ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 81

สรุปบท ตอนที่ 81 สุนัขตัวนี้นี่มันจองหองจริงๆ!: ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD

ตอนที่ 81 สุนัขตัวนี้นี่มันจองหองจริงๆ! – ตอนที่ต้องอ่านของ ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD

ตอนนี้ของ ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายSlice of Lifeทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 81 สุนัขตัวนี้นี่มันจองหองจริงๆ! จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD ตอนที่ 81 สุนัขตัวนี้นี่มันจองหองจริงๆ!
ตอนที่ 81 สุนัขตัวนี้นี่มันจองหองจริงๆ!

“ใคร! ใครพูดน่ะ!”

เมื่อหุนเชียนอวิ่นได้ยินเสียงถือดีนั้น เปลวไฟวิญญาณในดวงตาก็ขยายขนาดขึ้น พลังปราณรอบตัวทวีความน่ากลัวมากขึ้นอีก เขามองไปรอบๆ เพื่อหาต้นตอของเสียง

ทว่าก็หาใครที่ดูมั่นใจพอจะเอ่ยประโยคเหล่านั้นออกมาไม่พบแม้แต่น้อย ลูกค้าภายในร้านต่างพากันค้อมตัวลงหลบหน้าเมื่อชายชรามองผ่าน ไม่มีคนอวดดีผู้นั้นอยู่ในหมู่คนเหล่านี้อย่างแน่นอน

ปู้ฟางมุ่นคิ้ว สีหน้าขรึม พื้นดินที่ถูกน้ำแกงหกใส่ยังคงมีไอร้อนลอยออกมา ความร้อนเหล่านั้นสลายหายไปทันทีที่เจออากาศเย็น ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมเข้มของน้ำแกงไก่

“ตรวจพบรังสีสังหารมุ่งตรงมาที่นายท่าน เริ่มปฏิบัติการคุ้มครอง”

เสียงจักรกลดังขึ้น พร้อมด้วยร่างใหญ่สีขาวที่รีบพุ่งออกจากร้านมายืนอยู่ข้างปู้ฟางด้วยเสียงอันดัง เจ้าขาวยืนหลังตรง ดวงตากะพริบแสงสีแดง

“หุ่นเชิดรึ!” หุนเชียนอวิ่นหาต้นตอเสียงไม่เจอจึงล้มเลิกความพยายาม เขาประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อหันมาเห็นเจ้าขาวปรากฏตัวขึ้นข้างปู้ฟาง

แม้จะได้ยินเรื่องราวของร้านแห่งนี้มาบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยพยายามหาต้นตอจริงๆ สักครั้ง ชายชรารู้เพียงว่าร้านนี้แข็งแกร่งมากจนไล่ขั้นนักพรตยุทธการอย่างเซียวเหมิงกระเจิงได้ แต่ไม่รู้มาก่อนว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของร้านนี้อยู่ที่จุดใด ดูท่าแล้ว… อาจเป็นเจ้าหุ่นเชิดนี่ก็เป็นได้

เจ้าดำค่อยๆ เดินเข้ามาหาด้วยท่าทางเหมือนแมวเยื้องย่าง เมื่อมันเห็นว่าเจ้าขาวยืนอยู่ข้างปู้ฟาง ก็กลอกตาแล้วเลิกเดิน

“เจ้าสังหารลูกค้าข้าแถมทำลายอาหารของข้า… ให้อภัยไม่ได้!” ปู้ฟางสูดหายใจเข้าลึก ดวงตาซึ่งจับจ้องอยู่ที่หุนเชียนอวิ่นเย็นชาลง

“ฮึ! โอหังอะไรเช่นนี้… ชายแก่คนนี้นี่แหละจะมาทดสอบความแข็งแกร่งของร้านเจ้าในวันนี้!” หุนเชียนอวิ่นถอยไปหนึ่งก้าว เขาโบกแขนเหี่ยวๆ ทันใดนั้นร่างอสูรยักษ์ข้างหลังก็พลันขยับเขยื้อน

