ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 231

พลังปราณเที่ยงแท้ในกายของปู้ฟางกำลังจะเหือดแห้งลง ใบหน้าของชายหนุ่มซีดเผือดทั้งยังชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเต็มหน้าผาก

ซ่า…

กระแสประหลาดพุ่งออกจากซึ้ง ดวงตาของปู้ฟางเป็นประกายขึ้นทันที เขาชักมือออกจากฝาซึ้ง จากนั้นก็ถอนพลังปราณเที่ยงแท้ออกมา ชายหนุ่มก้าวไปข้างหลังหนึ่งก้าวพลางสูดหายใจเข้าลึก

“เสร็จเสียที พลังปราณเที่ยงแท้ในกายข้าแทบจะหมด อาหารจานนี้ใช้พลังในการทำมากเกินไปจริงๆ” ชายหนุ่มพึมพำ ตอนนี้เขามีพลังปราณอยู่เพียงขั้นราชันยุทธการเท่านั้น ซึ่งจัดว่าต่ำเกินไปมาก การใช้พลังปราณเที่ยงแท้ในการทำอาหารโดยเฉพาะกับวัตถุดิบคุณภาพสูง ทำให้ตัวเขาแทบหมดเรี่ยวแรงเลยทีเดียว

แต่ยังดีที่ปู้ฟางคาดการณ์เอาไว้แล้ว ว่าเร็วๆ นี้เขาจะทำยอดขายได้พอดีกับการบรรลุปราณขั้นจักรพรรดิยุทธการ ซึ่งแปลว่าขีดจำกัดของพลังปราณเที่ยงแท้จะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

และเมื่อถึงเวลาที่ต้องใช้พลังปราณทำอาหาร เขาก็จะมีปัญหากับการจัดการวัตถุดิบคุณภาพสูงน้อยลง

ชายหนุ่มมองซึ้งที่เต็มไปด้วยพลังอุ่นๆ และมีกลิ่นหอมเข้มข้นลอยออกมา แล้วก็อดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปาก กลิ่นนี้ช่างหอมยั่วยวนใจนัก ทำให้ใครก็ตามที่สูดเข้าไปรู้สึกอยากกินขึ้นมา

ทันทีที่เปิดฝาซึ้ง ไอน้ำก็พวยพุ่งออกมาแล้วกระจายไปในอากาศ ไอน้ำนั้นมาพร้อมกลิ่นหอมของอาหาร และกระแสพลังที่ทำให้จิตใจปลอดโปร่งต่อเนื่อง

เขาโบกมือไล่ไอน้ำในอากาศ ดวงตาจับจ้องไปยังของที่อยู่ในซึ้ง

ภายในซึ้งมีแสงเรืองรองส่องออกมา แสงนั้นไม่ได้สว่างแสบตา หากแต่อยู่ในระดับที่ไม่เข้มมาก

“อาหารที่ส่องประกายระยิบระยับ” ปู้ฟางยิ้มมุมปาก รู้สึกประสบความสำเร็จยิ่ง

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก อาหารที่ยกออกจากซึ้งมานั้นยังคงร้อนอยู่ เขาวางอาหารลงบนเตาแล้วมันก็สะท้อนแสงไฟในห้องครัว ดูก็รู้ว่ายอดเยี่ยมอย่างแน่นอน

จานกระเบื้องสีฟ้าขาวใส่ปลาตัวอ้วนซึ่งดูราวกับยังมีชีวิตอยู่ไว้ข้างใน พลังชีวิตที่แข็งแกร่งบวกกับกระแสพลังประหลาดไหลเวียนไปทั่วตัวปลา ยังมีความเคลื่อนไหวเล็กน้อยท่ามกลางไอร้อน ราวกับมันกำลังแหวกว่ายอยู่ในหมู่เมฆก็ไม่ปาน

กลุ่มควันรูปเมฆก่อตัวขึ้นเหนือจานอาหาร ปลาตัวนี้ดูราวกับมังกรผงาดที่ว่ายน้ำอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆในอากาศ

