ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 29

ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD ตอนที่ 29 ร้านเล็กในสายฝน
ตอนที่ 29 ร้านเล็กในสายฝน

ขนมจีบทองคำดูราวกับทำมาจากทองแท้ กลิ่นหอมหวนผสมผสานกับกลิ่นไม้ไผ่พุ่งเข้าใส่ปู้ฟาง ทำให้ร่างของเขาจมอยู่ในทะเลกลิ่นอาหารน่าหลงใหล ประกายระยิบระยับบนผิวขนมจีบดูเหมือนกำลังอยู่ในเปลวเพลิง ราวกับมีไฟกำลังเผาไหม้อยู่ที่พื้นผิว แต่เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ ก็พลันหายไป

ขนมจีบทองคำเก้าลูกวางอยู่ในซึ้งไม้ไผ่สีม่วง ดูสวยงามไร้ที่ติจนเหมือนงานศิลปะทรงคุณค่า

ไส้นั้นห่อด้วยเนื้อหมูแผ่นบางก่อนหนึ่งชั้น ทั้งไส้หมูและแป้งขนมจีบผสานเข้าด้วยกันอย่างสนิทแนบแน่นหลังนึ่งเสร็จ ไส้ขนมจีบทำมาจากเนื้อและผักหั่นเต๋า เข้มข้นด้วยพลังปราณและส่งกลิ่นหอมจนน่าตกใจ ความชื้นจากผักรวมเข้ากับไขมันจากเนื้อหมูเพลิง ก่อเกิดเป็นน้ำซุปหอมเข้มที่กระเพื่อมขลุกขลิกอยู่ในตัวขนมจีบ

ปู้ฟางมองขนมจีบทองคำอย่างตื่นเต้น ท้องหิวขึ้นมาเมื่อได้กลิ่นอาหารหอมน่ากิน เขาใช้ตะเกียบไม้ไผ่ที่ระบบมอบให้คีบขนมจีบขึ้นมาหนึ่งลูก แต่ไม่ได้เอาเข้าปากทันที ชายหนุ่มดูดน้ำซุปภายในขนมจีบมาชิมก่อน

น้ำซุปที่สีออกทองเกิดจากผักที่เปี่ยมด้วยพลังวิญญาณ เนื้อหมูเพลิงและไม้ไผ่สีม่วง ทันทีที่เข้าไปในปาก มันก็โอบล้อมต่อมรับรสของชายหนุ่มเอาไว้และปล่อยกลิ่นหอมเข้มข้นออกมาเต็มเปี่ยม

ชายหนุ่มรู้สึกมีความสุขเหลือล้น หลังจากที่ดื่มน้ำซุปเรียบร้อย เขาก็กัดขนมจีบเบาๆ ผิวของขนมจีบนั้นอ่อนนุ่มเป็นอันมาก และด้วยความที่ทำมาจากไข่ของอสูรพิราบอัสนี จึงทำให้มีสัมผัสชาเล็กน้อยที่ปลายลิ้น ความชานั้นไม่ได้รุนแรง แต่เมื่อรวมเข้ากับความร้อนอ่อนๆ ของเนื้อหมูเพลิงจึงก่อเกิดเป็นรสสัมผัสที่ไม่เหมือนใคร

ขนมจีบอร่อยมากเสียจนปู้ฟางอยากจะกินลิ้นของตนเองที่มีรสขนมจีบติดอยู่เข้าไปด้วยเสียเลย

ไม่นานนักขนมจีบทั้งเก้าลูกก็เข้าไปอยู่ในท้องของเขาเป็นที่เรียบร้อย เป็นประสบการณ์การกินที่ทำให้ชายหนุ่มเลียริมฝีปากตนเองอย่างอดไม่ได้ อาหารอร่อยย่อมทำให้คนอารมณ์ดีขึ้นเสมอ

หลังจากทำความสะอาดห้องครัวเสร็จ ปู้ฟางก็เตรียมตัวหมักสุราหัวใจหยกเยือกแข็ง จุลินทรีย์ที่ใช้หมักแน่นอนว่าระบบเป็นผู้จัดหาให้ และผ่านกระบวนการหมักเรียบร้อยแล้ว ปู้ฟางเพียงแต่ต้องใช้มันหมักสุราต่อเท่านั้น

ชายหนุ่มวางโถดินขนาดครึ่งความสูงมนุษย์เข้าไปในตู้ควบคุมอุณหภูมิที่ระบบจัดหาให้ เพียงเท่านี้ก็เป็นอันเรียบร้อย เขาแค่ต้องรออีกสามวันเพื่อชิมสุราหัวใจหยกเยือกแข็งที่เสร็จสมบูรณ์ แม้แต่ตัวเขาเองยังแทบรอไม่ไหว

