ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 114

ปู้ฟางมองไส้กรอกวัวมังกรพเนจรกลิ้งไปมาในกระทะที่เต็มไปด้วยน้ำมัน แม้เขาจะกินเข้าไปชิ้นหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังอดอยากกินอีกไม่ได้เมื่อได้กลิ่นที่ลอยออกจากไส้กรอกในกระทะ อาหารที่ทำมาจากเนื้ออสูรเวทระดับเจ็ดนั้นยั่วน้ำลายเกินห้ามใจจริงๆ

“หมอนี่ตั้งใจปล้นกันชัดๆ… ขายไส้กรอกชิ้นละสองร้อยห้าสิบผลึก มันประสาทกลับจริงๆ!” หนี่หยันอดไม่ได้ที่จะก่นด่าเบาๆ ขณะนั่งลงด้วยท่าทางปึงปัง

ถังอิ่นยังคงรู้สึกงงเป็นไก่ตาแตกขณะลดตัวลงนั่งข้างผู้เป็นอาจารย์ แม้ราคาของไส้กรอกจะสูงถึงชิ้นละสองร้อยห้าสิบผลึก แต่พวกเขาก็ยังซื้อกินอยู่ดี… นี่ไม่ได้แปลว่าคนที่ซื้อกินประสาทกลับกว่าหรอกหรือ

เฉียนเป่าที่อยู่ข้างๆ สูดลมหายใจเข้าลึก สมแล้วที่ได้รับฉายาว่าเป็นร้านใจไม้ไส้ระกำสุดหน้าเลือดแห่งนครหลวง ไส้กรอกหนึ่งชิ้น… ขายในราคาสองร้อยห้าสิบผลึก นั่นเกือบเท่ารายรับของร้านปักษาเพลิงนิรันดร์ทั้งสัปดาห์เลยทีเดียว อันที่จริงแล้วเฉียนเป่ารวยไม่พอที่จะกินไส้กรอกหนึ่งชิ้นด้วยซ้ำ

หนี่หยันหันไปมองสุนัขสีดำตัวใหญ่ที่นอนหลับอุตุอยู่หน้าร้านแล้วก็อดเดือดดาลขึ้นมาไม่ได้ ไส้กรอกที่อร่อยถึงเพียงนั้นกลับกลายเป็นอาหารสุนัขไปแล้ว เสียของจริงๆ

แต่นางก็ทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากสิ่งที่ปู้ฟางพูดไว้เป็นจริงทุกประการ นางมาที่ร้านในฐานะลูกค้า หากนางอยากกินก็ต้องสั่งและจ่ายเงิน แต่สุนัขสีดำตัวใหญ่นี้ไม่ใช่ลูกค้า ปู้ฟางจึงให้อาหารมันด้วยไส้กรอกที่ขายนางในราคาสองร้อยห้าสิบผลึกได้

พูดให้ง่ายก็คือ ความแตกต่างอยู่ที่สถานะของแต่ละฝ่าย แม้หนี่หยันจะโกรธ แต่นางก็ต้องจำใจยอมรับสภาพนี้

หลังจากที่อ่านรายการอาหารทั้งหมด นางก็รู้สึกตกใจอยู่ในอก อาหารทุกจานราคาแพงจนเหมือนเจ้าของร้านสติแตกตอนเขียนป้าย แต่ความจริงที่ว่ามีลูกค้ามาอุดหนุนร้านนี้จริงๆ นั้นแตกต่างจากความคิดของนางมาก

หนี่หยันมองเหล่าชายอ้วนในชุดกันหนาวตัวหนาที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะถัดไปแล้วก็พูดไม่ออก

ไม่นานนักปู้ฟางก็เดินออกมาจากครัวพร้อมจานกระเบื้องสีขาวสองใบในมือ ไส้กรอกเนื้อวัวมังกรพเนจรที่หันแล้วกระจายตัวอยู่บนจาน กลิ่นหอมเข้มจนแทบควบแน่นเป็นของแข็งลอยออกจากจานกระเบื้องสองใบนั้น

ช่างหอมอะไรถึงเพียงนี้! ทุกคนในร้านล้วนรู้สึกเหมือนถูกกลิ่นดึงดูดเข้าไปอย่างเสียไม่ได้ ต่างพากันทำจมูกฟุดฟิดในอากาศด้วยหวังว่าจะดมได้มากขึ้นอีกนิด

“นี่ไส้กรอกเนื้อวัวมังกรพเนจรที่สั่ง กินให้อร่อย” ปู้ฟางพูดกับหนี่หยันก่อนวางจานอีกจานลงตรงหน้าถังอิ่น เขาหันหลังกลับไปที่ครัวแล้วเดินยกจานสุดท้ายออกมาวางตรงหน้าลู่เซียวเซียว