อาหารจานนี้ไม่ธรรมดา เป็นอาหารที่ปู้ฟางรู้สึกทึ่งในความเหนือธรรมชาติของมัน

ใครจะไปคาดคิดว่าเวทมนต์ของการทำอาหารจะทำให้เกิดสิ่งอัศจรรย์ขึ้นได้

“อาหารจานนี้…เกินกว่าที่ข้าจินตนาการเอาไว้มาก ช่างสวยงามเหลือเกิน” ปู้ฟางกระซิบ จากนั้นเขาก็เริ่มคิดชื่ออาหารทันที

“ปลานึ่งแห่งการตื่นรู้ ไม่เอาดีกว่า…ดูตรงตัวเกินไป หรือว่าจะเป็นประตูมังกรทะยานดีนะ ฟังดูไม่เลวเลยทีเดียว”

ชายหนุ่มตัดสินใจเลือกใช้ชื่อประตูมังกรทะยานอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม ปลาตัวนี้ว่ายน้ำโจนทะยานผ่านประตูมังกรหลังจากที่ได้กินผลตื่นรู้ทั้งห้าสายเข้าไป ฟังดูเป็นสัญลักษณ์ของการบรรลุขั้นปราณดี

“ระบบ อาหารจานนี้ผ่านหรือไม่” ปู้ฟางถามด้วยความหวัง

คราวนี้ระบบไม่ได้ตอบทันที แต่กลับใช้เวลาคิดอยู่สักพักก่อนน้ำเสียงจริงจังจะดังขึ้นมา

“ชื่ออาหาร: ประตูมังกรทะยาน

พ่อครัว: นายท่านปู้ฟาง

พลังปราณภายในอาหารร้อยละ 90

พลังการสร้างสภาวะตื่นรู้ร้อยละ 90

ผลลัพธ์ที่ได้จากการกิน: หากผู้ฝึกตนขั้นนักพรตยุทธการกินเข้าไป จะบรรลุขั้นปราณเป็นขั้นเทพแห่งสงครามได้อย่างแน่นอน

ดังนั้นอาหารจานนี้จึงผ่านการประเมิน”

เป๊าะ!

ทันทีที่ระบบประกาศเสร็จปู้ฟางก็ยิ้มมุมปากแล้วดีดนิ้ว สีหน้าของเขาดูดีใจกับความสำเร็จนี้เป็นอันมาก

อาหารจานนี้ผ่านการประเมินจริงๆ เสียด้วย แม้กระบวนการทำประตูมังกรทะยานจะดูง่าย แต่ทุกขั้นตอนเป็นการวัดฝีมือของพ่อครัวอย่างยิ่งยวด ไม่ว่าจะเป็นการเตรียมเนื้อปลาในขั้นแรกเริ่ม ไปจนถึงการจัดการพลังปราณเที่ยงแท้ในขั้นตอนการนึ่ง

แต่ละขั้นตอนมีกระบวนการที่ต้องทำตามอย่างเคร่งครัดไม่ขาดไม่เกิน และจะพลาดไม่ได้โดยเด็ดขาด หากทำผิดแม้แต่นิดเดียว ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาจะสูญเปล่าทันที

ปู้ฟางใช้วิธีการนึ่งในการควบคุมปริมาณพลังปราณในอาหาร กระบวนการนี้ทำให้ง่ายต่อการรักษาระดับพลังปราณในวัตถุดิบเอาไว้ ส่วนการเก็บรักษาคุณสมบัติการตื่นรู้นั้น ชายหนุ่มใช้วิธีทาน้ำผลไม้ให้ทั่วเนื้อปลา ซึ่งจะทำให้คุณสมบัติการตื่นรู้ถูกเก็บรักษาไว้ได้ระหว่างขั้นตอนการนึ่ง

เขาสูดหายใจเข้าลึกเพื่อควบคุมความรู้สึกยินดีในใจ

“ระบบ ในเมื่ออาหารจานนี้ผ่านการประเมินแล้ว แปลว่าภารกิจฉุกเฉินสำเร็จแล้วใช่หรือไม่ เช่นนั้น…ข้าก็เลือกที่จะขายอาหารจานนี้ได้สิ”