หมอกสีดำพวยพุ่ง อสูรยกมือขึ้นเรียกหอกสีดำออกมาอีกครั้ง หมอกมืดหมุนวนรอบหอกพร้อมด้วยพลังงานรุนแรงร้ายกาจ

เสียงหอกพุ่งแหวกอากาศดังเข้ามาใกล้ หลังร่างอสูรเจ้าอเวจีโยนหอกมาทางร้านด้วยแรงมหาศาล มันพุ่งเข้าหาปู้ฟางพร้อมเสียงหวีดหวิว ราวกับว่าแม้แต่อากาศยังถูกฉีกขาด

ดวงตาของเจ้าขาวกะพริบวาบ มันพุ่งมาอยู่ข้างหน้าปู้ฟาง ยกแขนยักษ์ขึ้นพุ่งหมัดออกไปใส่หอกสีดำ

เสียงระเบิดดังกึกก้อง ตามมาด้วยลมหมุนที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ตรอกทั้งตรอกถูกปกคลุมด้วยหมอกสีดำหนาจนมองไม่เห็นในพริบตา

ลูกค้าในร้านของปู้ฟางต่างตกใจเสียงดังน่ากลัวนั้น แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจคือหมอกสีดำไม่ได้ลอดเข้ามาในร้านแต่อย่างใด ราวกับว่าหมอกนั้นถูกกั้นไว้ด้วยเกราะคุ้มกันที่มองไม่เห็น

หุนเชียนอวิ่นพ่นลมเยาะขณะมองสถานการณ์จากระยะไกล แม้แต่ขั้นนักพรตยุทธการยังต้องหนาวหากเผชิญกับหอกเจ้าอเวจีพิฆาต แล้วหุ่นเชิดกระหลั่วนั่นจะไปทำอะไรได้

ตูม!

แสงสีแดงสองจุดสว่างออกจากหมอกมืด ฉับพลันแสงนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีม่วง ลมหมุนปรากฏขึ้นอีกครั้ง พัดพาหมอกให้สลายหายไปจนหมดสิ้น

ทันทีที่หมอกจางหาย ผลการประมือก็ปรากฏให้เห็นต่อสายตา เมื่อหุนเชียนอวิ่นเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็ต้องตกใจจนก้าวขาไม่ออก เปลวไฟวิญญาณในดวงตากะพริบถี่อย่างบ้าคลั่ง

ร่างของเจ้าขาวกลายเป็นสีโลหะวาววับ ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีม่วงเย็น แขนทั้งสองข้างผสานเป็นกากบาทอยู่เบื้องหน้าร่างอ้วน ดูเหมือนว่ามันจะใช้แขนนี้กันการโจมตีของหอกเมื่อครู่ บนตัวไม่มีร่องรอยขีดข่วนแม้แต่น้อย

ปู้ฟางยืนหน้าตายอยู่ข้างหลังเจ้าขาว เขามองไปที่ชายชราตรงหน้าด้วยสายตาไร้อารมณ์ ไม่มีความกลัวหรือกังวลให้เห็นแม้แต่น้อย

“เริ่มปฏิบัติการต่อสู้!” เสียงจักรกลของเจ้าขาวเย็นเยียบขึ้นอีก ดวงตาสีม่วงอัดแน่นไปด้วยรังสีสังหาร

เสียงหึ่งของเครื่องกลดังขึ้น เจ้าขาวตาสีม่วงทะยานไปข้างหน้าทันที ความเร็วของมันมากเสียจนตาเปล่ามองแทบไม่เห็น จู่ๆ หุนเชียนอวิ่นก็เริ่มหายใจไม่ออก

