ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 113

“เนื้อนี่มัน… หอมเหลือเกิน! เนื้ออะไรหอมได้ถึงเพียงนี้!”

ดวงตาคู่สวยจับใจของหนี่หยันเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความไม่อยากเชื่อ กลิ่นหอมเข้มของเนื้อพุ่งเข้าใส่นาง หลั่งไหลเข้าไปในจมูกสวยน่ารัก ทันใดนั้นนางก็รู้สึกราวรูขุมขนทั้งหมดในร่างพากันระเบิดออกมา

ในฐานะที่เป็นทั้งแม่ครัวและคนกินจุที่ชื่นชอบอาหารเป็นชีวิตจิตใจ งานอดิเรกของหนี่หยันจึงมักหมดไปกับการทดลองชิมและการหาข้อมูลเกี่ยวกับอาหารชนิดต่างๆ ที่มีอยู่ในโลก นางเคยทดลองใช้เนื้อของอสูรเวทระดับหกมาทำอาหาร แต่ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า เนื้อของอสูรเวทระดับหกเต็มไปด้วยพลังปราณจำนวนมาก แต่เมื่ออสูรเวทเหล่านั้นตาย พลังปราณจะถูกกักเก็บเอาไว้ในซากของมัน ทันทีที่แล่เนื้อออกมา พลังปราณที่อยู่ภายในก็จะสลายหายไปอย่างรวดเร็ว

ประสบการณ์ที่สั่งสมมาเป็นเวลานานของนาง ทำให้หนี่หยันวิเคราะห์ส่วนประกอบของกลิ่นที่ลอยอยู่ในอากาศได้ทันที นางไม่ได้จับได้เพียงกลิ่นเนื้อเท่านั้น แต่ยังมีกลิ่นของสมุนไพรล้ำค่าต่างๆ มากมาย รวมถึงพลังปราณมหาศาลด้วย

ปริมาณพลังปราณที่ลอยอยู่ในอากาศ ทำให้นางรู้สึกไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย

เฉียนเป่ากลืนน้ำลายไม่หยุด “กลิ่นนี้… แม้แต่อาหารที่เลิศรสที่สุดในร้านเราอย่างเป็ดอบบุปผาสวรรค์ยังเทียบชั้นไม่ติด เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ความสามารถในการทำอาหารของเถ้าแก่ปู้นั้นล้ำเลิศยากหาผู้ใดเทียบเทียม วันนี้ข้าจะต้องลองชิมอาหารร้านเขาให้ได้” ชายวัยกลางคนคิด

สีหน้าของถังอิ่นและลู่เซียวเซียวที่ยืนอยู่ข้างๆ หนี่หยันดูเหมือนกำลังขึ้นสวรรค์ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาได้กลิ่นเนื้อหอมเข้มข้นขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ทั้งสองเคยได้ชิมเนื้อย่างของปู้ฟางที่มีกลิ่นหอมมากเช่นกันขณะยังอยู่ในดินแดนป่ารกชัฏ รสชาติของเนื้อย่างนั้นอร่อยมากเสียจนทั้งสองยังจำได้ไม่ลืมจนทุกวันนี้

ปู้ฟางถือจานกระเบื้องที่มีไส้กรอกสามชิ้นอยู่บนนั้นเดินออกมา ไอร้อนยังคงกรุ่นออกจากผิวของไส้กรอก นอกจากนี้ยังมีกลิ่นที่หนาแน่นจนแทบจะกลายเป็นของแข็งผสมผสานกับพลังปราณจำนวนมากอีกด้วย

ชายหนุ่มแทบรอชิมไส้กรอกกลิ่นหอมเกินห้ามใจนี้ไม่ไหว เขาเดินออกจากห้องครัวมา แล้วก็เห็นคนสี่คนยืนอยู่ตรงปากทางเข้าร้านด้วยสีหน้าเหมือนกำลังขึ้นสวรรค์ ใบหน้าของชายหนุ่มดูงุนงงขึ้นมาเล็กน้อย ในใจก็คิดไปว่า “หา วันนี้มีคนมาเช้าขนาดนี้เลยรึ”

ปกติแล้วเวลาเช้าขนาดนี้ร้านของเขาจะยังไม่มีลูกค้า แม้แต่เจ้าอ้วนจินที่มาตรงเวลาทุกวันยังโผล่มาหลังจากนี้อีกสักพัก

“ศิษย์พี่! พวกข้าเองขอรับ!”

