ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 82

ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD ตอนที่ 82 จับฉลากอุปกรณ์พ่อครัวเทพ มีดทำครัวสะท้านโลกา!
ตอนที่ 82 จับฉลากอุปกรณ์พ่อครัวเทพ มี…

ไม่มีเสียงระเบิดให้ตกใจ ไม่มีพายุร้ายใดๆ ทั้งสิ้น

ภายใต้อุ้งเท้าของเจ้าดำ ร่างขมุกขมัวของเจ้าอเวจีแตกสลายกลายเป็นเสี่ยงๆ แล้วค่อยๆ จางหายไป

ในอึดใจที่เจ้าดำโจมตีนั้น จิตของผู้ฝึกตนทั้งหกคนที่ควบคุมวงแหวนปราณก็แทบดับสิ้นด้วยความกลัว พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะต้านพลังกดดันที่น่าขนพองสยองเกล้านั้นกลับ

สุนัขที่ดูไม่มีพิษภัยกลายเป็นปีศาจร้ายจอมทำลายล้างภายในชั่วพริบตา นี่ทำให้ผู้ฝึกตนขั้นราชันยุทธการทั้งหกคนสติแทบหลุด

เสียงของแตกดังไปทั่วบริเวณ รอยปริร้าวปรากฏขึ้นบนวงแหวนปราณ ก่อนวงแหวนขนาดยักษ์จะระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผู้ฝึกตนขั้นราชันยุทธการทั้งหกคนกระอักเลือดออกมาและคุกเข่าลงกับพื้น พวกเขาอยากหนี แต่ร่างกายกลับไม่ยอมทำตาม

กร็อบ!

ทันทีที่อุ้งเท้าของเจ้าดำฟาดถึงพื้น เสียงกระดูกโดนบดขยี้ก็ดังไปทั่ว พื้นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อยชั่วขณะ

หุนเชียนอวิ่นที่อยู่ไกลออกไปหวาดกลัวเสียจนวิญญาณแทบพุ่งออกจากร่าง “สวรรค์ช่วย… สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในร้านนั้นไม่ใช่ไอ้หุ่นเชิดตาสีม่วงที่ต่อกรกับข้าอยู่ แต่เป็นสุนัขสีดำตัวใหญ่ที่นอนอยู่หน้าประตูรึ!”

“ร้านบ้านี่มันมาจากไหนกัน แค่อุ้งเท้าเดียวของสุนัขก็ทำลายวงแหวนปราณเจ้าอเวจีกระชากวิญญาณให้แหลกเป็นเสี่ยงๆ ได้ แถมยังฆ่าเหล่าขั้นราชันยุทธการหกคนตายหมดอีก… สุนัขสีดำตัวนั้นมันมีปราณระดับใดกัน หรือจะเป็นอสูรเวทระดับเก้าในตำนานจริงๆ”

“อสูรเวทระดับเก้าในตำนาน… เฝ้าประตูร้านอยู่เช่นนั้นรึ ล้อเล่นหรือเปล่า”

หุนเชียนอวิ่นหดหู่เสียจนอยากกระอักเลือดให้หมดตัว ชายชราอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตนเองเลือก เขาคงหัวฟาดพื้นจนสติฟั่นเฟือนไปแน่ๆ ถึงคิดจะลองท้าทายอำนาจของร้านนี้ดู อันที่จริงภารกิจที่ได้รับมอบหมายก็เสร็จไปตั้งนานแล้ว… แต่เขายังอุตส่าห์รนหาที่นำความพินาศมาถึงตัวจนได้

เรียกได้ว่าแกว่งเท้าหาเสี้ยนโดยแท้ จนทำให้เสียผู้ฝึกตนขั้นราชันยุทธการไปถึงหกคน นอกจากนี้… ยังเป็นไปได้อีกด้วยที่ตัวเองจะโดนฆ่าตาย

อุ้งเท้าของเจ้าดำค่อยๆ หดกลับเป็นปกติ มันสะบัดอุ้งเท้าตนเองด้วยท่าทางรังเกียจ ก่อนหันไปมองหุนเชียนอวิ่นแล้วกลอกตา จากนั้นก็เดินกลับไปที่ประจำด้วยท่าทางเหมือนแมว นอนลงกับพื้น แล้วหลับไปอีกครั้ง

ปู้ฟางรู้อยู่แล้วว่าเจ้าดำมีนิสัยอย่างไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าสุนัขขี้เกียจกลับไปนอนทันทีหลังจากแสดงแสนยานุภาพของตนเองเรียบร้อยแล้ว

โอวหยางเสี่ยวอี้ที่ยืนอยู่ในร้านยกมือเกาะขอบประตูเอาไว้ ดวงตากลมโตของนางเป็นประกายขณะมองไปที่เจ้าดำด้วยความรักใคร่

“เจ้าดำนี่… เยี่ยมยอดจริงๆ! ข้าอยากรู้เหลือเกินว่ามันเป็นสุนัขพันธุ์อะไรกันแน่”

ดวงตาของเจ้าดำที่ปิดอยู่เผยอขึ้นเล็กน้อย เมื่อมันเห็นเด็กหญิงที่กำลังจ้องมันด้วยดวงตาเป็นประกาย เจ้าสุนัขก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย้ยหยันแล้วหันหน้ากลับมา

“หยุดมองท่านสุนัขผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ได้แล้ว ท่านสุนัขผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ไม่สนใจมนุษย์เด็กหรอกนะ… บ๊อก”

ปู้ฟางเดินไปที่หลุมยักษ์รูปอุ้งเท้าสุนัขที่เจ้าดำฝากเอาไว้ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ พลังปราณสีดำจางๆ ลอยออกมาจากหลุมนั้น

ภายในหลุมมีศพของผู้ฝึกตนระดับหกขั้นราชันยุทธหกศพที่โดนบดขยี้กลายเป็นเศษเนื้อเละเทะ เรียกได้ว่าตายตั้งแต่ยังไม่ทันสู้…

หุนเชียนอวิ่นที่อยู่ไกลออกไปแรงตกทันทีเมื่อเสียพลังเสริมจากวงแหวนปราณเจ้าอเวจีกระชากวิญญาณ เมื่อพลังปราณของเขาไม่ได้อยู่ที่ระดับเจ็ดอีกต่อไป ชายชราก็เทียบชั้นเจ้าขาวตาสีม่วงไม่ได้อีก หลังจากที่โดนอัดเข้าไปหนึ่งหมัด ร่างของเขาก็ปลิวไปกระแทกกำแพงตรอก แล้วถูกฝังอยู่ภายใต้ซากปรักหักพัง

ดวงตาของเจ้าขาวกะพริบแสงสีม่วง เต็มไปด้วยรังสีสังหารขณะเดินเข้าหาหุนเชียนอวิ่น

ทันใดนั้นเปลวไฟวิญญาณก็พวยพุ่งออกจากกองซากปรักหักพัง เปลวไฟล้อมร่างหนึ่งที่พุ่งหนีออกไปในระยะไกลไว้ ก่อนจะพาร่างนั้นโจนทะยานหายลับไป

เมื่อหุนเชียนอวิ่นรู้ตัวว่าสถานการณ์ยากลำบากเกินแก้ไข เขาจึงใช้วิชาลับของสำนักวิญญาณในการหนีออกจากที่เกิดเหตุ วิชาลับนี้ต้องใช้พลังงานมาก เขาจึงใช้ได้เพียงครั้งเดียวในยามที่ไม่มีทางเลือกจริงๆ มิเช่นนั้นคงถูกเจ้าขาวตาสีม่วงซ้อมจนตาย

เมื่อเป้าหมายหายไป เจ้าขาวจึงยืนงงอยู่ครู่ใหญ่ มันยกแขนกลขึ้นเกาศีรษะโล้นล้าน ไฟสีม่วงในดวงตาค่อยๆ สลายเปลี่ยนกลับไปเป็นสีแดงอีกครั้งหนึ่ง

ปู้ฟางเม้มปากขณะมองตรอกที่อยู่ในสภาพเละเทะ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องขอให้องค์ชายรัชทายาทซ่อมให้เสียแล้วตอนที่อีกฝ่ายมาเยี่ยม มิเช่นนั้นคงเปิดกิจการต่อไม่ได้

ศพของซูฉีแห้งกรังลงเรียบร้อย วิญญาณถูกเผาไหม้กลายเป็นจุณ ผิวหนังย่นเหี่ยว