัยชนะอย่างต่อเนื่อง ราชาหนานจ้าวสละราชบัลลังก์น่าจาอี๋นั่วกลายเป็นราชินีคนใหม่ของหนานจ้าว ภายใต้การช่วยเหลือของจิ่งอวิ๋นและลูกศิษย์อ๋องเซวียนจึงสามารถครองบัลลังก์หนานจ้าวได้อย่างราบรื่นปกครองหนานจ้าวร่วมกับน่าจาอี๋นั่ว

หนานจ้าวได้รับการปกครองที่ยากลำบากได้ง่ายดังนั้นก่อนที่น่าจาอี๋นั่วจะเดินทางไปที่หนานจ้าวชายชราได้ลงนามทำสนธิสัญญาที่ไม่เท่าเทียม แต่ว่าน่าจาอี๋นั่วไม่ใช่หญิงสาวที่อ่อนแอทั่วไปอ๋องเซวียนต้องการที่จะยึดและเข้าสวมรอยแทนที่ไม่ใช่ง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปากจะต้องวางแผนการอย่างค่อยเป็นค่อยไป

และฮ่องเต้ก็วางแผนเอาแพรไหมของฉางอันผลพืชไร่แล้วยังมีเวชศาสตร์เข้าไปยังหนานจ้าว เพื่อเป็นก้าวแรกในการวางรากฐานประชาราษฎร์ให้แก่อ๋องเซวียน โดยเฉพาะเวชศาสตร์แรกเริ่มที่ชิงฮวนรักษาโรคเรื้อรังของน่าเยี่ยไป๋จนหายดีทั้งยังทำให้น่าจาอี๋นั่วฟื้นคืนจากความตาย ในใจของปวงประชาหนานจ้าวนั้นเวชศาสตร์ของฉางอันนั้นน่าอัศจรรย์ซ้ำยังทำให้คนปรารถนาอีกด้วย

เสด็จแม่ของอ๋องเซวียนถูกพิษกู่ของพระชายาเฮ่าเข้าทรมานเป็นอย่างมาก หลังจากที่ได้รับการรักษาแล้วชิงฮวนได้ทำการสะกดพิษกู่ในร่างกายของนางไว้เป็นการชั่วคราว ฮ่องเต้รับสั่งให้คนนำตัวนางและพระชายาเซวียนส่งไปที่หนานจ้าวเพื่อให้น่าจาอี๋นั่วถอนพิษให้ซ้ำยังใช้ความสามารถของพวกนางในการเปลี่ยนแปลงอำนาจ

ส่วนมั่วเป่ยถูกแม่ทัพใหญ่ฉู่นำเหล่าแม่ทัพน้อยตระกูลฉู่ทั่งหลายบุกยึดราชสำนักได้อย่างราบรื่น เหล่าองค์ชายแห่งมั่วเป่ยเกิดขัดแย้งกันภายในทำให้กษัตริย์มั่วเป่ยโกรธจนสิ้นพระชนม์

ฮ่องเต้ส่งอ๋องรุ่ยไปควบคุมสถานการณ์ความวุ่นวายที่มั่วเป่ย ดูจากความหมายของชายชราแล้วต้องการที่จะปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันไม่เข้าข้างลูกชายฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแต่งตั้งอ๋องรุ่ยเป็นเจ้าผู้ครองมั่วเป่ย

สำหรับอ๋องเชียงมีนิสัยชอบศึกษาค้นคว้างานฝีมือเครื่องจักรกลตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไร้ซึ่งความมุ่งมั่นทะเยอทะยานอยู่ในกรมโยธาเป็นเสมือนปลาได้น้ำฮ่องเต้เองก็ปล่อยให้เขาได้ทำตามในสิ่งที่ปรารถนา