เมื่อทำทุกอย่างเสร็จสิ้นก็เป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี ปู้ฟางหาวหวอดพร้อมเข้านอน ในฐานะพ่อครัวเขาต้องนอนหลับพักผ่อนให้เต็มที่เสมอ เนื่องจากต้องรักษาร่างกายให้แข็งแรง การจะแข็งแรงได้นั้นต้องนอนหลับให้เพียงพอและตื่นแต่ย่ำรุ่ง

เช้าวันต่อมา

ปู้ฟางเปิดร้านเตรียมขายอีกครั้ง วันนี้อากาศไม่ค่อยดีเท่าใดนัก ท้องฟ้ามืดมิดด้วยเมฆครึ้ม ไม่มีแสงแดดเจิดจ้าเหมือนเคย

“ดูเหมือนฝนกำลังจะตก” ชายหนุ่มพูดพึมพำกับตนเอง เงยหน้ามองท้องฟ้าขณะยืนอยู่ที่ปากทางเข้าร้าน

เจ้าดำเงยหน้าขึ้นมองเขา จากนั้นก็หัวปักกลับสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง สุนัขตัวนี้ขี้เกียจเป็นอันมากจนไม่อยากแม้แต่จะขยับตัว ดูเหมือนมันไม่คิดแม้แต่จะหาที่กำบัง แม้ว่าฝนกำลังจะเทลงมา

ตัวชายหนุ่มเองก็ประหลาดใจเช่นกัน แม้สุนัขสีดำตัวใหญ่นี้จะใช้ชีวิตราวหมู แต่เหตุใดมันจึงไม่อ้วนขึ้นแม้แต่น้อย หากหมูทำตัวเช่นนี้ แม้จะเป็นหมูก็คงตัวใหญ่ขึ้นสองเท่าแน่นอน ทว่าสุนัขตัวนี้กลับยังหุ่นผอมเพรียวเหมือนเดิม

“วันนี้ข้าว่าจะทำอาหารใหม่ให้เจ้ากิน” ปู้ฟางพูดพลางลูบขนสวยไร้ที่ติของเจ้าดำ

จากนั้นชายหนุ่มก็กลับเข้าครัวไปแล้วเริ่มฝึกทำอาหารตามกิจวัตรประจำวัน เขาทำขนมจีบทองคำ แล้วใช้ไส้ที่เหลือทำอาหารอีกจานคือเนื้อผัดผักหั่นเต๋า

เมื่อปู้ฟางเดินถืออาหารออกจากครัว ดวงตาของสุนัขสีดำตัวใหญ่ก็เจิดจ้าขณะมองชามในมือชายหนุ่ม

“เนื้อ! วันนี้มีเนื้อ!” เจ้าดำคิดพร้อมแลบลิ้นออกมาด้วยความอยากกิน

เมื่อเห็นเจ้าดำกินอาหารในชามอย่างตะกละตะกลาม รอยยิ้มแข็งทื่อก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของปู้ฟาง เขาเอาเก้าอี้ไปวางข้างประตูทางเข้าแล้วขึ้นไปนอนขดตัวตามเดิม ด้วยความที่วันนี้ไม่มีแสงแดดอุ่น ปู้ฟางจึงนอนจ้องความว่างเปล่ารอเวลา

ไม่นานนักเจ้าอ้วนจินและสหายก็มาถึง ทันทีที่เหยียบขาเข้าร้าน พวกเขาก็เห็นอาหารจานใหม่บนผนัง ซึ่งคือขนมจีบทองคำ

“ให้ตาย เถ้าแก่ปู้ อาหารจานใหม่ ขนมจีบเช่นนั้นรึ ใช่อาหารเช้าหรือเปล่า” ดวงตาเจ้าอ้วนจินเป็นประกาย เขาหันไปถามปู้ฟาง

“ใช่” ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์ จากนั้นก็ลุกขึ้นเตรียมทำงาน เจ้าอ้วนจินเข้ามาประเดิมเป็นลูกค้ารายแรกในวันนี้ แปลว่าเขาต้องยุ่งอย่างแน่นอน

เมื่อเจ้าอ้วนจินและสหายเห็นขนมจีบทองคำสดใหม่จากซึ้ง ทุกคนก็พากันทึ่ง กลิ่นหอมน่ากินทำให้พวกเขาอยากลองชิมอย่างถึงที่สุด

แน่นอนว่าอาหารฝีมือปู้ฟางนั้นอร่อยเหลือเชื่อ

ริมฝีปากของเจ้าอ้วนจินมันย่องขณะกินขนมจีบอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนคนอื่นที่พลังปราณไม่ถึงระดับสามขั้นคลั่งยุทธการนั้นก็ทำได้แค่มองน้ำลายไหล

“เถ้าแก่ปู้ ฝีมือการทำอาหารของท่านนี่เยี่ยมยอดยากหาใครเทียบเทียมจริงๆ ขนมจีบทองคำนี้อร่อยที่สุด! เป็นอาหารที่เหมาะกับข้ามากเลยทีเดียวเชียว! ฮ่าๆ !” เจ้าอ้วนจินอยากสั่งอีกจาน แต่ก็ถูกปู้ฟางปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย