ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 898

จะว่าไปก็แปลกตั้งแต่ที่เหลิ่งชิงเหยามีลูก อาการป่วยตีโพยตีพายทำร้ายผู้คนก็หายเป็นปกติค่อย ๆดีขึ้น

อีกทั้งสภาพจิตใจยังแจ่มใสขึ้นทุกวัน

ในที่สุดมีวันหนึ่งนางมองไปที่เซวียอี๋เหนียงน้ำตาไหลตอนที่เรียกว่า “แม่” คําพูดและการกระทําของเธอแทบจะไม่ต่างจากคนทั่วไป

โดยเฉพาะดูแลเด็กทารกคนนั้นให้ดีที่สุดเหมือนกับแม่ทั่ว ๆไป

ในฐานะที่นางเป็นลูกสะใภ้ของราชวงศ์ตอนนี้ซ้ำยังร่างกายพิการตลอดชีวิตนี้ไม่สามารถที่จะแต่งงานได้อีก เด็กคนนี้อยู่ข้างนางแต่ไม่ถึงกับปล่อยอ้างว้างมีที่พึ่งพิงและความหวัง

ชิงฮวนเป็นคนไปบอกฮ่องเต้ด้วยตัวเองชายชราทรงเมตตาอนุญาตแล้ว ทว่าในนามที่ใช้ภายนอกแน่นอนว่าไม่สามารถที่จะเปิดเผยต้นกำเนิดของเด็กคนนี้กับจวนอ๋องเฮ่าได้ให้บอกว่าเป็นเด็กกำพร้าที่ชิงเหยาเก็บมาเลี้ยง

ส่วนอ๋องเฮ่าชิงเหยาไม่ปริปากพูดถึงเลยถึงขนาดที่ว่าตอนนี้จุดจบของอ๋องเฮ่าจะเป็นหรือตายนางก็ไม่เคยถามถึงเลย ก็ไม่รู้ว่านางเลือกที่จะลืมอ๋องเฮ่าคนนี้แล้วหรือว่าตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงไม่อยากพูดถึงมันอีก

ตลอดชีวิตอ๋องเฮ่าไม่สามารถที่จะย่างก้าวออกมาจากสุสานหลวงได้แม้แต่ก้าวเดียว ในอนาคตร่างถูกฝังอยู่ในสุสานหลวงฝั่งตะวันออกคู่กับพระชายาเฮ่าตลอดไป

เขากับชิงเหยาชั่วชีวิตนี้ทั้งคู่คงไม่ได้พบกันอีก เป็นเหมือนกับเส้นตรงสองเส้นหลังจากที่มาบรรจบกันในเวลาอันสั้นก็ค่อย ๆแยกห่างกันไกลออกไป

ในจวนมหาเสนาบดีถึงแม้ว่าจะมีอุปสรรคมากมายแต่โชคดีที่สุดท้ายแล้วทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขเป็นครอบครัวเดียวกัน ให้อภัย เข้าอกเข้าใจ รักใคร่กลมเกลียวสามัคคีกัน นับได้ว่าทุกคนต่างก็ดีอกดีใจกัน

ชิงฮวนจัดการธุระที่จวนมหาเสนาบดีเสร็จ ก็เริ่มจัดการเรื่องงานแต่งงานของรองแม่ทัพอวี๋กับตี้ลี่

รองแม่ทัพอวี๋ได้ทำการเลือกฤกษ์งามยามดีไว้แล้ว กระทำการทุกอย่างอย่างจริงจังนำสินสอดทองหมั้นห้าสีมาให้ชิงฮวนเพื่อเป็นการสู่ขอ

เขากลัวว่าตัวเองจะพูดจาไม่มีเก่งเถียงสู้ทักษะการโน้มน้าวใจคนของชิงฮวนไม่ได้ อีกฝ่ายก็จะฉวยโอกาสรังแกตนเองที่เป็นเด็กซื่อสัตย์รีดไถตบทรัพย์อะไรทำนองนั้น ก็เลยตั้งใจเชิญเสิ่นหลินเฟิงมาดื่มเหล้าขอให้เขาเป็นพ่อสื่อให้กับตัวเอง

