ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 159

“เจวี้ยนเอ๋อร์ เจ้าอยากกินอะไร รีบบอกเถ้าแก่ปู้เร็วๆ เข้า!” หลัวซานเหนียนพูดด้วยรอยยิ้ม พร้อมเอามือโอบบ่าบอบบางของเจวี้ยนเอ๋อร์ด้วยท่าทางผึ่งผายเหมือนชายชาตรี เจวี้ยนเอ๋อร์เป็นคนเดียวที่ยังไม่ได้สั่ง นางจึงอดไม่ได้ที่จะเตือนให้รีบบอกสิ่งที่ตนเองต้องการกินไป

เจวี้ยนเอ๋อร์มองไปที่รายการอาหาร ดูเหมือนว่าจะแอบอายที่ต้องพูดสิ่งที่ตนเองคิดออกมา อาหารทุกอย่างดูน่าอร่อยไปหมด นางจึง… อยากสั่งทุกจาน แต่หากทำเช่นนั้น ทุกคนจะต้องมองนางผิดไปจากเดิมแน่นอน

“เถ้าแก่ปู้… ทาร์ตไข่เต่าพลังปราณ… คืออะไรหรือเจ้าคะ อร่อยไหม” เจวี้ยนเอ๋อร์ถามเสียงเบา น้ำเสียงของนางอ่อนโยนเหมือนสายน้ำไหล

ปู้ฟางชะงักไปเล็กน้อย ทาร์ตไข่เต่าพลังปราณรึ นั่นมันอาหารจานใหม่ของร้านมิใช่หรือ เขาได้สูตรนี้มาจากภารกิจงานสมโภชร้อยครอบครัว และยังไม่ได้เปิดดูเลยจนวันนี้ ชายหนุ่มไม่ได้คาดคิดว่าระบบจะใส่อาหารจานนี้เข้าไปในรายการเสียแล้ว

“ทาร์ตไข่เต่าพลังปราณก็คือทาร์ตไข่เต่าพลังปราณ แน่นอนว่าอร่อยมาก” ปู้ฟางเหลือบมองเจวี้ยนเอ๋อร์แล้วเอ่ยตอบ

ดวงตาของเจวี้ยนเอ๋อร์เป็นประกายขึ้นมาทันที นางเห็นว่าบรรดาพี่สะใภ้ไม่ได้สั่งอาหารจานนี้ จึงอยากลองสั่งมาชิมดู

“เช่นนั้น… ข้าเอาทาร์ตไข่เต่าพลังปราณก็แล้วกันเจ้าค่ะ” เจวี้ยนเอ๋อร์พูดพร้อมชี้นิ้วเรียวยาวไปที่รายการอาหารบนผนัง

ปู้ฟางพยักหน้าจากนั้นก็บอกให้ลูกค้ารอสักครู่ ก่อนเดินเข้าครัวไป

ระหว่างนั้นหยางเฉินก็นำบรรดาพี่สะใภ้ของเขาเดินไปที่โต๊ะ ดูเหมือนว่าพวกนางจะพอใจกับบรรยากาศและการตกแต่งอันแสนอบอุ่นภายในร้านพอตัวเลยทีเดียว

แต่ในความเป็นจริงแล้วหยางเฉินกำลังเหงื่อกาฬแตกพล่าน พี่สะใภ้ของเขาทุกคนเป็นหญิงแกร่งที่มีระดับพลังปราณสูงพอตัว… แต่อาจจะต้องยกเว้นพี่สะใภ้สองนามว่าเจวี้ยนเอ๋อร์ซึ่งเป็นสตรีขี้อายเอาไว้คนหนึ่ง

วันนี้หยางเฉินพาเหล่าพี่สะใภ้ของเขามาเลี้ยงอาหาร สามคนเป็นภรรยาของพี่ชายทั้งสามของเขา ส่วนคนสุดท้ายเป็นภรรยาของลูกพี่ลูกน้องเขา ทุกคนเป็นสตรีตระกูลหยางที่เก่งกล้าสามารถทั้งในกิจการนอกบ้านและในบ้าน

ก่อนหน้านี้เขาชื่นชมความสามารถในการทำอาหารของปู้ฟางให้บรรดาพี่สะใภ้ฟังตลอด วันนี้เพิ่งได้โอกาสพามาเจอของจริงเสียที

ปู้ฟางเดินเข้าครัวไปแล้วเริ่มทำอาหารเรียงตามรายการที่ลูกค้าสั่ง การเคลื่อนไหวของเขาหมดจดเป็นประสิทธิภาพในทุกอณู หลังจากที่ทำอาหารจานเดิมซ้ำๆ ทุกวัน เขาก็ย่อมเคยชินกับกรรมวิธี และสามารถทำอาหารทุกจานได้เร็วขึ้นเป็นธรรมดา

“เสี่ยวอี้ วานยกอาหารออกไปให้ลูกค้าที”

หลังจากที่ทำอาหารแต่ละจานเสร็จ ปู้ฟางจะวางจานไว้ที่หน้าต่างครัวแล้วตะโกนเรียกเสี่ยวอี้ให้มายกไปให้ลูกค้า

ส่วนตัวเขาเองก็จะจดจ่อกับการทำอาหารจานต่อๆ ไป

ไม่นานนักเขาก็ทำอาหารเสร็จทุกจาน ยกเว้นทาร์ตไข่เต่าพลังปราณที่สตรีร่างบอบบางผู้นั้นเป็นคนสั่ง

ถึงปู้ฟางจะคุ้นเคยกับทาร์ตไข่ดี แต่ก็ยังอดงุนงงไม่ได้ที่เห็นอาหารจานนี้ปรากฏขึ้นในรายการอาหาร ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าระบบจะมอบให้แต่อาหารรูปแบบตะวันออกเสียอีก แต่จู่ๆ ทาร์ตไข่เต่าพลังปราณก็โผล่ขึ้นมาเสียได้

ปู้ฟางล้างมือด้วยน้ำเปล่าแล้วฉีกยิ้มกว้าง เขาจดจ่อจิตใจไปที่การทำอาหาร พลางเริ่มอ่านวิธีการทำทาร์ตไข่ที่ระบบมอบให้

หลังจากที่พึมพำกับตนเองอยู่สักพัก ปู้ฟางก็จำขั้นตอนการทำทุกอย่างได้ขึ้นใจ จากนั้นก็หยิบชามกระเบื้องสีฟ้าขาวชามใหญ่ออกมาจากตู้เก็บจาน

วิธีการทำทาร์ตไข่นั้นซับซ้อนพอตัว ปู้ฟางหยิบอุปกรณ์และวัตถุดิบออกมาชิ้นแล้วชิ้นเล่า รวมถึงแป้งสาลี นมหนึ่งถ้วยจากอสูรเวทชนิดใดก็ไม่ทราบได้ นมผงหนึ่งถ้วย และไข่เต่าพลังปราณสองสามใบ

ขั้นตอนแรกคือการทำแป้งทาร์ต ปู้ฟางผสมแป้งกับน้ำ จากนั้นก็ใส่เนยลงไปแล้วเริ่มนวดแป้งให้เป็นก้อน เขาค่อยๆ เทน้ำลงในแป้งแทนที่จะใส่ลงไปทีเดียวทั้งหมด เพื่อควบคุมความแข็งของก้อนแป้ง

เมื่อพื้นผิวของแป้งเรียบลื่นเป็นที่เรียบร้อย เขาก็เลิกนวด แล้วนำแป้งไปใส่ไว้ในตู้ที่ระบบเตรียมไว้ให้ เพื่อพักแป้งให้เข้าที่

เขารออยู่สักพักแล้วหยิบก้อนแป้งที่พักไว้ออกมา โรยแป้งลงไปบนเขียงเล็กน้อย พลางเริ่มนวดให้แป้งเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมด้วยไม้นวดแป้ง จากนั้นชายหนุ่มก็ใช้พลังปราณเที่ยงแท้ในกายในการนวด ทุกครั้งที่เขาพับแป้งเพื่อนวด เขาจะส่งพลังปราณเข้าไปในแป้งเพื่อพลิกก้อนแป้งจากในไปนอก

นี่เป็นวิธีนวดแป้งวิธีเดียวกับที่เขาใช้ในการทำเกี๊ยวที่งานสมโภชร้อยครอบครัว ซึ่งเป็นวิธีนวดแป้งที่เขาคิดขึ้นมาเอง และต้องใช้ความสามารถในการควบคุมพลังปราณได้อย่างเที่ยงแท้ไม่ขาดไม่เกิน

หากเกิดความผิดพลาดขึ้นแม้แต่นิดเดียว โครงสร้างภายในของแป้งจะเริ่มไม่คงที่ จนอาจทำให้แป้งทาร์ตแตกขณะอบได้

หลังจากที่นวดแป้งด้วยวิธีนี้ไปสองถึงสามครั้ง เขาก็ใส่แป้งเข้าไปในตู้อีกครั้งเพื่อพัก จากนั้นปู้ฟางก็หันมาทำไส้ครีมสำหรับทาร์ตไข่

รสชาติของทาร์ตไข่นั้นขึ้นอยู่กับไส้ครีมล้วนๆ