“ขอแสดงความยินดีกับนายท่านที่ทำภารกิจฉุกเฉินสำเร็จทันเวลา ซึ่งก็คือภารกิจการใช้ผลตื่นรู้ทางห้าสายทำอาหารที่ผ่านเกณฑ์การประเมินของระบบ ระบบจะปล่อยของรางวัลเดี๋ยวนี้ และนายท่านยังสามารถเลือกขายอาหารจานนี้ได้ด้วย ระบบกำลังประเมินราคาอาหาร…”

คราวนี้ระบบไม่ได้ใช้เวลานานในการคิดคำนวณราคาอาหารที่เหมาะสม

“ประตูมังกรทะยาน อาหารโอสถทิพย์ ขายในราคา 5,550 ผลึก”

นี่ก็เป็นคำถามในใจของใครหลายๆ คนเช่นกัน พวกเขาต่างหันไปมองปู้ฟางเพื่อรอคำตอบ

ชายหนุ่มแตะมุมปากตนเองแล้วยกนิ้วขาวเรียวยาวชี้ไปที่รายการอาหารด้านหลัง

ทุกคนชะงักแล้วหันกลับไปมอง หลังจากที่อ่านจบก็พากันอุทานออกมาด้วยความตกใจเป็นล้นพ้น

“จานละ 5,550 ผลึก!”

“เทพไท้จงเป็นพยาน เหตุใดจึงแพงได้ถึงเพียงนี้!”

“เถ้าแก่ปู้ นี่มันรีดเลือดจากปูชัดๆ!”

……

ทุกคนรู้สึกกระอักกระอ่วนกับราคาแพงลิบลิ่วของประตูมังกรทะยานเป็นอันมาก 5,550 ผลึก ราคาอาหารจานนี้เทียบเท่าเงินทั้งหมดที่ขั้นนักพรตยุทธการคนหนึ่งมีเลยทีเดียว

แต่สำหรับคนที่แข็งแกร่งอย่างจ่านคง อาหารจานนี้ไม่ถือว่าแพงเกินไป อันที่จริงแล้วอาจจัดว่าถูกเลยก็เป็นได้หากมันช่วยให้ขั้นนักพรตยุทธการบรรลุไปเป็นขั้นเทพแห่งสงครามได้จริง

“มีอยู่จานเดียว ไม่ว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อก็มีโอกาสตัดสินใจเพียงครั้งเดียว ร้านนี้จะไม่ทำอาหารจานนี้ขายอีกเป็นครั้งที่สอง” ปู้ฟางประกาศ

“เถ้าแก่ปู้ ข้าขอซื้อ” จ่านคงพูดอย่างไม่ลังเล เขาสัญญากับอู๋อวิ๋นไป่เอาไว้ว่าจะเอาผลตื่นรู้ทางห้าสายกลับไปให้นางให้ได้ ในเมื่อเอาผลไม้เป็นผลกลับไปไม่ได้ ก็ต้องแก้ปัญหาโดยการซื้ออาหารจานนี้ไปแทน

“ข้าเองก็ขอซื้อเช่นกัน” เปี้ยนฉางกงเอ่ย

ทั้งสองแข่งขันกันเพื่อครอบครองผลตื่นรู้ทางห้าสายมาตลอด และคราวนี้ก็หันมาแข่งกันที่ราคาแทนแล้ว

“เถ้าแก่ปู้…เซียวเหมิงคนนี้ก็ต้องการซื้ออาหารจานนี้เช่นกัน!” เซียวเหมิงตื่นเต้นเป็นอันมาก เขามองอาหารในจานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย

ปู้ฟางไม่ได้เอ่ยตอบผู้ใด

ประตูมังกรทะยานมีอยู่จานเดียวแต่กลับเป็นที่ต้องการของใครหลายคน แปลว่าคนที่ได้ไปจะต้องเป็นคนที่ยอมจ่ายแพงที่สุด

ทุกคนเริ่มประมูลราคากันทันที

ชายชราขี้เมาดื่มสุราเข้าไปหนึ่งอึก จากนั้นก็หัวเราะร่าแล้วกระแทกน้ำเต้าลงบนโต๊ะ “ข้าขอซื้ออาหารจานนี้ในราคาหนึ่งหมื่นผลึก!”