ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 110

ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD ตอนที่ 110 กล้าดีอย่างไรมาแย่งสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงไปจากข้า
ตอนที่ 110 กล้าดีอย่างไรมาแย่งสมุนไพร…

การฝึกทักษะการแกะสลักกลุ่มดาวกระบวยใหญ่นั้นต้องใช้พลังปราณเที่ยงแท้ร่วมด้วย ทำให้การฝึกทักษะแกะสลักนี้ยากขึ้นไปอีก เพราะกระแสพลังปราณเที่ยงแท้นั้นไม่แน่นอนเลยสักนิด หากผิดพลาดไปแม้แต่น้อยระหว่างการแกะสลัก วัตถุดิบก็จะได้รับความเสียหาย ด้วยเหตุนี้ทักษะการแกะสลักจึงเป็นบททดสอบความสามารถในการควบคุมพลังปราณเที่ยงแท้ชั้นเยี่ยมของพ่อครัว

ระบบได้เตรียมมีดทำครัวพิเศษเอาไว้ให้ปู้ฟางเช่นเดียวกับตอนที่เขาฝึกทักษะการใช้มีด แต่ครั้งนี้มีดที่ระบบเตรียมให้กลับเบากว่ามาก มีดที่เขาใช้ฝึกทักษะการใช้มีดทำมาจากโลหะชนิดพิเศษ กว่าจะยกขึ้นก็เหนื่อยแทบรากเลือดแล้ว

เมื่อปู้ฟางเห็นมีดทำครัวเล่มหนาใหญ่เป้ง เขาก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีขึ้นมา ชายหนุ่มคิด “ฝึกการแกะสลักนี่ไม่ได้ต้องใช้มีดแกะสลักเล่มเล็กรึ ไอ้มีดอีโต้พ่อค้าหมูนี่มันบ้าอะไรกัน”

แต่มีดทำครัวเล่มนี้ก็ไม่ได้หนักอย่างที่คิดไว้ แม้รูปร่างหน้าตาของมันจะทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหดหู่ขึ้นมาก็ตาม

เขาเม้มปาก ก่อนเดินไปที่ตู้แล้วหยิบเต้าหู้ที่ระบบเตรียมไว้ให้ออกมา นี่คือวัตถุดิบที่ต้องใช้ในการฝึกฝีมือ แน่นอนว่าปู้ฟางไม่ได้จะใช้เต้าหู้นี้ในการฝึกทักษะการใช้มีด แต่เป็นการฝึกทักษะการแกะสลัก

เต้าหู้นั้นมีสีขาวสว่างทั้งยังอุ่นเมื่อสัมผัส กลิ่นหอมอ่อนลอยล่องออกจากก้อนเต้าหู้ ดูก็รู้ว่ามีคุณภาพยอดเยี่ยมมากทีเดียว อย่างน้อยก็เหนือชั้นกว่าเต้าหู้ที่ร้านปักษาเพลิงนิรันดร์เตรียมเอาไว้สำหรับการแข่งขันแน่นอน

ชายหนุ่มหยิบมีดทำครัวที่ทั้งหนาและกว้างขึ้นมา รู้สึกไม่ถนัดชอบกลขณะมองก้อนเต้าหู้อ่อนบางขนาดเท่าฝ่ามือ ปู้ฟางไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไรต่อไป

เขาหมุนมีดทำครัวในมือเพื่อโคจรพลังปราณให้ไหลเวียน ทันใดนั้นเต้าหู้ก็ระเบิดเป็นเสี่ยงๆ กระจัดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ

ความพยายามครั้งแรกล้มเหลว

ทว่าปู้ฟางก็ไม่ได้หมดกำลังใจแต่อย่างใด เนื่องจากมีดที่เขาถืออยู่นั้นเหมือนมีดที่พ่อค้าเนื้อเอาไว้สับเนื้อ เขาจึงไม่คิดว่าตนเองจะทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก สีหน้าของปู้ฟางยังนิ่งเหมือนเดิมขณะเอาเต้าหู้ก้อนที่สองออกมาจากตู้ และเดินหน้าฝึกทักษะการแกะสลักต่อไป

กว่าจะใกล้ถึงเวลาเปิดร้าน บนโต๊ะที่ชายหนุ่มใช้ฝึกก็เต็มไปด้วยเศษเต้าหู้หนากระจัดกระจาย เนื่องจากเขาทำเสียไปหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน

แต่การเติบโตจากความผิดพลาด พิจารณาสิ่งที่ทำไม่ถูกเพื่อตามหากุญแจสู่ความสำเร็จนั้น เป็นสิ่งสำคัญสุดในการเรียนรู้สิ่งใหม่