เมื่อถังอิ่นเห็นใบหน้าที่คุ้นตาและกลิ่นที่คุ้นจมูก ดวงตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นทันที ชายหนุ่มโบกมือให้ปู้ฟางหยอยๆ

“หือ” ปู้ฟางมองไปที่ถังอิ่น หลังจากคิดอยู่สักพัก เขาก็จำได้ในที่สุดว่าเคยเห็นชายหนุ่มที่มายืนโบกมือให้เขาแต่เช้าขนาดนี้จากที่ไหน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในดินแดนป่ารกชัฏตราตรึงใจเขาพอสมควรเลยทีเดียว

“อ้อ เจ้านี่เอง ไม่ได้เจอกันนาน มากินข้าวรึ เข้ามาสิ” ปู้ฟางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ก่อนวางจานที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะ

ดวงตาของมนุษย์ทั้งสี่และสุนัขอีกหนึ่งมองตามอิริยาบถของชายหนุ่ม ต่างจับจ้องไปที่จุดเดียวกัน ซึ่งก็คือโต๊ะตัวนั้น เสียงกลืนน้ำลายดังสะท้อนไปทั่วห้อง

ทุกคนก้าวขาเข้าร้านโดยไม่รู้ตัว ดวงตาจ้องเขม็งอยู่ที่ปู้ฟางผู้ซึ่งจัดแจงนั่งลงที่โต๊ะ ชายหนุ่มถือตะเกียบคู่หนึ่งเอาไว้ในมือแล้วกำลังจะเริ่มกิน

ปู้ฟางไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยว่าสิ่งที่เขาทำอยู่จะทำให้คนอื่นคิดอย่างไร เขาเปิดปลายตะเกียบในมือออก จากนั้นก็ค่อยๆ คีบไส้กรอกชิ้นหนึ่งขึ้นมา ทันทีที่บีบตะเกียบเข้าหากัน กลิ่นหอมก็ไหลออกจากไส้กรอก

กลิ่นอาหารที่ลอยล่องอยู่ในอากาศพลันเข้มข้นขึ้นอีกขั้นทันที

ปู้ฟางค่อยๆ พิจารณาไส้กรอกในมือ จุดที่มีดตัดลงไปนั้นเรียบเนียนเป็นอย่างมาก ส่วนเนื้อที่อยู่ข้างในก็ทั้งอ่อนนุ่มและหอมหวน แค่มองไส้กรอกในตะเกียบเขาก็รู้สึกหิวจนทนไม่ไหวแล้ว

ชายหนุ่มกัดไส้กรอก ทันทีที่ฟันของเขากระทบกับผิวของไส้กรอก เสียงกรอบก็ดังก้องไปทั่วร้าน

ตอนที่ปู้ฟางกำลังกินไส้กรอกคำแรกนั้น เฉียนเป่าและคนอื่นๆ ก็อ้าปากหวอเล็กน้อยด้วยเช่นกัน ทั้งยังเลียริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว…

ผิวสัมผัสของไส้กรอกเด้งมาก ส่วนภายนอกก็กรอบอร่อย เนื้อข้างในที่แสนอ่อนนุ่มเข้าโอบล้อมภายในปากของเขาเอาไว้ทันที กลิ่นไส้กรอกหอมควบแน่นอยู่ในปากเหมือนม่านหมอกที่ทำอย่างไรก็ไม่ยอมสลายหายไป

ด้วยความที่ไส้กรอกยังร้อนอยู่เล็กน้อย ชายหนุ่มจึงพยายามเป่าลมร้อนออกจากปากเพื่อให้มันเย็นลง เขาพ่นลมร้อนออกมาพร้อมด้วยกลิ่นไส้กรอกหอมกรุ่น

เอื๊อก…

“โฮ่ง!”

เสียงโครกดังออกจากท้องของคนทั้งสี่ ส่วนเจ้าดำก็เห่าครั้งหนึ่งพร้อมเลียริมฝีปาก

แต่ตอนนั้นปู้ฟางมัวแต่ดื่มด่ำกับรสชาติแสนอร่อย รสชาติของไส้กรอกแสดงตัวออกมาอย่างสมบูรณ์แบบตอนที่เขาเริ่มเคี้ยว ด้วยความที่ชายหนุ่มใส่น้ำตาลกรวดเข้าไปในไส้กรอกเล็กน้อย นอกจากความกรอบที่ได้มันจึงมีรสชาติหวานบางๆ ด้วย ซึ่งทำให้ไส้กรอกทวีความอร่อยขึ้นไปอีก กลิ่นของเนื้อระเบิดออกมาเหมือนปรมาณู พุ่งเข้าใส่โพรงจมูกของชายหนุ่มทันที

“อร่อยมาก!” เขาอุทานออกมา รสชาติอันแสนคุ้นเคยของไส้กรอกทำให้ชายหนุ่มนึกถึงอดีตขึ้นมา ไส้กรอกนี้ทำมาจากเนื้อวัวมังกรพเนจรและสมุนไพรพลังปราณเลอค่ามากมาย ทำให้มันอร่อยมากยิ่งขึ้นไปอีก

เนื้อของอสูรเวทระดับเจ็ดนั้นยอดเยี่ยมอย่างที่ควรจะเป็นจริงๆ ไม่ใช่สิ่งที่เนื้อธรรมดาจะเทียบชั้นได้แม้แต่น้อย