รอบตัวตี้ลี่รองแม่ทัพอวี๋ทุ่มเทพยายามอย่างมากในช่วงสามถึงห้าวันก็นำขนมเล็ก ๆน้อยๆจากที่อื่นมาติดสินบนโตวโตวกับเทียนซื่อ,แม่นมเตียวและคนอื่นๆเพื่อให้ช่วยพูดถึงสิ่งดี ๆของตัวเอง

ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น มีแม่นมเตียวกับโตวโตวและคนอื่น ๆปรับตัวไปตามสถานการณ์ปล่อยให้ผ่านตลอด ชิงฮวนเองก็เองก็ตกปากรับคำอย่างมีความสุข ใครจะรู้ว่าเฉิงเหย่าจินจะโผล่มาสังหารคุณชายน้อยอวิ๋นเช่อไม่ตอบตกลง

เหตุผลมีเพียงข้อเดียวหลังจากที่ตี้ลี่และรองแม่ทัพอวี๋แต่งงานกันแล้วก็จะเป็นเหมือนกับเฟิงเหล่ยอวี้ต้องย้ายออกจากจวนอ๋อง ตกกลางดึกก็จะไม่สามารถกล่อมเขาเข้านอนได้แล้ว

มีสาวงามมากมายรอบตัวคุณชายน้อยอวิ๋นเช่อ แต่เขากับตี้ลี่มีความผูกพันลึกซึ้งตั้งแต่ตอนอยู่ที่เจียงหนานติดตามชิงฮวนกลับมาที่เมืองหลวง สาวน้อยน้ำเต้าเหล่านั้นจะไม่สามารถเทียบได้

ไม่ว่าใครจะเกลี้ยกล่อมยังไงคุณชายน้อยอวิ๋นเช่อก็ส่ายหัวเหมือนกับของเล่นป๋องแป๋ง พูดเพียงประโยคเดียวว่าแต่งงานกันได้แต่ตอนกลางคืนตี้ลี่ต้องเฝ้าตัวเองนอน

เรื่องนี้ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่สามารถตอบตกลงได้นะสิ รองแม่ทัพอวี๋จะแต่งสะใภ้ไปเพื่ออะไรกัน?

สุดท้ายแล้วคนเป็นแม่ก็เข้าใจลูกดีที่สุดชิงฮวนมีเมตตาเอ่ยปากชาย-หญิงอายุเจ็ดขวบไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างมากสุดก็ถึงสิ้นปี อวิ๋นเช่อก็จะอายุครบเจ็ดชันษาแล้วต่อไปก็ต้องอยู่ตัวคนเดียวไม่สามารถให้เทียนซื่อ ตี้ลี่กลุ่มสาวงามในจวนตามใจได้อีก

ถ้าเขาไม่ตกลงก็รีบเปลี่ยนตัวคนที่ปรนนิบัติรับใช้เขาเป็นเด็กรับใช้ผู้ชายให้หมด

คุณชายน้อยอวิ๋นเช่อไม่พอใจกับการกระทำแย่งชิงความรักของรองแม่ทัพอวี๋เป็นอย่างมาก เมื่อเผชิญกับการบังคับหลอกล่อผลประโยชน์ของชิงฮวนเขาไม่สามารถสละผืนป่าเพื่อต้นไม้ต้นเดียวได้ จึงทำได้เพียงตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ

เมื่อเข้าสู่เหมันตฤดูรองแม่ทัพอวี๋ก็เริ่มยุ่งอยู่กับการจัดเตรียมงานมงคลของตัวเอง

ทหารในค่ายทหารไม่ขาดรองแม่ทัพอวี๋เองก็ไม่ขาดกำลังคนพวกพ้องเก็บกวาดบ้าน เตรียมอาหารสำหรับงานเลี้ยงเพื่อเลี้ยงรับรองแขกเหรื่อ ทุกคนเตรียมการอย่างกระตือรือร้นรอให้รองแม่ทัพอวี๋สมดังปรารถนาแล้วทุกคนก็จะตามไปดื่มเหล้ามงคลด้วย แน่นอนว่าคันไม้คันมืออย่างเลี่ยงไม่ได้เตรียมที่จะสร้างความครื้นเครงที่ห้องเจ้าสาว