ชายชราพ่นลมอย่างโกรธเกรี้ยวแล้ววาดมือเหี่ยวย่นออกมาตรงหน้า เขาขอยืมพลังจากร่างอสูรเจ้าอเวจีเบื้องหลังตนควบคุมพลังปราณสีดำที่หมุนวนอยู่รอบกาย จากนั้นก็ส่งการโจมตีด้วยฝ่ามือไปหาเจ้าขาว

ทั้งสองพุ่งเข้าปะทะกันกลางอากาศ พลังปราณรุนแรงส่งกระแสตีกลับกระจายเป็นวงไปทั่วบริเวณ กำแพงตรอกเริ่มปริร้าวราวกับจะพังทลายลงมาด้วยแรงกระแทก

“ไอ้พวกโง่… กล้าพูดจาสามหาวกันท่านสุนัขผู้สูงศักดิ์ผู้นี้รึ” เจ้าดำเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาอวดดี เสียงอ่อนโยนของชายชาตรีเต็มไปด้วยแววเย้ยหยัน

ทั้งหกคนชะงักไปทันที… ต่างคนต่างทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ

“ไอ้หมาพูดได้ตัวนี้มันจองหองสิ้นดี!” เหล่าผู้ฝึกตนขั้นราชันยุทธการโวยวายทันที เป็นแค่สุนัขธรรมดาแต่กลับกล้าทำตัวโอหังต่อหน้าพวกเขา ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด

“ไอ้หมาบ้า! หากวันนี้ข้าไม่ได้เอาเนื้อเจ้ามาแกง ข้าจะเปลี่ยนไปใช้แซ่หมาแบบเจ้าเลย!” ผู้ฝึกตนขี้โมโหคนหนึ่งทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยวแล้วสร้างหอกสีดำจากร่างเจ้าอเวจีทันที

หอกพุ่งตรงเข้าหาเจ้าดำพร้อมเสียงหวีดหวิว

“เจ้ากล้าเรียกไอ้ของเล่นเด็กปาหี่นี่ว่าหอกเจ้าอเวจีพิฆาตรึ ถ้าไม่บอกข้าก็นึกว่าเป็นแค่เข็มเย็บผ้านะเนี่ย… ต่อให้เอามาเกาที่ที่ข้าคัน ท่านสุนัขผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้ายังไม่เอาเลย” เจ้าดำกลอกตา

หอกสีดำพุ่งเข้าปะทะหัวของเจ้าดำอย่างรุนแรง เจ้าสุนัขสะบัดหูเล็กน้อย ฉับพลันหอกก็แตกกลายเป็นเสี่ยงๆ กลายสภาพเป็นพลังปราณสีดำที่สลายหายไปในอากาศทันที

ผู้ฝึกตนทั้งหกพลันตัวแข็งทื่อ เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นกัน พวกเขาตาฝาดไปรึ…

“ถึงไอ้ตัวบ้านี่จะไม่ใช่ไอ้แก่ที่โลกใต้ดินนั่นจริงๆ แต่ท่านสุนัขผู้ยิ่งใหญ่ผู้นี้ก็ยังเกลียดมันเสียยิ่งกว่าอะไรดี เพราะพวกเจ้าบังอาจมาขัดจังหวะการนอนกลางวันของข้า ดังนั้นพวกเจ้าทุกคน… จงตายเสียเถอะ” เจ้าดำพูดเสียงเรียบพร้อมยื่นอุ้งเท้าสะอาดน่ารักออกไปข้างหน้า อุ้งเท้านั้นพุ่งเข้าหาร่างของเจ้าอเวจีช้าๆ

ปู้ฟางเลิกคิ้วขึ้น จากตรงที่เขายืนอยู่ อุ้งเท้าของเจ้าดำที่ยื่นออกไปนั้นค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นอุ้งเท้ายักษ์ที่บังท้องฟ้าเอาไว้จนมิด

เจ้าดำมองร่างเจ้าอเวจีใต้อุ้งเท้าของมันแล้วพ่นลมอย่างเดียดฉันท์ จากนั้นก็ฟาดอุ้งเท้าลง

…………………….

Related