ถึงแม้ว่าความคิดของชายชรานั้นเป็นความคิดที่ดีตอนนี้บรรดาพี่น้องรักใคร่ให้เกียรติซึ่งกันและกัน แต่ว่าประวัติศาสตร์คือกระจกเงาบทเรียนของกษัตริย์จ้าวอู่หลิงผู้อาจหาญในสมัยแรกอยู่ตรงหน้าแล้ว ในภายภาคหน้าหนานจ้าวและมั่วเป่ยจะปกครองและควบคุมอย่างไร กษัตริย์ฉางอันรุ่นหลังจะต้องครองสติตื่นตัวและเฝ้าระวังเข้าใจถึงความเมตตาและความเข้มงวด

งานวุ่นวายในราชสำนักมีไม่น้อยเลยมู่หรงฉีพ้นจากค่ายทหารแล้วหันเปลี่ยนไปทำงานท้องพระโรง เป็นเวลาหลายเดือนก็สามารถทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่น ทว่าฮ่องเต้เข้มงวดกับเขาเป็นพิเศษมักจะไม่สบอารมณ์ มีเพียงสิ่งเดียวคือเมื่อเจออวิ๋นเช่อก็จะปิติยินดีเป็นอย่างยิ่งชื่นชมไม่ขาดปาก

ด้วยเหตุนี้มู่หรงฉีจึงใส่ใจมากขึ้นทุกครั้งที่ชายชราเรียกหามักจะพาอวิ๋นเช่อไปด้วย อวิ๋นเช่อได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นได้ยินอยู่ทุก ๆวัน สำหรับเรื่องราวในราชสำนักไม่คิดเลยว่าได้ยินได้ฟังบ่อยจนสามารถอธิบายรายละเอียดได้สามารถพูดออกมาได้เป็นข้อ ๆ

ชิงฮวนเลี้ยงลูกอยู่ที่จวนอ๋องฉีอย่างสบายใจ กิจวัตรประจำวันลี่ว์อู๋ หรูอี้ ฉู่รั่วซือและคนอื่น ๆก็จะไปมาหาสู่กัน ส่วนเรื่องธุรกิจส่วนมากเวลามอบหมายงานก็ยังมีตี้ลี่และเจ้าของร้านเป็นคนไปจัดการ ตัวเองเพียงแค่ตรวจสอบรายการบัญชีไปตรวจดูงานเป็นครั้งคราว

การตั้งครรภ์ฝาแฝดนั้นลำบากมากอากาศเริ่มเย็นลงประกอบกับหลังหิมะตกถนนลื่น รอบตัวมักจะมีผู้ติดตามห้อมล้อมคนเป็นกลุ่มเหมือนกับจะยกพวกตีกัน เธอออกจากจวนน้อยครั้งเพียงแค่นั่งรถม้าไปที่จวนมหาเสนาบดีเป็นบางครั้งเท่านั้น

ในจวนมหาเสนาบดีอาการป่วยของจินซื่อได้ควบคุมอย่างประสิทธิภาพแล้วบวกกับชิงเจียวได้ดูแลสภาพจิตใจของนาง มีคนคอยปรนนิบัติรับใช้สีหน้าของนางก็ดูดีขึ้นทุกวัน

ยาที่ใช้ในชีวิตประจำวันชิงฮวนก็เป็นคนปรุงยาขึ้นมาให้ ด้วยเหตุนี้จินซื่อจึงรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณเป็นอย่างยิ่ง

สำหรับเรื่องที่ชิงเจียวเปิดเผยเรื่องที่อยู่พระราชลัญจกรเพื่อช่วยชีวิตจินซื่อนั้นชิงฮวนไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้กับฮ่องเต้ส่วนชายชราก็ไม่รู้ว่าเขาไม่รู้เรื่องจริง ๆหรือว่าแกล้งทำเป็นมึนงงสับสน อย่างไรเสียก็ไม่ได้ลงโทษความผิดของชิงเจียว

ชิงเจียวเป็นวางมือจากงานในกรมอาญาอยากที่จะตั้งใจร่ำเรียนหาวิชาความรู้เพิ่มเติม รอให้ร่างกายของจินซื่อดีขึ้นสักหน่อยก็จะพานางไปท่องเขาลำเนาไพรเดินทางหมื่นลี้ อ่านหนังสือหมื่นเล่ม เพิ่มพูนให้กับตัวเองค่อยถามถึงอนาคต