พลังปราณเที่ยงแท้หลั่งไหลเข้าไปในมีดทำครัวสั่งทำพิเศษ ขณะที่ปู้ฟางถือมีดเล่มนั้นไว้เหมือนมันไม่มีน้ำหนักอะไรเลย และสลักลงไปที่ผิวของเต้าหู้อย่างชำนาญ…

ท่วงท่าของเขายังดูเก้ๆ กังๆ แต่ก็ดูดีกว่าก่อนหน้านี้ที่เต้าหู้แตกทันทีเมื่อสัมผัสโดน

ปู้ฟางค่อยๆ ยกมีดออกก่อนถอนหายใจยาว เขาหมุนมีดทำครัวในมือเป็นท่วงท่าน่าชม แล้ววางมีดลงบนโต๊ะอย่างเบามือ ในที่สุดชายหนุ่มก็ทำผลงานชิ้นแรกเสร็จเสียที

เบื้องหน้าปู้ฟาง ชิ้นส่วนบางส่วนของก้อนเต้าหู้ขนาดเท่าฝ่ามือหลุดลอกออกอย่างช้าๆ ราวกับม่านบังตาที่ค่อยๆ เปิดออก เผยให้เห็นโลกที่อยู่ภายใน

สิ่งที่อยู่เบื้องหลังคือดอกบัวสลักจากเต้าหู้ที่มีกลีบสีขาวบางละเอียด กลีบแต่ละกลีบบางใสเหมือนแผ่นกระดาษ ราวกับจะถูกทำลายในพริบตาเมื่อลมพัด กลีบดอกไม้ที่ซ้อนกันเป็นชั้นดูสวยงามน่าตื่นตาตื่นใจ การใช้พลังปราณเที่ยงแท้ในการแกะสลักทำให้พื้นผิวของดอกบัวระยิบระยับเป็นประกาย ส่งให้ดอกบัวเต้าหู้ดอกนี้ดูสวยงามดึงดูดใจมากจนไม่อยากเชื่อสายตา

“ข้ายังต้องพยายามให้มากกว่านี้ แต่ถึงอย่างไรก็ยังทำผลงานชิ้นแรกสำเร็จจนได้ แม้จะใช้ช่วงเวลาฝึกตอนเช้าไปทั้งหมดก็เถอะ” ปู้ฟางพึมพำกับตนเอง จากนั้นเขาก็ทำความสะอาดครัวแล้วเริ่มเตรียมอาหารเช้าให้เจ้าดำ ซึ่งเป็นรายการซี่โครงเปรี้ยวหวานเหมือนทุกครั้ง

วันอันวุ่นวายเริ่มดำเนินไปอีกครั้ง

นครหลวงตกอยู่ในความโกลาหลครั้งใหญ่สามวันติด การเมืองภายในวังหลวงพลิกไปพลิกมาตลอดเวลา

ข่าวการสวรรคตของจักรพรรดิฉางเฟิ่งเป็นที่รับรู้โดยทั่วกันแล้ว และวันจัดงานส่งพระศพก็ถูกกำหนดเรียบร้อย โดยเป็นวันก่อนหน้าเทศกาลฤดูใบไม้ผลิสามวัน งานพระศพของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะต้องอลังการน่าประทับใจสมพระเกียรติอย่างแน่นอน

แม้องค์ชายรัชทายาทและอวี่อ๋องยังคงต่อสู้แย่งชิงราชบัลลังก์กันอยู่ แต่ทั้งสองก็ไม่มีใครกล้าเพิกเฉยต่องานพระศพของจักรพรรดิผู้ล่วงลับที่กำลังจะมาถึง นี่ไม่ใช่บททดสอบความเคารพของพวกเขาที่มีต่อบิดาเท่านั้น แต่ยังเป็นบททดสอบความกตัญญูด้วย

จีเฉิงเสวี่ยที่ออกปฏิบัติภารกิจทางทหารนอกอาณาจักรก็กำลังอยู่ระหว่างการเดินทางกลับนครหลวงเช่นกัน ข่าวการสูญเสียจักรพรรดิไปถึงหูเขาเรียบร้อย องค์ชายสามจึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้าน แม้เขาจะรู้ดีว่าสถานการณ์ภายในนครหลวงเกรี้ยวกราดราวพายุร้าย แต่ก็ยังอยากกลับมา เนื่องจากจุดหมายในคราวนี้ไม่ใช่แค่เพื่อร่วมงานพระศพของบิดาเท่านั้น

กองทหารในชุดเกราะกำลังเดินลัดเลาะผ่านทางเดินบนหุบเขาที่เป็นหลุมเป็นบ่อ จีเฉิงเสวี่ยในชุดนักรบเดินอยู่ตรงกลาง ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมจริงจัง