ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 18

ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD ตอนที่ 18 เด็กหญิงหน้าอกแบนผู้หนีออกจากบ้าน
ตอนที่ 18 เด็กหญิงหน้าอกแบนผู้หนีออกจ…

คนผู้นี้เป็นเด็กหญิงร่างบอบบาง

นางใส่ชุดกระโปรงลายดอก ผมเกล้าเป็นมวยบนศีรษะ ผิวขาวผ่องเหมือนหิมะ ส่วนดวงตากลมโตนั้นเจิดจ้าเป็นประกาย ใบหน้าของนางสวยน่ารัก ริมฝีปากอิ่มเต็มจิ้มลิ้มเป็นสีชมพูเรื่อมันเงา

เด็กหญิงเอามือตบหน้าอกไข่ดาวของตนเอง พยายามควบคุมลมหายใจหอบถี่ให้กลับเป็นปกติ เมื่อยื่นหน้าออกไปดูนอกปากประตูแล้วเห็นว่าไม่มีใครตามมา นางก็ถอนใจออกมาอย่างโล่งอก ตอนนั้นเองเด็กหญิงก็รู้สึกได้ว่าปู้ฟางกำลังจ้องอยู่ จึงหันมามองอีกฝ่ายแล้วพูดออกมาทันที “มองอะไร ไม่เคยเห็นสาวสวยสะพรั่งรึ!”

“เจ้ามันก็แค่เด็กน้อยหน้าอกแบน” ปู้ฟางตอกกลับก่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้

ด้วยความที่ชายหนุ่มสูงหกฉื่อ เขาจึงต้องก้มลงมองเด็กหญิงตัวเล็กเบื้องล่างจากด้านบน ส่วนเด็กหญิงก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองเขาเช่นกัน

“จะสั่งอะไรกินหรือไม่” ปู้ฟางถาม ตอนนี้เวลาเปิดร้านเหลืออยู่น้อยกว่าหนึ่งก้านธูป เขาจึงคิดไปว่าน่าจะไม่มีลูกค้าแล้ว ชายหนุ่มไม่ได้คาดคิดว่าจู่ๆ จะมีเด็กหญิงโผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้

“เจ้าเรียกใครว่าอกแบนกัน!” เด็กหญิงเบ้ปากขณะมองปู้ฟางด้วยสายตาเกรี้ยวกราด “ข้าก็แค่ยังไม่แตกเนื้อสาวเท่านั้นแหละ!”

ปู้ฟางเหลือบตามองเด็กหญิงอกแบนอย่างไร้อารมณ์ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม…

เมื่อเด็กหญิงเห็นสีหน้าปู้ฟาง นางก็แทบสติหลุดด้วยความโกรธ

“จะสั่งก็รีบสั่ง อีกหนึ่งก้านธูปข้าจะปิดร้านแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเย็นชา

เด็กหญิงหันไปมองทางเข้าร้านอีกครั้ง เมื่อเห็นว่ากลุ่มคนที่ติดตามนางมาวิ่งผ่านตรอกไปเรียบร้อยแล้ว นางก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นจึงเดินทอดน่องไปที่โต๊ะแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ “มีอะไรขายบ้าง แจกแจงมาซิ”

“เขียนอยู่บนรายการอาหารแล้ว หันไปมองเองสิ” ปู้ฟางตอบ

“บอกมาไม่ได้หรืออย่างไร!” เด็กหญิงจ้องปู้ฟางอย่างโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง ก่อนหันหลังไปมองรายการอาหารเบื้องหลัง

“นี่มันซ่องโจร! ซ่องโจรชัดๆ !” นางอุทานออกมาอย่างบันดาลโทสะเมื่อเห็นราคาของอาหารแต่ละจาน จากนั้นก็กระโดดผางออกจากเก้าอี้ แล้วยกมือขึ้นชี้หน้าตะโกนใส่ปู้ฟาง

“ไอ้เถ้าแก่ใจหิน ข้าจะเอาบิดาข้ามาจับเจ้าเข้ากรง!”

ใบหน้าของปู้ฟางเคร่งขรึมขึ้น มุมปากกระตุก ในฐานะชายผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นพ่อครัวเทพ เขาย่อมไม่มีเวลามาทำตัวไร้สาระกับเด็กกะโหลกกะลา

ดังนั้นชายหนุ่มจึงเอามือตบหัวเด็กหญิงเบาๆ จากนั้นก็อุ้มนางขึ้นแล้วเดินไปที่ทางเข้าร้าน ระหว่างเดินไปเขาก็พูดกับนางไปด้วย “เด็กดี กลับบ้านไปเล่นหมากเก็บนะ”

เด็กหญิงที่กำลังถูกปู้ฟางอุ้มดิ้นพราดๆ ทันที ใบหน้าน่ารักบูดเบี้ยวด้วยโทสะ

“ไอ้หื่น ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!”

นางไม่อยากออกไปข้างนอก เนื่องจากองค์รักษ์ของบิดายังตามหาตัวนางอยู่ หากออกไปต้องโดนจับได้แน่นอน

“ข้าจะสั่งอะไรมากิน ข้าจะสั่งแน่นอน!” เด็กหญิงเหลือบตาไปมองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ปู้ฟางชะงักค้างไปชั่วครู่ ก่อนวางตัวนางลง

เด็กหญิงขมวดคิ้วแล้วพ่นลมอย่างโกรธๆ จากนั้นก็กลับไปยังที่นั่ง “เอาอาหารจานที่แพงที่สุดมา!”

“ไม่ได้ ระดับพลังปราณของเจ้าไม่สูงพอ” ปู้ฟางเอ่ยอย่างเรียบเฉย

เด็กหญิงตกใจพลางคิดในหัว “ร้านผีบ้าอะไรกัน เหตุใดพลังปราณข้าต้องผ่านเกณฑ์ด้วยถึงจะกินข้าวได้!”

“เช่นนั้นเอาข้าวผัดไข่มาชามนึง” นางปากกระตุกแล้วเอ่ยอย่างจนปัญญา

“รอสักครู่” ปู้ฟางเหลือบตามองเด็กหญิงก่อนเดินเข้าครัวไป

เด็กหญิงรู้สึกเบื่อแทบตายขณะรออาหาร นางเหลือบตามองภายในร้าน และตระหนักได้ว่าบรรยากาศนั้นไม่เลวเลยทีเดียว

ชั่วครู่หนึ่ง ปู้ฟางก็เดินออกจากครัวพร้อมด้วยชามกระเบื้องสีฟ้าขาวที่บรรจุข้าวผัดไข่อยู่ภายใน

“นี่ข้าวผัดไข่ที่เจ้าสั่ง กินให้อร่อย”

“ก… กลิ่นหอมเป็นบ้า!”

ดวงตาของเด็กหญิงเป็นประกายขึ้นมาทันที นางจ้องมองข้าวผัดไข่ที่ส่องประกายเจิดจรัสอย่างตื่นเต้น กลิ่นหอมหวนทำให้ท้องของนางร้องเสียงดังโครก

เด็กหญิงเริ่มกินอาหารตรงหน้าทันทีโดยไม่สนใจเก็บอาการ