ทั้งสามเริ่มตั้งหน้าตั้งตากินทันที ถังอิ่นกลืนไส้กรอกชิ้นหนึ่งลงไปภายในคำเดียว ดวงตาของเขาแทบถลนออกจากเบ้าขณะเคี้ยวไส้กรอกในปากอย่างขะมักเขม้น ทำท่าเหมือนจะกินลิ้นตนเองเข้าไปด้วยอย่างไรอย่างนั้น

ลู่เซียวเซียวเองก็ทำหน้าไม่ต่างจากถังอิ่นตอนกิน นางดื่มด่ำอยู่กับรสชาติอร่อยจนเกินบรรยายของไส้กรอกจนควบคุมตนเองไม่ได้

แต่หนี่หยันนั้นมีสติกว่า นางนั่งพินิจพิเคราะห์ไส้กรอกอย่างถี่ถ้วน สังเกตดูสี กลิ่น หน้าตา และคุณลักษณะอื่นๆ ของไส้กรอกอย่างละเอียด

หลังจากที่ประเมินจนเข้าใจสถานการณ์เรียบร้อย หนี่หยันก็หยิบไส้กรอกขึ้นมาชิ้นหนึ่ง แล้วเริ่มเคี้ยวในปากอย่างช้าๆ… รสชาติเนื้อเข้มข้นนั้นเหมือนสายธารที่ค่อยๆ เบ่งบานอยู่ในปากของนาง ทำให้ร่างทั้งร่างและจิตใจถูกกักขังอยู่ในความอร่อย

“หอมอะไรถึงเพียงนี้! อร่อยเหลือเกิน! นี่มันไส้กรอกจริงๆ น่ะหรือ เป็นไส้กรอกที่อร่อยที่สุดที่ข้าเคยกินมาเลย!” หนี่หยันตกใจเป็นอันมาก นางตกหลุมรักไส้กรอกนี้เข้าให้เต็มเปาแล้ว

ปู้ฟางยิ้มขณะมองทั้งสามกินไส้กรอกอย่างมีความสุข เขาหันหลังเดินกลับเข้าครัวแล้วเริ่มทำอาหารที่เจ้าอ้วนจินและผองเพื่อนสั่ง

เมื่อปู้ฟางทำครบทุกจาน หนี่หยันและศิษย์ทั้งสองก็ได้สติจากความอร่อยของไส้กรอกเนื้อวัวมังกรพเนจรพอดี พวกเขาต่างพากันมองปู้ฟางด้วยสายตาประหลาด

หนี่หยันจ้องปู้ฟางเขม็ง นางทำท่าเหมือนจะกินเขาเข้าไปทั้งตัว “เจ้า บอกข้ามา เจ้าทำอย่างไรจึงรักษาพลังปราณในเนื้ออสูรเวทนี้เอาไว้ได้โดยไม่ทำให้มันสลายไป! ข้าค้นหาเคล็ดลับนี้มานานมากแล้ว แต่ก็ยังควบคุมปริมาณพลังปราณในเนื้ออสูรเวทไม่ได้เสียที!”

ทันทีที่กัดเข้าไปคำแรก หนี่หยันก็รู้ว่าเหตุใดปู้ฟางจึงขายของแพงเหมือนเป็นบ้าเช่นนี้ ไส้กรอกหนึ่งชิ้นมีฤทธิ์เทียบเท่าโอสถบำรุงปราณระดับหก พลังปราณที่อัดแน่นอยู่ภายในนั้นมากเกินจินตนาการจะรับไหวเลยทีเดียว

เนื้อที่ใช้ทำไส้กรอกเองก็ไม่ได้มาจากอสูรเวทธรรมดาเช่นกัน… วัวมังกรพเนจร เป็นเนื้อวัวมังกรพเนจรจริงๆ รึนี่!

ปู้ฟางเช็ดหยดน้ำที่เกาะมือขณะมองหนี่หยัน ดวงตาของนางดูเต็มไปด้วยความกระหายใคร่รู้ ดวงตานั้นกลมโตและดูเหมือนจะมีกระแสน้ำหมุนวนอยู่ภายใน เต็มไปด้วยความคาดหวังขณะจ้องมองมาที่ชายหนุ่ม แม้แต่ปู้ฟางเองยังเกือบจะคล้อยตามนาง

“เป็นความลับ” เขาตอบ

หนี่หยันรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้า… นางลืมไปเสียสนิทว่าความสวยเหมือนนางฟ้าบนสวรรค์ของนางใช้ไม่ได้ผลกับไอ้คนแข็งทื่อเหมือนไม้กระดานนี่

“พอหั่นเนื้อของอสูรเวท พลังปราณที่อยู่ภายในจะสลายหายไปทันที ยิ่งอสูรเวทตัวนั้นมีระดับสูงมากเท่าไหร่ พลังปราณก็จะยิ่งสลายหายไปด้วยอัตราที่เร็วขึ้นเท่านั้น… ดูจากเนื้อนี่แล้ว ต้องไม่ใช่เนื้อของอสูรเวทระดับต่ำแน่นอน เจ้าทำได้อย่างไร”